Lyrics and translation Dimitris Mitropanos - Egoismos

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

С землянке ты уходишь и возвращаешься
часы, которые возбуждает дождь
на земле Вестготов αρμενίζεις
и заработать висячие сады
но крылья σιγοπριονίζεις
Покрой αρμύρα голое тело
я принес тебе из Delphi пресной воды
в обоих сказали, что будут вырезать твоя жизнь
и прежде, чем я успел триллионов тебе отказать
σκούριασε ключ от рая
Караван работает прямо в пыль
и твоей безумной преследует тень
как ημερέψει ум с простыней
как связать Средиземное море с веревками
любовь, которая λέγαμ' Антигона
Кто νυχτωδία свет тебе получить
и в какой галактике найти
вот Аттике серый карьере
тоже стрельбище дешево
возбуждено высмеивая чужие солдаты