Lyrics and translation Cumulus - Syyslaulu

Syyslaulu

Kotimatka pitkä niin, ei vastaantulijaa.
Illat sammuvat kylmään hämäryyteen.
Jo tule lohduttamaan, synkkä mieli pujahtaa
Syksyiltani yksinäisyyteen.

Kas, pimeähän saa sitä ajattelemaan,
Mitä muuten ei muistaisi kai lainkaan.
Nyt muistan miten paljon mä tehdä tahdoinkaan,
Miten vähän siitä aikaan mä sainkaan.

Kiirehdi rakkain jos rakkaus kutsuu,
Päivän ei hetket niin pitkiä lie.
Suo valon syttyä, yö kohta saapuu,
Pois kesän kukkaset syksy vie.

Etsin jotain mitä meiltä unohtunut on,
Minkä avullasi löytää mä voisin.
On kesä lyhyt niinkuin haave saavuttamaton
Siitä mikä oisi voinut olla toisin.

Kai tulet pian ennenkuin pimeään mä jään
- Eihän kaikki kai ole mennyt hukkaan.
Jos löytäisimme toisemme, silloin ehkä nään
Keinon jolla kaiken vielä saamme kukkaan.

Kiirehdi rakkain jos rakkaus kutsuu,
Päivän ei hetket niin pitkiä lie.
Suo valon syttyä, yö kohta saapuu,
Pois kesän kukkaset syksy vie.

Syksyn tuuli mukanaan vie kesän muistotkin,
Nyt jo turhaan sä kysyt minne viekään.
Nyt rakastan kai vähemmän kuin ennen rakastin,
Mutta enemmän kuin koskaan saat tietää.

Nyt majakat me näämme kun myrskyt raivoaa,
Tuuli vaahtopäinen äänen tänne kantaa
- Ja tärkeintä on sydämemme ääntä noudattaa
Ja kaikkemme toisillemme antaa.

Kiirehdi rakkain jos rakkaus kutsuu,
Päivän ei hetket niin pitkiä lie.
Suo valon syttyä, yö kohta saapuu,
Pois kesän kukkaset syksy vie."

Осенняя песня

Долог путь домой, и никого не встретить.
Вечера гаснут в холодных сумерках.
Приди же утешить меня, мрачные мысли уводят
В осеннее одиночество.

Видишь, темнота заставляет думать,
О том, о чём иначе и не вспомнил бы.
Теперь я вспоминаю, как много я хотела сделать,
Как мало из этого я успела.

Спеши, любимый, если любовь зовёт,
Дни не так уж и длинны.
Позволь свету зажечься, скоро ночь придёт,
Осень уносит летние цветы.

Ищу то, что мы забыли,
То, что с твоей помощью я могла бы найти.
Лето коротко, как несбыточная мечта
О том, что могло бы быть иначе.

Приди же скорей, пока я не осталась в темноте,
- Ведь не всё же пропало.
Если мы найдём друг друга, тогда, возможно, я увижу
Способ, как всё ещё заставить цвести.

Спеши, любимый, если любовь зовёт,
Дни не так уж и длинны.
Позволь свету зажечься, скоро ночь придёт,
Осень уносит летние цветы.

Осенний ветер уносит с собой и воспоминания о лете,
Теперь ты напрасно спрашиваешь, куда он их несёт.
Теперь я люблю, наверное, меньше, чем любила раньше,
Но больше, чем ты когда-либо узнаешь.

Теперь мы видим маяки, когда бушуют штормы,
Ветер с пеной морской доносит сюда свой голос
- И главное - следовать зову наших сердец
И отдать друг другу всё, что у нас есть.

Спеши, любимый, если любовь зовёт,
Дни не так уж и длинны.
Позволь свету зажечься, скоро ночь придёт,
Осень уносит летние цветы."