Lyrics and translation Carabao - บางระจันวันเพ็ญ

บางระจันวันเพ็ญ

บางระจันคืนพระจันทร์งามเด่น
ฝนพร่างพรำฉ่ำเย็นเยี่ยมยุทธภูมิสงคราม

มีนายจันหนวดเขี้ยวระบือนาม
ชวนพวกขึ้นทวงถามหาความเป็นไท

นิมนต์พระอาจารย์ธรรมโชติ
สละละทิ้งโบสถ์เป็นมิ่งขวัญกำลังใจ

หวังต่อกรทัพพม่าทั้งน้อยใหญ่
ที่ข่มเหงน้ำใจปล้นฆ่าเด็กผู้หญิง

บางระจันเขารวมกันเป็นหนึ่ง
มีตนเป็นที่พึ่งยอดนักสู้เมืองสิงห์

ทั้งเจ็ดครั้งรบพม่าจนล้มกลิ้ง
บางระจันเก่งจริงจึงต้องยิงด้วยปืน

เอาปืนใหญ่ยิงใส่กันตูมตาม
ปืนไทยแตกเหลือแต่ด้าม
เพราะเพิ่งหล่อเมื่อวานซืน

ก็กรุงศรีมิให้เขาหยิบยืมปืน
จึงมิอาจหยัดยืนรักษาค่ายบางระจัน

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

เพื่อผองเพื่อน กูจะสู้หลังชนฝา

เพื่อลูกเมีย กูจะสู้สุดใจกล้า

เพื่อพี่น้อง กูจะสู้สุดแรงล้า

เพื่อบ้านเมือง กูจะสู้จนสิ้นเลือดหยดสุดท้าย

เป็นปีจอคืนเดือนเจ็ดเผด็จศึก
ในหัวใจส่วนลึกถึงต้องตายไม่เสียใจ

เกิดมาสู้สมศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย
แม้รักษาไว้ไม่ได้แผ่นดินไทยหนนี้

อีกแปดเดือนต่อมายิ่งน่าเศร้า
พอหมดสิ้นลมหนาวไทยต้องเสียกรุงศรี

อยุธยาอันเป็นราชธานี
ในการศึกครั้งนี้มีอุทาหรณ์สอนใจ

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

Банграчан в ночь полнолуния

Банграчан в ночь, когда луна так прекрасна.
Дождь нежно проливается, остужая поле боя.

Там Най Хан Нуад Кхиао, чье имя гремит,
Созывает людей вернуть себе свободу и честь.

Приглашает он Пра Аджан Таммачоти,
Оставить свой храм и стать для них духовной опорой.

Надеялись противостоять армии бирманцев,
Что угнетали народ, убивали женщин и детей.

Банграчан объединился в единое целое,
Стали опорой друг другу, храбрые воины города Сингх.

Семь раз сражались они, бирманцев повергая,
Банграчан был так силен, что пришлось им из пушек палить.

Из пушек больших стреляли, грохот стоял невозможный,
Пушки тайские не выдержали, только рукояти остались,
Ведь отлиты были совсем недавно.

А столица не дала им взаймы орудий,
И не смогли они удержать Банграчан свой родной.

Банграчан, Банграчан, Банграчан,
Не устоял до полнолуния двенадцатого месяца.

Банграчан, Банграчан, Банграчан,
Не устоял до полнолуния двенадцатого месяца.

Банграчан, Банграчан, Банграчан,
Не устоял до полнолуния двенадцатого месяца.

Банграчан, Банграчан, Банграчан,
Не устоял до полнолуния двенадцатого месяца.

Ради друзей я буду стоять до конца!

Ради жены и детей буду биться я смело!

Ради братьев своих я буду сражаться без устали!

Ради Родины моей буду биться до последней капли крови!

В год Собаки, в седьмую луну сражение решится,
И если суждено пасть, не жаль мне своей жизни.

Родился, чтобы защищать честь и гордость мужскую,
Пусть не уберег родную землю свою.

Восемь месяцев спустя, еще большая печаль,
С последним дыханием зимы пала столица.

Аюттайя, что была сердцем страны,
В той битве мы урок получили важный.

Банграчан, Банграчан, Банграчан,
Не устоял до полнолуния двенадцатого месяца.

Банграчан, Банграчан, Банграчан,
Не устоял до полнолуния двенадцатого месяца.

Банграчан, Банграчан, Банграчан,
Не устоял до полнолуния двенадцатого месяца.

Банграчан, Банграчан, Банграчан,
Не устоял до полнолуния двенадцатого месяца.