Lyrics and translation CMX - Tuleen kirjoitettu

Tuleen kirjoitettu

Ei, et uskonut jumalaan
Kun pienenä tähysit ikkunasta
Vanhan talon ikkunasta
Taakse tähtien

Siellä jollain planeetalla
Tähyäisi joku toinen
Aistispektrein toisin
Alla taivaan keltaisen

Vaan kun loppu häämöttää
Jonkin mustan kalderan takaa
Sitä haluaa kotiinsa vaikka
Ei muista enää missä se ois

Se on tuleen kirjoitettu
Että kaikki pian on toisin
Se on liekein kaiverrettu
Ja maisema on mahdoton
Se on tuleen kirjoitettu
Että kaikki pian on toisin
Se on liekein kaiverrettu
Ja maisema on geometrisesti mahdoton

On hauras hahmo ihmisen
Ja särkyy kovin helposti
Kuka voi sen koota
Koota kokoon uudelleen
Ja kuka niitä lohduttaa
Joita kukaan muista ei
Ja pudonneita kartoilta
Korteista, tietueista on

Ja kun loppu häämöttää
Jonkin mustan kalderan takaa
Sitä haluaa kotiinsa vaikka
Ei muista enää missä se ois

Se on tuleen kirjoitettu
Että kaikki pian on toisin
Se on liekein kaiverrettu
Ja maisema on mahdoton
Se on tuleen kirjoitettu
Että kaikki pian on toisin
Se on liekein kaiverrettu
Ja maisema on geometrisesti mahdoton

On kasvosi kenties hieman liian kauniit
Tiedät vartesi viestivän kaipuuta
Vaan kun mielesi tulvaportit laukee
Jäätkö yksin sisääsi huojumaan

Se on tuleen kirjoitettu
Että kaikki pian on toisin
Se on liekein kaiverrettu
Ja maisema on mahdoton
Se on tuleen kirjoitettu
Että kaikki pian on toisin
Se on liekein kaiverrettu
Ja maisema on geometrisesti mahdoton
(Se on tuleen kirjoitettu
Se on liekein kaiverrettu)

Начертано на огне

Нет, ты не верила в Бога,
Когда, будучи маленькой, смотрела в окно,
В окно старого дома,
За звезды.

Там, на какой-то планете,
Смотрит кто-то другой,
С другими органами чувств,
Под желтым небом.

Но когда конец маячит,
Из-за какого-то черного котла,
Хочется домой, хотя
Уже не помнишь, где он.

Это начертано на огне,
Что скоро все будет иначе.
Это вырезано в пламени,
И пейзаж невозможен.
Это начертано на огне,
Что скоро все будет иначе.
Это вырезано в пламени,
И пейзаж геометрически невозможен.

хрупок образ человека,
И очень легко разбивается.
Кто может его собрать,
Собрать заново?
И кто утешит тех,
Кого больше никто не помнит,
И упавших с карт,
Из документов, записей?

И когда конец маячит,
Из-за какого-то черного котла,
Хочется домой, хотя
Уже не помнишь, где он.

Это начертано на огне,
Что скоро все будет иначе.
Это вырезано в пламени,
И пейзаж невозможен.
Это начертано на огне,
Что скоро все будет иначе.
Это вырезано в пламени,
И пейзаж геометрически невозможен.

Твое лицо, возможно, слишком красиво,
Ты знаешь, твое тело излучает тоску.
Но когда шлюзы твоего разума откроются,
Останешся ли ты одна, качаясь в себе?

Это начертано на огне,
Что скоро все будет иначе.
Это вырезано в пламени,
И пейзаж невозможен.
Это начертано на огне,
Что скоро все будет иначе.
Это вырезано в пламени,
И пейзаж геометрически невозможен.
(Это начертано на огне,
Это вырезано в пламени.)