Eleftheria Arvanitaki - Avgoustos - translation of the lyrics into Russian

Lyrics and translation Eleftheria Arvanitaki - Avgoustos




Avgoustos
Август
Μα γιατί το τραγούδι να ′ναι λυπητερό
Но почему эта песня такая грустная,
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
словно вдруг оторвалась от моего сердца,
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
и в этот самый момент, когда я переполнена радостью,
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με ′πνιξε
она поднялась к моим губам и душит меня.
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Берегись конца, ты скажешь.
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
Я люблю тебя, но у меня нет слов, чтобы сказать это,
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
и это невыносимая тоска.
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
Я таю от боли, потому что и я чувствую,
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
что наш путь непроходим.
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Крепись, всё пройдет, ты скажешь.
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
Как я могу забыть твои распущенные волосы,
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
песок, который, словно водопад, омывал их,
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
когда ты наклонялся надо мной, тысячи поцелуев,
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
бриллианты, которые ты щедро дарил мне.
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Я пойду, даже если это обернется для меня плохо.
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
В каком экстазе, в каком волшебном танце
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
могло родиться такое создание?
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
С какой далекой звезды исходит свет,
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
который спрятался в твоих глазах?
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
И я - та счастливица, которая его увидела.
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
В твоем взгляде - целый маленький небосвод,
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
он сверкает, хмурится, меняется.
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
Но когда наступает ночь, он наполняется светом,
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
поднимается августовская луна,
και φέγγει από μέσα η φυλακή
и моя темница освещается изнутри.
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
Как я могу забыть твои распущенные волосы,
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
песок, который, словно водопад, омывал их,
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
когда ты наклонялся надо мной, тысячи поцелуев,
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
бриллианты, которые ты щедро дарил мне.
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Я пойду, даже если это обернется для меня плохо.





Writer(s): Papazoglou Nikos Nikolaos


Attention! Feel free to leave feedback.