Lyrics and translation De Dijk - De onbedrinkbare dorst

De onbedrinkbare dorst

Wou dat het hier nooit ging sluiten
Zitten hier zo verschrikkelijk goed
Hoef nog lang niet naar buiten
Waar die echte wereld woedt
Maar vrienden rond de tafel
Fantaseren met elkaar
Over leven doen en later
En we drinken er een paar samen

Mag van mij altijd zo blijven
Zitten zoals ik nu zit
Weet niks leukers mooiers fijners
Weet niks beters dan dit
Met elkaar de vriendschap vieren
Wie wil hier dan nog vandaan?
Westenwind waait door de kieren
Maar ik moet een keertje gaan

Samen tillen we de zorgen
Die eenieder van ons torst
En we proosten op de haalbaarheid
Der dingen en we zingen
Uit klinkklare borst om het schorst
Van de onbedrinkbare dorst

Wou dat het hier nooit ging sluiten
Zitten zo allejezus goed
Hoef nog lang niet naar buiten
Waar die werkelijkheid woedt
Maar vrienden rond de tafel
Samen zwetsen met elkaar
Over allemaal nog veel mooier
En we nemen er een paar

Samen tillen we de zorgen
Die eenieder van ons torst
En we proosten op de haalbaarheid
Der dingen en we zingen
Uit klinkklare borst om het schorst
Van de onbedrinkbare dorst
Dat het niet eeuwig zo kan doorgaan
Dat moet dan maar
Het zal ons worst
En we proosten en we zingen
We proosten en we zingen
Van de onbedrinkbare dorst

Неутолимая жажда

Хотел бы я, чтобы здесь никогда не закрывались,
Так хорошо нам здесь с тобой,
Не хочу пока на улицу,
Где бушует настоящий мир.
Друзья за столом,
Фантазируем вместе,
О жизни, делах и будущем,
И выпиваем пару бокалов.

Пусть так будет всегда,
Сидеть вот так, как сейчас,
Не знаю ничего лучше, прекраснее,
Не знаю ничего лучше этого.
Празднуем нашу дружбу,
Кто захочет уйти отсюда?
Западный ветер дует сквозь щели,
Но мне пора идти.

Вместе мы поднимаем бокалы за наши заботы,
Которые каждый из нас несёт,
И мы пьём за осуществимость
Наших желаний и поём
Во весь голос, чтобы утолить
Неутолимую жажду.

Хотел бы я, чтобы здесь никогда не закрывались,
Так чертовски хорошо здесь,
Не хочу пока на улицу,
Где бушует реальность.
Друзья за столом,
Болтаем вместе,
Обо всём, что ещё прекраснее,
И выпиваем ещё пару бокалов.

Вместе мы поднимаем бокалы за наши заботы,
Которые каждый из нас несёт,
И мы пьём за осуществимость
Наших желаний и поём
Во весь голос, чтобы утолить
Неутолимую жажду.
Что так вечно продолжаться не может,
Ну и пусть,
Нам всё равно.
И мы пьём и поём,
Мы пьём и поём,
За неутолимую жажду.