Lyrics and translation Carabao - วิหคพลัดถิ่น

วิหคพลัดถิ่น

เมื่อแดนดินแม่กันดาร
จิตวิญญาณของก๋งล่องลอย
เก็บเสื่อหมอนของใช้นิดหน่อย
เจ้านกน้อยโผบินจากรัง
ฝ่าคลื่นลม ภูเขา ทะเล
ขึ้นสำเภาที่ใกล้จะพัง
สร้างชีวิตใหม่โพ้นฟากฝั่ง
คือความหวังของจีนสยาม
เช้าจรดเย็น หนักเข็ญเท่าใด
ขอข้าวเพียงหนึ่งชาม
ข้าวและน้ำที่กินทุกคำ
จดจำสำนึกคุณ
หลากธรรมเนียมหลายที่มา
กี่ภาษาเชื้อชาติใด ๆ
ฟากฝั่งฝายังผืนดินไทย
ย่อมเป็นไทย ผองไทยทั้งสิ้น
เกิดจากแดนแคว้นเมืองไกล
หากวันใดไร้สิ้นชีวิน
อยากฝากกายวิหคพลัดถิ่น
ใต้แผ่นดิน บ้านเมืองเห่งนี้
ทุกชีวิตทำมาหากิน
บนแผ่นดินสยาม
ข้าวและน้ำที่กินทุกคำ
จดจำสำนึกคุณ
หลากธรรมเนียมหลายที่มา
กี่ภาษาเชื้อชาติใด ๆ
ฟากฝั่งฝายังผืนดินไทย
ย่อมเป็นไทย ผองไทยทั้งสิ้น
เกิดจากแดนแคว้นเมืองไกล
หากวันใดไร้สิ้นชีวิน
อยากฝากกายวิหคพลัดถิ่น
ใต้แผ่นดินพระเจ้าอยู่หัวฯ
จดจำสำนึกคุณ

The Lost Bird

When our homeland was barren,
My grandfather's spirit wandered.
We packed a few belongings,
Little bird, we flew from our nest.
Through wind and waves, mountains and seas,
We boarded a ship nearing collapse.
To build a new life across the ocean,
The hope of the Siamese Chinese.
From dawn till dusk, no matter how hard it was,
Just one bowl of rice was enough.
Every bite of rice and water,
Remember the gratitude.
So many traditions, so many origins,
So many languages, so many ethnicities,
This land of Thailand is our home,
We are Thai, all of us.
Born in distant lands,
If my life ever ends,
I want to leave my lost bird's body
Under the soil of this land.
Every life earns its living,
On the land of Siam.
Every bite of rice and water,
Remember the gratitude.
So many traditions, so many origins,
So many languages, so many ethnicities,
This land of Thailand is our home,
We are Thai, all of us.
Born in distant lands,
If my life ever ends,
I want to leave my lost bird's body
Under the soil of the King's land.
Remember the gratitude.