Lyrics and translation Erdem Koriz - Ayrılık

Ayrılık

Müziğim okunmayan yazar gibi
Rafta bana dokunmayan pazar gibi
Bin yaşa kendi kuyumu kazar gibiyim
Kalsın bu oyunlar aşar beni
Kendimden kaçar gibiyim
Yine yazıyorum kesip asar gibi
Bu sessizlik bozar beni
Aslında ölüyoruz yaşar gibi
Fikrim çevreye saçar gibi
Yine öfkem taşar gibi
Baba bana başar dedi
Yolu yapan yol açar dedi
Senin de paçan sıkışır bir gün
Dostların güler kaşar gibi
Yaşadım yazdığımı
Umarım yazdığımı bir gün yaşar biri
İçimde uzaklaşan iki kıyı var
Üzerime çökmüş yine yıkılar
Tüm zorbalıklardan sıkılan
Bulut olup gökyüzüne çıkılan yer
Yara geçse de izi var gibi
İliklerimde sızı var gibi
Acı nefret ve intikam doluyum
Yemen kudüs ve karabal gibi
Ben gibi tenha bir yer
Tüm gerçekliklerin misli
Daha yüceltmedi hiç kimse
Fikrimin önündeki bu hiçliği
Kalemle çizdiğim her şey
İnsanın karamsal pisliği
Boş sayfada yazdığım tek şey
İçimdeki boşluğun ismi

Ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık
Ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık
Her bir dertten ola ama
Her bir dertten Ayrılık
Ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık
Ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık
Her bir dertten ola ama
Her bir dertten Ayrılık

Uzundur uzundur uzundur uzundur
Hicrinden kara geceler
Bilmiyorum nereye gideyim geceler
Vuruptur kalbime yara geceler

Ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık
Ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık
Her bir dertten ola ama
Her bir dertten Ayrılık

Ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık
Ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık ayrılık

Разлука

Моя музыка как нечитаемый писатель
На полке, как нетронутый рынок
Я живу тысячу лет, словно рою себе могилу
Пусть эти игры останутся, они превосходят меня
Я словно бегу от себя
Я снова пишу, словно режу и вешаю
Эта тишина разрушает меня
На самом деле мы умираем, словно живем
Мои мысли рассеиваются вокруг
И снова моя ярость выплескивается
Отец сказал мне: "Достигни успеха"
Сказал: "Тот, кто прокладывает путь, открывает дорогу"
И ты однажды окажешься в беде
Друзья будут смеяться, как сырники
Я прожил то, что написал
Надеюсь, однажды кто-нибудь проживет то, что я написал
Внутри меня два берега, отдаляющихся друг от друга
Снова руины обрушились на меня
Место, где все притесненные
Превращаются в облака и поднимаются в небо
Даже если рана заживает, шрам остается
В моих венах - боль
Я полон боли, ненависти и мести
Как Йемен, Иерусалим и Карабах
Уединенное место, подобное мне
Где реальность многократно умножена
Никто и никогда не превозносил
Эту пустоту перед моими мыслями
Все, что я рисую карандашом
Это человеческая мрачная грязь
Единственное, что я написал на чистом листе
Это имя пустоты внутри меня

Разлука, разлука, разлука, разлука, разлука
Разлука, разлука, разлука, разлука, разлука
Это может быть от любой боли
От любой боли - разлука
Разлука, разлука, разлука, разлука, разлука
Разлука, разлука, разлука, разлука, разлука
Это может быть от любой боли
От любой боли - разлука

Долги, долги, долги, долги
Ночи разлуки темны
Я не знаю, куда мне идти ночами
Ночи ранят мое сердце

Разлука, разлука, разлука, разлука, разлука
Разлука, разлука, разлука, разлука, разлука
Это может быть от любой боли
От любой боли - разлука

Разлука, разлука, разлука, разлука, разлука
Разлука, разлука, разлука, разлука, разлука