Kapitall - Erekle Deisadze translation in German

Kapitall

ვისი ტანკები დაიკავებენ ამ გამზირს
ამ დილით თურმე ქალაქში პური გაძვირდა
სიღარიბე ახლა უკვე ყველა კართან ზის
Ვიგრძენი რომ ფონი კიდევ უფრო დამძიმდა
კაპიტალიზმი ცოცავს და აფინანსებს ლოცვას
კონკურენციის სახელით ძლიერებით სუსტებს ხოცავს
გახეულ ჯიბეში სანამ მოიძიებ ხურდებს
როცა ითვლიან სად ეჩქარება შენზე მეტი დროც აქვს
ყოველ დილით ბანკიდან გირეკავენ
გემუქრებიან ქირით მომავალს გიჭამენ
გადადგამ ნაბიჯს ღია კარებს გიკეტავენ
გაგიღიმებენ და მერე ღიმილით გკლავენ
მივმართავ ელიტებს კაპიტალის სატელიტებს
ელოდებოდნენ ზენიტებს ახლა კი მიწა ვერ იტევს
რა უნდა ვისაუბრო მათზე
რომ არ გადავუარო თავზე
ღია კარებიდან ვუყურებ ამ დროს ქუჩიდან განაგონს
სანამ აზრები ნავარდობს ვუსმენ კორპუსის ნაამბობს
ვეძებდი სხვა ნაყოფს შიმშილი არ ლაპარაკობს
სანამ ეძებენ სხვა ბატონს ვკარგავ სიტყვების კაბადონს
ვინ გადაჭრის ამ მატარებლის ლიანდაგს
ვინ შეამზადებს ცვლილებებისთვის ნიადაგს
თუ რას ვაპირებ ისევ ისე მკითხავ
Ქარხნების ხმაზე აკრძალულ ფსალმუნებს წაგიკითხავ
ვინ გადაჭრის ამ მატარებლის ლიანდაგს
ვინ შეაკავებს უცებ მოვარდნილ ნიაღვარს
ისინი ყოველთვის დაგვპირდებიან მწვერვალებს
მაგრამ კეფაზე მათი მუხლი მიგვაწებებს იატაკს
გარეთ კი მასებს შიმშილი აბალანსებს
სკოლის კედლიდან ვიღებ ნასროლი ტყვიის მასრებს
რამდენჯერაც დაგდებულს წყალი პეშვიდან მასვეს
ჩემი გულის ცემა შეადარებს ბასებს
გარეთ კი მასებს შიმშილი აბალანსებს
სკოლის კედლიდან ვიღებ ნასროლი ტყვიის მასრებს
რამდენჯერაც დაგდებულს წყალი პეშვიდან მასვეს
ჩემი გულის ცემა შეადარებს ბასებს

Kapital

Wessen Panzer werden diese Allee besetzen?
Heute Morgen soll in der Stadt das Brot teurer geworden sein.
Die Armut sitzt jetzt vor jeder Tür.
Ich spürte, dass die Stimmung noch bedrückender wurde.
Der Kapitalismus kriecht und finanziert das Gebet.
Im Namen des Wettbewerbs töten die Starken die Schwachen.
Während du in deiner zerrissenen Tasche nach Kleingeld suchst,
zählen sie, wo es eilig ist, und haben mehr Zeit als du.
Jeden Morgen rufen sie dich von der Bank an.
Sie drohen dir, fressen deine Zukunft mit Miete.
Du machst einen Schritt, sie schließen dir die offenen Türen.
Sie lächeln dich an und töten dich dann mit einem Lächeln.
Ich wende mich an die Eliten, die Satelliten des Kapitals.
Sie erwarteten den Zenit, aber jetzt kann die Erde sie nicht mehr tragen.
Was soll ich über sie reden,
ohne über sie hinwegzugehen?
Von der offenen Tür aus höre ich, was die Straße zu sagen hat.
Während meine Gedanken schweifen, höre ich den Erzählungen des Wohnblocks zu.
Ich suchte nach anderen Früchten, der Hunger spricht nicht.
Während sie nach anderen Herren suchen, verliere ich den Faden meiner Worte.
Wer wird die Schienen dieses Zuges durchtrennen?
Wer wird den Boden für Veränderungen vorbereiten?
Wenn du mich wieder fragst, was ich vorhabe,
werde ich dir verbotene Psalmen zum Klang der Fabriken vorlesen, meine Schöne.
Wer wird die Schienen dieses Zuges durchtrennen?
Wer wird die plötzlich hereinbrechende Flut aufhalten?
Sie werden uns immer Gipfel versprechen,
aber ihr Knie auf unserem Nacken drückt uns zu Boden.
Draußen aber hält der Hunger die Massen im Gleichgewicht.
Von der Schulwand nehme ich die Patronenhülsen.
So oft sie mir, dem am Boden Liegenden, Wasser aus der Handfläche gaben,
vergleicht mein Herzschlag mit Bässen.
Draußen aber hält der Hunger die Massen im Gleichgewicht.
Von der Schulwand nehme ich die Patronenhülsen.
So oft sie mir, dem am Boden Liegenden, Wasser aus der Handfläche gaben,
vergleicht mein Herzschlag mit Bässen.