Lyrics and translation Dionysis Savvopoulos - Makry Zeimpekiko Gia To Niko

Λοιπόν μολύβι και χαρτί, η απόγνωση άνοιξε λαγούμι
στοές που χώθηκαν με λάμψεις μαχαιριού σε πιο στενό κελί
ψηλά με πέπλα αίματος χλιμίντριζε η Σελήνη
Δεν έχει ελπίδα, ελευθερία δεν ζητά, αλλά δικαιοσύνη
Γεννήθηκε σ' ένα λασπότοπο, κοντά στην Κατερίνη
Σκιές με λάμπες θυέλλης που γλιστρούν στου Άδη το πανί
Ο Νίκος ήταν ο πρωτότοκος, τον άλλον λέγαν Δημοσθένη
Βουβός δεσμός, εικόνα παιδική, σε άλλο χρόνο αναπλεγμένη
Ο γέρος του είχε κρυψώνα το βουνό απ' το '45
Κι οι χωρικοί απ' τον φόβο των Αρχών, μακραίναν κι απ' τον γιο
Κι αυτός τους έβλεπε στρωμένους στην δουλειά και μέσα του άναβε η μανία
του στριμωγμένου ανάμεσα στο πλήθος και την Αστυνομία
Ώσπου μια μέρα χωρίς αποσκευή, τσουλώντας της τρύπας του την ρόδα
Κυλάει απ' την Μακεδονία ως εδώ, κι ακόμα που θα βγει;
Θα τρέχει πάντα για το άστρο που δε φτάνει καμιά Αστυνομία
Για τους φυγάδες αυτός ο ουρανός είν' η παρανομία
Νίκο, αγγίζω το στοιχείο σας
Νίκο, μες τον υπόκοσμο της γλώσσας
Δυο καταδίκες 6 χρόνια για κλοπή, τον είδα όταν βγήκε
Κρατούσε πλέον μιαν απόσταση απ' την τρέλα, όχι για να σωθεί
Αλλά για να την σώσει αν με εννοείς, να λόγου χάρη ήθελε γάμο
Και τότε τού 'παν έλα σε μάς για να προδώνεις
δε δέχθηκε στιγμή!
Κι απ' την βαθειά των υπογείων τους την λύσσα,
κατέφυγε στην επαρχία
Μα όπου κι αν πήγε, το σήμα είχε σταλεί,
στην Σαλονίκη τον τσακίσαν
Σχεδόν τρεκλίζοντας ξανάρθε στην Αθηνά,
και τότε πιάσαν τη μνηστή του
Της είπαν λόγια, βοηθήσαν κι γονείς
ώσπου διέκοψε μαζί του
Κι ωστόσο ζούσε τελείως σοβαρός,
υπνοβατώντας σ' ένα κράτος
Που θριαμβεύει με μιαν ατέλειωτη στριγκλιά
διαφυγή καμιά
Κρατώντας μόνο μια κρυφήν αναπνοή,
των μπουζουκτζίδικων το γκέτο
Βαθιά εικόνα, που η έκσταση εκεί, ακόμα λειτουργεί
ν' ακούω έλεγε τα λόγια, τη φωνή,
και τ' αδελφάκι μου υψωμένο
να το κοιτάω στον χορό του μοναχό, και κάτι να παθαίνω
Νίκο, σκυλάδικο Σαββάτο
Νίκο, σπασίματα γεμάτο
Παραγγελιά, και περιμέναν καθισμένοι, και τα ηχεία το αναγγείλαν
Κι όλα τα όργανα συλλάβαν το σκοπό για το χορό του Δημοσθένη
Καθώς ανέβαινε, η πίστα ήταν γεμάτη,
ακούστηκε να ουρλιάζει
Παραγγελιά! γιατί το είδε το κακό
με δρασκελιές να πλησιάζει
Η πίστα άδειασε, μονάχα δυο αστυνόμοι, χορεύαν, γυρνώντας του την πλάτη
τότε τους έσπρωξε ο μικρός με μια στριγκλιά
δικό μου το κομμάτι!!
Τον ρίξαν κάτω σε γυαλιά κομματιασμένα,
ξεφώνιζε όπως τον εσέρναν
Σαν ένα φιλμ ιλιγγιώδες η ζωής τους,
του Νίκου έκαψε τα φρένα
Έξω απ' την τρέλα δεν είχε κάτι να πιαστεί,
γιατί του το 'χαν διαλύσει
Κατρακυλάει στον προβολέα των σκοταδιών του,
στην φρικαλέα ατραξιόν του
Με τόση βία που είναι αδύνατον να πω, τι έγινε εκεί κάτου
Το δράμα όλο συντελέστηκε θαρρώ, στον χώρο του αοράτου
Στον εαυτό του είπε Νίκο, συγκρατήσου
τραβώντας κιόλας το λεπίδι
Τον πρώτο που την έφαγε τον είδαν, με μια ταυτότητα να σκύβει
Σφαχτηκαν 3 μαχαίρωσε άλλους 6,
φωνές, ανοίχτε θα μας σφάξουν
Τραβώντας έξω τον μικρό παραμιλούσε
εσένα δε θα σε πειράξουν.
