Lyrics and translation Eefje de Visser - In Het Gras

Ik ben al dagen onderweg en nog steeds niet thuis
Ik dwaalde rond van herfst naar winters weer
En wilde weer de warmte van een huis
En ik rechtte mijn schouders telkens als het me te zwaar viel
En ik viel achterover in het gras
Achterover in het gras
En nacht werd dag en dag werd nacht
Dat vond ik echt zo goed bedacht
Ik wachtte af, verwachtte dat, de pijn van nergens thuis te zijn
Een klein beetje werd verzacht
Terwijl ik daar lag in het gras
Alsof ik dacht dat dat genas
Als ik mijn zorgen hier vergat
Een klein huisje in m'n hart vond en er verder niet bij stil stond
Dat ik er eigenlijk niet omheen kon
Of kan
Want ik viel achterover in het gras en
Zag wat het belangrijkste was
M'n leven draait als dag en nacht
Was dat niet wat zo prachtig was?
Licht werd donker en weer licht
Dat vond ik echt zo'n mooi gezicht
En keer op keer op keer weer hoopte ik dat dat dan het gewicht
Een klein beetje kon verlichten
Want ik wilde wat ik miste niet echt missen
Wat ik voelde niet echt voelen maar ik wist dat
Ik me vergiste als ik dacht dat ik daar liggend in het gras
Ineens een beter leven had
En ik heb zo lang gedacht dat de dagen simpel waren
Als ik steentjes raapte waar ik kon
Totdat het me te zwaar werd
En dan leegde ik m'n zak en ik vergat waar ik mee zat
Dat was totdat ik me bedacht
Dat als je al je tranen inslikt, op een dag ...

Я уже несколько дней в пути, и меня все еще нет дома.
Я снова блуждал от осени до зимы.
И снова захотел тепла дома.
И я пожимал плечами каждый раз, когда мне было слишком тяжело.
И я упал обратно в траву.
Обратно в траву.
Ночь стала днем, а день-ночью.
Я думал, это было так хорошо продумано.
Я ждал, ожидал, что боль нигде не будет дома.
Немного смягчился.
Пока я лежу там, в траве.
Как будто я думал, что это зажило.
Если бы я забыл о своих проблемах.
Я нашла маленький домик в своем сердце и не думала об этом.
Что я действительно не могу с этим справиться.
Или может ...
Потому что я упал назад в траву.
Увидел, что было самым важным.
Моя жизнь вращается вокруг дня и ночи.
Разве не это было так прекрасно?
Свет снова стал темным и светлым.
Мне очень понравилось это лицо.
И снова, и снова, и снова я надеялся, что это будет тяжесть.
Мог бы немного облегчить.
Потому что я не хотел скучать по тому, чего мне не хватало.
То, что я чувствовал, на самом деле не было чувством, но я знал это.
Я был неправ, когда думал, что лежу на траве.
Внезапно жизнь стала лучше.
И я так долго думал, что дни были простыми.
Если бы я поднял камни, где мог.
Пока не стало слишком тяжело для меня.
А потом я опустошил свой карман и забыл, что у меня на уме.
Это было до тех пор, пока я не передумал.
Что если однажды ты проглотишь все свои слезы ...