Unidos Para la Musica (Nick & Danny Chatelain Remix) - Vendetta's Bonus Track - David Vendetta feat. Akram translation in German

Unidos Para la Musica (Nick & Danny Chatelain Remix) - Vendetta's Bonus Track

W każdym z nas toczy się walka, trudno - życie stawką.
Nie zmienisz nic chowając brud pod wycieraczką.
Jak chcecie idźcie na dno, czasem już nic nie warto,
Niedawno byłem tam, mruczę smutne murmurando.
Wierzę, że wrócę, ludzie już nie na randkę z literatką,
Wrócę z kartką - sprawdź zawartość.
Ilu z nas owija serce izolacją? By było łatwo,
Nie jest łatwo, wyciągam wątki życia wykałaczką.
Chcę w końcu zamknąć cudzysłów, myśli natłok nie daje zasnąć,
Dość już złych dróg, w tunelu światło zgasło, prowadzi jasność umysłu.
Byłem jak Ikar, który się naćpał i najebał,
Gdy skończył się ten bal dotknąłem piekła zamiast nieba.
Każdy tak miewa, Adam i Ewa, whateva,
By się nie rozjebać latać trzeba jak Dedal.

(Ref.)
Żyj aż do bólu, choć wokół lód, żyj aż do bólu!
Gdy runie - buduj, od nowa muruj, żyj aż do bólu!
Wygrasz to próbuj, żyj aż do bólu, ludzie z marmuru -
Spotkamy się w dolinie królów!
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)

Wita cię jak nóż przy szyi kunszt wałbrzyskiej Sycylii.
Tu nie zagląda BBC, za to niebieskie pingwiny.
Tak żyją niziny, powietrzem słodkim od promieni słońca,
Panie daj im siły, by przeszli most po cierni kolcach.
Roześmiane dzieci skaczą po rozbitym szkle,
Bo to rejony wyklęte, spójrz kominy w tle.
I szwindle i czyny złe - jesteś stąd? Przywykłeś?
Rozmiękując śliny chleb, nie każdy tu przywykł jeść.
Spity gniew rozlewa się ulicami tu po zmierzchu,
Jak z żyły krew, biedę, jak spaliny czuć w powietrzu.
Szybki wdech i wolny wydech schowane w płuca kompleksu,
Znika w gruzach po przejściu, sny dźwiga tu rano w deszczu.
Nienawiść udaje miłość, miłość oddaje nienawiść.
I choć rozstaje trzeba iść, nicość zostaje przetrawić.
Gdzie cieszyć się? Bawić? Przepieprzyć? Przetańczyć?
Chcesz przebić się tam, gdy śmierć spieszy cię zabić.

(Ref.)
Żyj aż do bólu, choć wokół lód, żyj aż do bólu!
Gdy runie - buduj, od nowa muruj, żyj aż do bólu!
Wygrasz to próbuj, żyj aż do bólu, ludzie z marmuru -
Spotkamy się w dolinie królów!
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)

Jest czwarty marca, wiosna,
Prawie sto milionów mil od słońca.
Z gleby czuć rozkład, w powietrzu rozpad.
Bóg znalazł kozła, człowiek osła,
świat utknął w korkach znów.
To łódź bez wiosła, tu nie mógł powstać wzór.
Z syna na ojca ta sama troska - nie daj się okraść,
Nie waż się poddać, jak padłeś - powstań, to rozkaz!
I tak bez końca i to jest constans tu,
Prawie sto milionów mil od Słońca, Ziemia.
Stoję szczęśliwy wierząc, że to właśnie ją Pan miał w planie,
Choć zjadła pamięć, z niej widać światła planet.
Tak samo widzi je barman, krawiec jak Salma Hayek,
Choćby stanęła na palcach, gdzieś na szczycie K2.
Ze szczytu wieży Eiffla małe wydaje się ludzkie. Empire!
Choć ze szczytu widać dalej każdy gradient.
I każdy fragment, niedoskonałości piętno,
Ktoś tworzył nas na swoje podobieństwo.
Piękno nie zabiega o uwagę, tak jak King Kong o wzrost.
Trzeba dać im to pod nos, liczy się mikrokosmos,
Liczy się wszystko, co prąd znosi na inną prostą.
Bo myśli się prosto, a tylko przelicza się nośność.
Tacy są ludzie, zależni od równoleżników,
Od statusu poprzedników i przepychu ich kapituł.
Jesteśmy jak te psy tu, co machają wciąż ogonem,
Z programem R2D2 chwaląc się swym rodowodem.

(Ref. x2)
Żyj aż do bólu, choć wokół lód, żyj aż do bólu!
Gdy runie - buduj, od nowa muruj, żyj aż do bólu!
Wygrasz to próbuj, żyj aż do bólu, ludzie z marmuru -
Spotkamy się w dolinie królów!

(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)
(Dolinie królów!)
(Dolinie królów!)