Νίκο, σόι αλλοπαρμένο
Νίκο, τι έχεις καμωμένο;
Μετά κατέφυγε στο σπίτι ενός γνωστού, μα ένιωσε ότι θα τον δώσουν
θα φύγω είπε με μια βάρκα ν' ανοιχτώ,
φουρτούνες να με πνίξουν, ΝΑ!
Να τρελαθούνε, που Νίκο να γυρεύουν
και Νίκο να μην βρίσκουν
Μα όπως βγήκε τους είδε σαν βαλέδες,
ο ένας με τις χειροπέδες
Τον εκυκλώσαν βγαίναν απ' τα γύρω μέρη,
κρεμόταν η ζωή του
από ένα νήμα που δε θα 'δινε σ' αυτούς
και πέταξε μαχαίρι
Να αναγκαστούν να τον σκοτώσουν οι Αστυνόμοι
μα εκείνοι τού ριχναν στα πόδια
Σερνόταν κι έβριζε ώσπου ένας ταβερνιάρης
του 'δωσε μια με ένα καδρόνι
Η δίκη του έγινε τον άγριο Νοέμβρη, το ένιωθε άραγε κι εκείνος;
Ο Τύπος πάντως, τον πρόβαλε ανοιχτά
σαν αιμοβόρο κτήνος
Τα ίδια λέγαν και πολλοί προοδευτικοί
παράξενο δεν ήταν
Η σύμβασή τους διαισθάνθηκε σ' αυτόν, μιαν άλλη απειλή
Τό 'παν επίσης λαϊκοί ένα σωρό, στον συνεργάτη ενός εντύπου
Μα ο Μπιθικώτσης τον διώχνει και του λέει
που να σου εξηγώ
Δεν είχε μάρτυρες εκτός τ' αφεντικό και την νοικοκυρά του
Οι δικηγόροι λέγαν ανώμαλη ψυχή,
κοιτάξτε τα χαρτιά του
Νίκο, χωριό συσκοτισμένων
Νίκο, ποίοι σ' έχουν κυκλωμένο;
Ο ίδιος ξέγραψε απ' αρχής τον εαυτό του,
το είπε πρέπει να πεθάνω
Μπήκε στον κόπο δηλαδή τον δικαστών
μα αυτοί δεν μπήκαν στον δικό του
Καθώς διηγώταν την ζωή του,
θαρρούσα δε θ' αντέξω
Η δική εξελισσόταν μέσα μα η δικαιοσύνη ήταν απ' έξω
Στα γράμματά του από τη φυλακή, ο βίος δε διαφέρει
Ασφυκτιούσε σαν ζωο μυθικό, εδώ όσο κι εκεί
Μην είναι τάχα ένα ρίγος παραπέρα, που δείχνει απόσταση από το δράμα
και μεταφέρει σαν ιπτάμενο ένα θαύμα
της δικαιοσύνης την γαλέρα
Η τέχνη μου έζησε παράξενες στιγμές, και από δίκιο ξέρει
Τα κίνητρά του δεν ήταν ταπεινά,
τον βλέπω σε αργές στροφές
Σαν μια Θεότητα που λύει τον πανικό της και διαστέλλεται ξεσπώντας
Στ' ανυποψίαστα μπουλούκια του γλεντιού, που βιάζουν το άσυλό της
Η ουρά που αυξάνει φτύνοντάς τον ας λυσσάει,
με τον ζουρλομανδύα
και με τα ηλεκτροσόκ να τον κλονίσει,
θα λάβει ότι της αξίζει
Στους λαβυρίνθους του εφιάλτη οδηγημένη, αιώνια, δίχως σωτηρία
Στην τακτική δουλεία του δικαστή, που δεν καταλαβαίνει
Νίκο, ποτέ δε θά 'ναι έτσι
Νίκο, είν' η αρρώστια που μας σώζει
Καθώς σε φέρνει πιο μακριά κι απ' το κελί σου
Νίκο, στον ουρανό της μουσικής σου

Ну карандаш и бумагу, отчаяние, открылся туннель
штольни, которые влезли со вспышками ножа в более узкой ячейке
высотой с три этажа и крови χλιμίντριζε Луна
Не имеет надежды, свободы не просит, но справедливость
Родился в λασπότοπο, недалеко от Катерини
Тени с лампами θυέλλης, которые скользят у Аида ткань
Ник был первенец, друга звали Δημοσθένη
Бессловесная связь, изображение, спортивная, в другое время αναπλεγμένη
Старик был тайник горы из 45
А жители из страха Властей, μακραίναν, чем сына
А он их видел, асфальтированных на работу и внутри зажигать мания
в στριμωγμένου среди толпы и Полиции
Пока в один прекрасный день без багажа, τσουλώντας отверстие в колесо
Течет из Македонии, как здесь, а еще, что выйдет;
Мы всегда работает для звезды, что не хватит никакой Полиции
Для беглецов это небо чем незаконность
Нико, я касаюсь ваш товар
Нико, посреди преисподней языка
Две судимости 6 лет за кражу, я его видел, когда он вышел
Он держал больше миан расстояние от безумия, не для того, чтобы спастись
Но чтобы спасти ее, если ты имеешь в виду, чтобы слова благодаря захотел свадьбу
И тогда ему сказали, приходите в нам, чтобы προδώνεις
я не получил время!
