Lyrics and translation De Dijk - Dit Zijn De Dagen

Dit Zijn De Dagen

Dit zijn de dagen om nooit te vergeten
Wat je beweegt, wat je stuwt, wat je drijft
Wat het is, hoe het voelt, mocht je even niet weten
Hoe je overal komt en niet weet waar je blijft

Dit zijn de dagen van wroeten en knokken
Van doorgaan met zoeken tot over de rand
Van het hoogst haalbare met ogen dicht gokken
Reiken naar wat je niet weten kunt want

Dagen van gieren en kwatten en knallen
En knoeien totdat je er twee tellen bent
De vlakte ontstegen om nooit meer te vallen
Voor de duur van tenminste dat ene moment

Dit zijn de dagen van horten en stoten
Van geen ophouden weten want we zijn er nog niet
Zolang niet gevoeld waar om het te doen is
De snak van de zaal naar de snik in het lied

Voor even, heel even de kloof overkomen
Het jubelend toppen van het gapend ravijn
Tussen hoe wij het ons al een leven lang dromen
En wat het in werkelijkheid zo vaak dreigt te zijn

En blijven proberen en pielen en prutten
En dan pas gelukkig als we twee tellen wam
De bliksemse bende op zijn pijlers doen schudden
Van minstens Uitgeest tot achter Zaandam

Dit zijn dagen om niet te vergeten
Wat je beweegt, wat je stuwt, wat je drijft
Wat het is, hoe het voelt, mocht je even niet weten
Hoe je overal komt en niet weet waar je blijft

Met wassen vleugels de oversteek wagen
Op goed geluk voor het leeg op de loop
Zolang de kans bestaat het toeval uitdagen
Verlangen de brandstof en motor de hoop

Это дни

Это дни, которые никогда не забыть,
Что тебя трогает, что толкает, что ведет.
Что это, как ощущается, если вдруг забудешь,
Как ты повсюду оказываешься, и не знаешь, где останешься.

Это дни корпения и борьбы,
Продолжения поисков до самого края,
Наивысшего достижения с закрытыми глазами,
Стремления к тому, чего ты не можешь знать, ведь…

Дни кружения, буйства и взрывов,
И возни, пока не потеряешь счет времени,
Преодоления равнины, чтобы больше не падать,
Хотя бы на одно мгновение.

Это дни рывков и толчков,
Неустанного движения, ведь мы еще не там,
Пока не почувствуем, ради чего все это,
Жажду зала к всхлипу в песне.

На мгновение, всего на мгновение преодолеть пропасть,
Ликующее покорение зияющей бездны,
Между тем, как мы всю жизнь мечтаем об этом,
И тем, чем это так часто грозит стать на самом деле.

И продолжать пытаться, копаться и возиться,
И только тогда быть счастливыми, когда на мгновение забудемся,
Заставим банду молний сотрясать свои опоры,
От самого Аутгейста до Зандама.

Это дни, которые нельзя забыть,
Что тебя трогает, что толкает, что ведет.
Что это, как ощущается, если вдруг забудешь,
Как ты повсюду оказываешься, и не знаешь, где останешься.

С восковыми крыльями рискнуть перелететь,
Наугад, прежде чем все закончится,
Пока есть шанс, бросать вызов случайности,
Желание — топливо, а надежда — мотор.