Unidos Para la Musica (Nick & Danny Chatelain Remix) - Vendettas Bonustrack

In jedem von uns tobt ein Kampf, schwer – das Leben steht auf dem Spiel.
Du änderst nichts, wenn du Schmutz unter die Fußmatte kehrst.
Wenn ihr untergehen wollt, geht, manchmal ist nichts mehr wert,
Kürzlich war ich dort, murre trauriges Murmurando.
Ich glaube, ich komme zurück, Leute, nicht zu einem Rendezvous mit einer Literatin,
Ich kehre zurück mit einem Zettel – überprüfe den Inhalt.
Wie viele von uns umhüllen ihr Herz mit Isolation? Damit es einfach sei,
Ist nicht einfach, ich ziehe Lebensfäden mit einem Zahnstocher hervor.
Ich will endlich Anführungszeichen setzen, Gedankensturm lässt nicht einschlafen,
Genug der falschen Wege, im Tunnel erlosch das Licht, Helligkeit des Geistes führt.
Ich war wie Ikarus, der vollgedröhnt und abgeschossen war,
Als der Ball endete, berührte ich die Hölle statt den Himmel.
Jeder hat das mal, Adam und Eva, whatever,
Um nicht zu zerschellen, musst du wie Dädalus fliegen.

(Refrain)
Leb bis es schmerzt, auch wenn Eis ringsum, leb bis es schmerzt!
Wenn es bröckelt – baue neu, mauere erneut, leb bis es schmerzt!
Du gewinnst, also versuche, leb bis es schmerzt, Menschen aus Marmor –
Wir treffen uns im Tal der Könige!
(Menschen aus Marmor – wir treffen uns im Tal der Könige!)

Es begrüßt dich wie ein Messer an der Kehle, die Kunst des Waldenburger Siziliens.
Hier schaut kein BBC vorbei, dafür blaue Pinguine.
So leben die Niederungen, Luft süß von Sonnenstrahlen,
Herr, gib ihnen Kraft, die Brücke über Dornenspitzen zu queren.
Lachende Kinder springen auf zerbrochenem Glas,
Denn das sind verfluchte Gegenden, sieh die Schornsteine im Hintergrund.
Und Schwindel und böse Taten – bist du von hier? Gewöhnt?
Speichelerweichtes Brot, nicht jeder ist gewöhnt es zu essen.
Betrunkener Zorn ergießt sich nach Einbruch der Dunkelheit durch die Straßen,
Wie Blut aus der Vene, Armut wie Abgase in der Luft spürbar.
Schneller Einatmer und langsamer Ausatmer, versteckt in Lungen voll Komplexe,
Verschwindet im Schutt nach dem Durchgang, Träume schleppen sich morgens im Regen.
Hass gibt Liebe vor, Liebe erwidert Hass.
Und obwohl Scheidewege kommen, Leere bleibt zu verdauen.
Wo sich freuen? Amüsieren? Verprassen? Vertanzen?
Du willst dort durchbrechen, wenn der Tod eilt, dich zu töten.

(Refrain)
Leb bis es schmerzt, auch wenn Eis ringsum, leb bis es schmerzt!
Wenn es bröckelt – baue neu, mauere erneut, leb bis es schmerzt!
Du gewinnst, also versuche, leb bis es schmerzt, Menschen aus Marmor –
Wir treffen uns im Tal der Könige!
(Menschen aus Marmor – wir treffen uns im Tal der Könige!)

Es ist der vierte März, Frühling,
Fast hundert Millionen Meilen von der Sonne.
Aus dem Boden spürbar Verfall, in der Luft Zersetzung.
Gott fand einen Sündenbock, der Mensch einen Esel,
Die Welt steckt wieder im Stau.
Ein Boot ohne Ruder, hier konnte kein Maßstab entstehen.
Vom Sohn auf den Vater dieselbe Sorge – lass dich nicht berauben,
Wag nicht aufzugeben, gefallen – steh auf, das ist ein Befehl!
Und so ohne Ende ist das die Konstante hier,
Fast hundert Millionen Meilen von der Sonne, Erde.
Ich stehe glücklich, glaubend, dass der Herr genau sie im Plan hatte,
Obwohl sie Erinnerungen fraß, von ihr aus sieht man Licht von Planeten.
Genauso sieht sie der Barmann, der Schneider wie Salma Hayek,
Selbst wenn sie auf Zehenspitzen stünde, irgendwo auf dem Gipfel des K2.
Von der Spitze des Eiffelturms erscheint menschliches Empire winzig!
Doch vom Gipfel aus sieht man weiter jeden Farbverlauf.
Und jedes Fragment, Stigma der Unvollkommenheit,
Jemand schuf uns nach seinem Ebenbild.
Schönheit buhlt nicht um Aufmerksamkeit, wie King Kong um Größe.
Man muss es ihnen unter die Nase halten, zählt der Mikrokosmos,
Zählt alles, was der Strom zu einer anderen Geraden trägt.
Denn geradeaus denkt man, doch nur die Tragfähigkeit berechnet man.
So sind die Menschen, abhängig von Breitengraden,
Vom Status der Vorgänger und dem Prunk ihrer Kapitel.
Wir sind wie die Hunde hier, die ständig mit dem Schwanz wedeln,
Mit R2D2-Programm, die ihre Abstammung rühmen.

(Refrain x2)
Leb bis es schmerzt, auch wenn Eis ringsum, leb bis es schmerzt!
Wenn es bröckelt – baue neu, mauere erneut, leb bis es schmerzt!
Du gewinnst, also versuche, leb bis es schmerzt, Menschen aus Marmor –
Wir treffen uns im Tal der Könige!

(Menschen aus Marmor – wir treffen uns im Tal der Könige!)
(Menschen aus Marmor – wir treffen uns im Tal der Könige!)
(Menschen aus Marmor – wir treffen uns im Tal der Könige!)
(Menschen aus Marmor – wir treffen uns im Tal der Könige!)
(Tal der Könige!)
(Tal der Könige!)