А из глубоки грунтовых их в бешенство,
укрылся в провинции
Но куда бы я ни пошел, сигнал был послан,
в Σαλονίκη его τσακίσαν
Почти τρεκλίζοντας вернулся в Афины,
и тогда-поймали его невеста
Ей сказали, слова, помогли ему и родителям
пока прекратил с ним
И тем не менее он жил совершенно серьезно,
υπνοβατώντας в государстве
Который побеждает с миан-бесконечный визг
выхода нет
Удерживая только κρυφήν дыхание,
в μπουζουκτζίδικων гетто
Глубокий образ, что транс там все еще работает
слышать, как он говорил, слова, голос,
и t' черт высоко поднятая
чтобы смотреть на танец монаха, и что-то у меня
Нико, σκυλάδικο Субботу
Нико, сколов полно
Заказать песню, и περιμέναν сидели, и динамики в αναγγείλαν
И все органы συλλάβαν цели для танцев в Δημοσθένη
Когда он, трасса была полна,
раздался крик
Заказать песню! потому, что видел зло
с δρασκελιές приближается
Танцпол пуст, только два полицейских, χορεύαν, повернув его спиной
тогда их толкнул парень с визг
мой кусок!!
Его ρίξαν вниз в солнечные израненные,
ξεφώνιζε как εσέρναν
Как фильм ιλιγγιώδες его жизни,
Нико сжег тормоза
Из безумия не было что-то попасться,
почему ему хана развеять
Упасть в света потока сид σκοταδιών в,
в нелепый визит в
С таким насилие, что это невозможно сказать, что там произошло κάτου
Драма все продвигался думаю, на месте αοράτου
Себе сказал Нико, возьми себя в руки
потянув уже клинок
Первое, что съела его видели, с удостоверение изгиб
Σφαχτηκαν 3 ножом еще 6,
голоса, открываем, они нас убьют
Вытаскивая мальчишку под нос
тебя не будет, тебя не тронут.
Нико, kin αλλοπαρμένο
Нико, что у тебя καμωμένο;
Затем укрылся в доме одного знакомого, но он чувствовал, что его дадут
я ухожу сказал с лодки, чтобы впустить,
проблемы меня задушить, ЧТОБЫ!
Чтобы τρελαθούνε, что Нико ищут
и Нико не находят
Но, как вышел их видел, как валеты,
друг с наручники
Его εκυκλώσαν выскочил из окрестных мест,
висела его жизнь
из ниток, которые вы не потратили на них
и бросил нож
Вынуждены убить его Полицейские
но те ему ριχναν на ногах
Ползала и ругался, пока один ταβερνιάρης
я дал с καδρόνι
Суд стал одичалую Ноября, она чувствовала, интересно, а он;
Парень, однако, его запроектировал открыто
как кровожадного зверя
То же говорили и многие прогрессисты
странно, не было
Контракт их почувствовала в нем, есть другая угроза
Нет, я все также миряне кучу, партнеру форму
Но Μπιθικώτσης его прогоняет и говорит
что тебе объяснять
У него не было свидетелей, кроме босс и домохозяйки
Адвокаты говорили аномальные душа,
посмотрите на свои карты
Нико, село συσκοτισμένων
Нико, кто в них κυκλωμένο;
Сам конец от начала себя,
сказал, я должен умереть
Идет на риск, т. е. судей
но они не вошли в собственный
А διηγώταν жизнь,
θαρρούσα не могу
У он развивался внутри, но справедливость была снаружи
В письмах из тюрьмы, его жизнь не отличается
Он задыхался, как зверь мифический, здесь, как и там
Не предположительно дрожь вперед, который показывает расстояние от драма
и несет, как летающий чудо
справедливости на галеон
Мое искусство-жил странные моменты, и от права знает
Мотивы не были ничтожными,
я вижу его в медленных поворотах
Как Божество, которое λύει панику и расширяется ξεσπώντας
На ничего не подозревающих μπουλούκια веселья, которые насилуют его άσυλό в
Хвост, который увеличивает φτύνοντάς его давайте λυσσάει,
с него смирительную рубашку
и с шоковую терапию, чтобы его потрясли,
получит, что заслуживает
В лабиринты кошмар водить, вечное, без спасения
В регулярной работе судьи, который не понимает,
Нико, никогда не должно быть так
Нико, это болезнь, которая спасает нас
Как занесло тебя далеко, а из твоей камере
Нико, в небе музыки тебе