Lyrics and translation Bülent Ortaçgil - Mahur

Mahur

Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan′la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımız da sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
Gittiler akşam olmadan ortalık karardı
Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra
Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara
Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara
Geceler uzar hazırlık sonbahara.

Mahur

The revelry has dispersed, a bitter wind has remained in the lonely garden
That mahur piece plays, Müjgan and I weep
The friends have left, the feast is over, there is no old excitement or speed
Lonely, sorrowful, and our loneliness is also in order
That mahur piece plays, Müjgan and I weep
They were young saplings that had sprouted from a forest fire
They would carve light from the sun, they were tough men
Their laughter was boisterous and shook the light
They left before evening, and the place grew dark
The longing for the instruments never ends, later and later
The unknown of later adds a dimension to them
Perhaps it will be a pitch-black consolation for those who remain
The nights grow long, preparing for autumn.