Lyrics and German translation Daygard - Bargard

Bargard

میدونم یه جایی همین لا به لا قایمی
خودتو زدی به خواب به خوابم میای فقط
ولی من همش لنگم
یه پازلِ بی هدف میگردم دنبالِ یه راه
خودمو توو خودم راه بدی
تو این بازارِ دروغ من یکی کساده کاسبیم
پوشیدم زدم بیرون نایی نبود که راه بریم
از وقتی رفتی مردمک تو چشای من گود شده
حسرت دیدنِ دوبارت تو سینم پُر شد
گلای باغچمون یکی شبونه کند
هیچکی نپرسید ازم دیگه سیره زمونه چند
اَ وقتی رفتی خنده از صورتم کمونه کرد
تابوتمو کردم این اتاقِ نموره تنگ
بیدارم واسه اهلم نمیخوابم رو تختم
مادرم کابوسای شبونمو بهونه کرد
از وقتی رفتی یه مه غلیظ شهرو فتح کرد
یا چشای من کثیفن یا آدما بدرنگ
اگه تو نیای اگه تو نمونی
اگه یه جا خوابِ شیرین اسیرت کردن
اگه تو هم تهِ این افسانه رو باهام نخونی
شاید سر نیاد هیچوقت سوزِ این برزخ
من زوالِ این شهرو سر هر چار راه دیدم
قصه ی فرو ریختن و از دیواراش شنیدم
آزادی حناق شدتوو گلوم گیر کرد
دندونام میپوسیدن هرچی میجوییدم بیشتر
هرچی جوییدم بیشتر هضم نمیشد این سم
یه کارد تو قلبم به استخون رسیده این درد
از وقتی رفتی پروانه هامون دنبالِ پیله ان
کلاغا مدام خبر از سره بریده میدن
یه جایی یه روزی شاید ، بلند شی از خواب
طوفانِ بالت صورت شهرو پاک کنه از خاک
پشتِ یه سحر و خروسک اَ کنجِ قفس فریاد
میزنه ماتمِ نبودتو نبریم اَ یاد
برگرد ، صدای پات بپیچه تو کوچه ها
حلقوم سایه رو بکِش بیرون از گوشه ها
برگرد ترس بنداز به جونِ شهر
بشکنِ قفل هرز از دهنِ روزه ها
تو میشینی رنگِ نور توو کدری و ماتمم
تو پوچ ترین ثانیه میشی تمومِ باورم
به زجری که میخراشید این سرزمین سبزو
برگرد جون بده به تنِ لاغرم
صدای پات بپیچه توو کوچه ها
غباره غمو بشور از صورت خونه ها
برگرد عشق پخش کن رو تنِ شهر
بریزه شوقِ اشک رو صورت گونه ها
میپاشی رنگ نور به زندگی و باورم
که راه بیام پا به پا تا نفسِ آخرم
به زجری که میخراشید این زخمِ چرکِ کهنه رو
برگرد جون بده به تنِ لاغرم

Kehr Zurück

Ich weiß, du versteckst dich irgendwo hier in der Nähe
Du hast dich schlafend gestellt, erscheinst mir nur im Traum
Aber ich bin immer auf der Suche
Ein zielloses Puzzle, ich suche nach einem Weg
Dass du mich in dich hineinlässt
In diesem Markt der Lügen bin ich ein erfolgloser Händler
Ich zog mich an und ging hinaus, hatte kaum Kraft zu gehen
Seit du weg bist, sind die Pupillen in meinen Augen eingefallen
Die Sehnsucht, dich wiederzusehen, hat meine Brust gefüllt
Die Blumen in unserem Garten hat jemand eines Nachts gepflückt
Niemand hat mich mehr gefragt, wie teuer die Zeit ist
Seit du weg bist, hat das Lachen mein Gesicht verlassen
Ich habe diesen feuchten, engen Raum zu meinem Sarg gemacht
Ich bin wach für meine Familie, schlafe nicht auf meinem Bett
Meine Mutter hat meine nächtlichen Albträume als Vorwand genommen
Seit du weg bist, hat ein dichter Nebel die Stadt erobert
Entweder sind meine Augen schmutzig oder die Menschen sind hässlich
Wenn du nicht kommst, wenn du nicht bleibst
Wenn du irgendwo in einem süßen Schlaf gefangen bist
Wenn du nicht das Ende dieser Legende mit mir singst
Vielleicht endet die Qual dieses Fegefeuers nie
Ich habe den Verfall dieser Stadt an jeder Kreuzung gesehen
Ich habe die Geschichte des Zusammenbruchs von ihren Mauern gehört
Freiheit wurde zu einem Würgegriff in meiner Kehle
Meine Zähne verfaulten, je mehr ich kaute
Je mehr ich kaute, desto weniger verdaute ich dieses Gift
Ein Messer in meinem Herzen, dieser Schmerz reicht bis auf die Knochen
Seit du weg bist, suchen unsere Schmetterlinge nach Kokons
Die Krähen bringen ständig Nachrichten von Enthaupteten
Irgendwo, eines Tages, wachst du vielleicht aus dem Schlaf auf
Der Sturm deiner Flügel wird das Gesicht der Stadt vom Staub reinigen
Hinter einer Morgendämmerung und einem Hahnenschrei aus der Ecke des Käfigs
Ruft die Trauer deiner Abwesenheit, dass wir sie nicht vergessen
Kehr zurück, lass deine Schritte in den Gassen widerhallen
Zieh die Kehle des Schattens aus den Ecken
Kehr zurück, lass Angst in die Stadt einziehen
Brich das nutzlose Schloss vom Mund der Fastenden
Du bringst die Farbe des Lichts in meine Trübsal und Dunkelheit
In der leersten Sekunde wirst du mein ganzer Glaube
Bei der Qual, die dieses grüne Land zerkratzte
Kehr zurück, gib meinem mageren Körper Leben
Lass deine Schritte in den Gassen widerhallen
Wasche den Staub der Trauer von den Gesichtern der Häuser
Kehr zurück, verteile Liebe auf dem Körper der Stadt
Lass Freudentränen über die Wangen fließen
Du streust die Farbe des Lichts auf mein Leben und meinen Glauben
Damit ich Schritt für Schritt bis zum letzten Atemzug gehe
Bei der Qual, die diese alte, eitrige Wunde zerkratzte
Kehr zurück, gib meinem mageren Körper Leben