Lyrics and translation Daria Zawiałow - Niemoc

Niemoc

Od dwunastej karmie głowę snem
Bezlitośnie wciskam każdy kęs
Kapiące krople odbijają się od ziemi

Jakże smutny jest dziś nocy dźwięk
Beznadziejne cienie, miasta brzdęk
To jest początek tej bezsennej epidemii

Miałam swoją chwile
A teraz pusto jest
Nie wiedziałam jeszcze
Że straciłeś z oczu mnie
Bo Ty patrzysz inaczej w inną dal
Nie umiesz już myśleć tak jak ja

Od dwunastej karmie głowę snem
Z trudem w środku gdzieś ukrywam lęk
Paranoicznie dziś za oknem brzmi ulewa

Znowu słyszę krzyczy nocy stróż
Choć zraniony chce uciszyć ból
Zamykam oczy wciąż się kreci karuzela

Miałam swoją chwile
A teraz pusto jest
Nie wiedziałem jeszcze
Że straciłam z oczu Cię
Bo Ty patrzysz inaczej w inną dal
Nie umiesz już myśleć tak jak ja

Wciąż bez sensu krążę gdzieś
Namiętnie zastanawiam się czy naprawię
Dławią mnie już własne łzy
I chciałabym znów żyć lecz śnie na jawie

Бессилие

С двенадцати кормлю голову сном
Безжалостно впихиваю каждый кусок
Капающие капли отражаются от земли

Как печален этой ночи звук
Безнадежные тени, городской звон
Это начало бессонной эпидемии

Был мой миг
А теперь пусто
Я еще не знала
Что ты потерял меня из виду
Ведь ты смотришь иначе, в другую даль
Ты уже не можешь думать так, как я

С двенадцати кормлю голову сном
С трудом где-то внутри прячу страх
Параноидально сегодня за окном звучит ливень

Снова слышу, как кричит ночной сторож
Хоть и ранен, хочет унять боль
Закрываю глаза, всё ещё крутится карусель

Был мой миг
А теперь пусто
Я еще не знала
Что потеряла тебя из виду
Ведь ты смотришь иначе, в другую даль
Ты уже не можешь думать так, как я

Всё ещё бессмысленно брожу где-то
Страстно задаюсь вопросом, смогу ли исправить
Меня уже душат собственные слезы
И я хотела бы снова жить, но вижу сны наяву