Lyrics and translation Dionysis Savvopoulos - San Ton Karagkiozi

San Ton Karagkiozi

Κείνο που με τρώει
κείνο που με σώζει
είναι π′ ονειρεύομαι
σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς
στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα
σαν να 'ταν επιβάτες
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει
Σαν κουκιά μετρώ
τα λόγια του καμπούρη
πίσω απ′ το λευκό πανί
μέσα στο κιβούρι
Μα όσο κι αν μετρώ
κάτι περισσεύει
Τρύπια ειν' η αγάπη μας
και δε μας προστατεύει
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Κόκκινα αυγά ή καρναβάλια
μέσα από την κάλπη τη στατιστική
Μας κοιτάζει ο Χάρος
και του τρέχουνε τα σάλια
Σαν σκιές γλιστρούν
λόγια και εικόνες
Κάρα σκουπιδιάρικα,
φεύγουν οι χειμώνες
Αν δε ντρέπεσαι
να καθίσεις πίσω
Ελα στην παράσταση
να σε γιουχαΐσω
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει

Как Карагиоз

То, что меня гложет,
то, что меня спасает,
это мои мечты,
словно у Карагиоза.
Друзей и врагов
на своих ужасных плечах
я бы красиво поднял,
словно пассажиров.
Моя белая простыня,
мой безумный светильник,
какая любовь, скажи, нас обдувает?
Укрой в своей тени
этого парня,
которому сегодня вечером
некуда идти, некуда идти.
Как бобы, считаю
слова горбуна
за белой простыней,
внутри ящика.
Но сколько бы я ни считал,
что-то остается.
Дырявая наша любовь,
и не защищает нас.
Моя белая простыня,
мой безумный светильник,
Красные яйца или карнавалы
из статистической урны
Смерть на нас смотрит,
и у нее слюнки текут.
Как тени скользят
слова и образы.
Мусорные машины,
зимы уходят.
Если тебе не стыдно
сидеть позади,
приходи на представление,
чтобы я тебя освистал.
Моя белая простыня,
мой безумный светильник,
какая любовь, скажи, нас обдувает?
Укрой в своей тени
этого парня,
которому сегодня вечером
некуда идти, некуда идти.