Lyrics and German translation Daygard - Eteraph

Eteraph

من به آزادیم اعتراف می کنم
وقتی نعش آخرین زندانی رو دفن میکنی با دستات
بیل بزنی خاک رو واسه کاشت
برداشت باشه واسه نوه هات
بگی شاد نیستم از درون ولی
دلم لک زده واسه خنده هات
اگه به خدایی که میگی ندارم اعتقاد
دعام بکن، آخرین شب سال
بذار دلم قرص باشه واسه کرده هام
اگه گم شدم توی بیراهه مطلق
تو پیدام کن، بذارم سر جام
عمو زنجیر باف، یه زنجیر بلند بباف
به وسعت این زندون، ببرم از این بند ناف
ندارم جرعت، تو هلم بده از پل
تاریخ انقضات رو روی پیشونیت حک کن
بهای بردن، سر موشک رو کج کن
زمین آماده اس واسه انقراض چندم
فیشای بانکیت، برو مشکلاتو حل کن
این تراژدی حتی شیرین نمیشه با الکل
صدای شیشه کاخت که داره میشکنه
تو چرخ تاریخ، همیشه چرخیده سنگ مردم
بهشت یه هویجه تا خر رد بشه از پل
اینارو ضبط، واسه رئیست پخش کن
میکنم اعتراف، میکنم اعتراف
فقط بهم بگو که چی دوست داری بشنوی هان؟
میکنم اعتراف نداری تو هیچ قدرتی، هان
میکنم اعتراف تو بازنده ترین دروغی
بعد هر بردنی، هان
میکنم اعتراف، هان
میکنم اعتراف به تنهایی زمین
میکنم اعتراف به این حماقت عمیق
میکنم اعتراف به این تعفن کثیف
میکنم اعتراف به تشنگی سیستان
به دستای بسته، به بند رستم دستان
این باشه اعتراف به ماتم خوزستان
به بلوطای سوخته جنگلای لرستان
میکنم اعتراف به قحطی آینده
به خشکسالی فرهنگ، دروغ نسل سازنده
میکنم اعتراف، میکنم اعتراف
شاید بیدار نشم یه روز با حس بازنده
زنارو پوشوندید رو بند بندکش
مردارو پر کردید از عقده، زهر چشم
شهوت شد انبار، خالی کردنش ارزش
شکم خالی بود، پر شد زاغه ارتش
هرکی با عصا دنبال کورسوی از عشق
طناب سفسته و گناه و نگاه و لغزش
وطن یه واژه شومه، جا به جاش خونه
من خودم میریزم تا نیوفتم به پات
نه سیاهی عمامه نه برق نگین تاج
نه طلای سیاهی که رفت به تاراج باج
هیچکدوم نکردن آزاد بودن رو مبنا
با خودکار نامرئیش خط زد رو فردا
میکنم اعتراف، میکنم اعتراف
دیگه مهم نیست برام چی دوست داری بشنوی
میکنم اعتراف تو نداری هیچ قدرتی
میکنم اعتراف تو بازنده ترین دروغی
بعد از هر بردنی، میکنم اعتراف
میکنم اعتراف، میکنم اعتراف
شاید بیام بیرون یه روز از این افتضاح
تو یه دروغی
تو یه دروغی
تو یه دروغی
تو یه ...
پسر خوبی باش و سعی کن امشب زود بخوابی

Eteraph

Ich gestehe meine Freiheit,
wenn du die Leiche des letzten Gefangenen mit deinen Händen begräbst.
Mit der Schaufel Erde zum Pflanzen umgräbst,
damit deine Enkelkinder ernten können.
Du sagst, ich bin innerlich nicht glücklich, aber
meine Seele sehnt sich nach deinem Lachen.
Wenn ich nicht an den Gott glaube, den du erwähnst,
bete für mich in der letzten Nacht des Jahres.
Lass mein Herz sicher sein für meine Taten.
Wenn ich mich im absoluten Nirgendwo verirrt habe,
finde mich, bring mich an meinen Platz zurück.
Onkel Kettenweber, webe eine lange Kette,
so weit wie dieses Gefängnis, nimm mich von dieser Nabelschnur weg.
Ich habe nicht den Mut, stoß du mich von der Brücke.
Präge dein Verfallsdatum auf deine Stirn.
Um zu gewinnen, lenke die Raketenspitze ab.
Die Erde ist bereit für die wievielte Ausrottung?
Deine Bankauszüge, geh und löse die Probleme.
Diese Tragödie wird nicht einmal mit Alkohol süß.
Das Geräusch deines Palastglases, das zerbricht.
Im Rad der Geschichte hat sich der Stein des Volkes immer gedreht.
Das Paradies ist eine Karotte, damit der Esel über die Brücke geht.
Nimm das auf und spiel es deinem Chef vor.
Ich gestehe, ich gestehe,
sag mir nur, was du hören möchtest, Schatz.
Ich gestehe, du hast keine Macht, Schatz.
Ich gestehe, du bist die verlogenste Lüge,
nach jedem Sieg, Schatz.
Ich gestehe, Schatz.
Ich gestehe die Einsamkeit der Erde.
Ich gestehe diese tiefe Dummheit.
Ich gestehe diesen schmutzigen Gestank.
Ich gestehe die Dürre in Sistan.
Die gefesselten Hände, die Fesseln von Rostam Dastan.
Das sei das Geständnis der Trauer von Khuzestan.
Die verbrannten Eichen der Wälder von Lorestan.
Ich gestehe die kommende Hungersnot.
Die kulturelle Dürre, die Lüge der Generation, die etwas aufbaut.
Ich gestehe, ich gestehe.
Vielleicht wache ich eines Tages nicht mit dem Gefühl des Verlierers auf.
Ihr habt die Frauen auf Wäscheleinen versteckt.
Ihr habt die Männer mit Komplexen und Drohungen gefüllt.
Die Lust wurde zum Lager, sie zu entleeren, war wertvoll.
Der Magen war leer, er wurde gefüllt vom Lager der Armee.
Jeder mit einem Stock sucht nach einem Schimmer von Liebe.
Das Seil ist locker und Sünde und Blick und Fehltritt.
Heimat ist ein unheilvolles Wort, stattdessen ist es Zuhause.
Ich werde mich selbst vergießen, um nicht vor dir niederzuknien.
Weder die Schwärze des Turbans noch der Glanz des Juwels der Krone.
Noch das schwarze Gold, das als Tribut geraubt wurde.
Keines von ihnen hat die Freiheit zur Grundlage gemacht.
Mit dem unsichtbaren Stift hat er die Zukunft durchgestrichen.
Ich gestehe, ich gestehe.
Es ist mir egal, was du hören willst.
Ich gestehe, du hast keine Macht.
Ich gestehe, du bist die verlogenste Lüge.
Nach jedem Sieg gestehe ich.
Ich gestehe, ich gestehe.
Vielleicht komme ich eines Tages aus diesem Chaos heraus.
Du bist eine Lüge.
Du bist eine Lüge.
Du bist eine Lüge.
Du bist eine ...
Sei ein braver Junge und versuche, heute Nacht früh zu schlafen.