Hanooz (Romantic Version) - Faramarz Aslani translation in German

Hanooz (Romantic Version)

هنوزم آن که از من دور گشتی اشک میباری
تو خوبی من خرابم، نبودت سخت بیمارم
به من گفتی برو، با عشقِ خود دیگر میازارم
ولی من، ولی من دوستَت دارم
تو سوزِ سازِ من هستی، سرودِ واژگانِ من
تو خورشیدی تو مهتابی، شکوهِ آسمانِ من
به من گفتی که از این دیوانه بازی دست بردارم
ولی من ولی من، دوستت دارم
ولی من دوستت دارم اگر چه بی وفایی
تو به من گفتی که با غم هایِ دنیا آشنایی
تو غمِ من را نمیدانی، نمیدانم کجایی تو
تمام یاد بودِ عشق ما را باد ها بُرده
ببین اینجا نشسته، عاشقی تنها و افسرده
که بی تو چینیِ عمرش ترک خورده

تمام روزها را بی تو من تنها هدر کردم
نمیدانی چه ها دیدم، چگونه بی تو سَر کردم
ز هر شهر و دیاری با خیالت من سفر کردم
و بودن یک غزل بود و من اش بی تو زِ بَر کردم
تو سوزِ سازِ من هستی، سرودِ واژگانِ من
تو خورشیدی، تو مهتابی، شکوهِ آسمانِ من
به من گفتی برو با عشق خود دیگر میازارم
ولی من، ولی من، دوستت دارم
ولی من دوستت دارم اگر چه بی وفایی
تو به من گفتی که با غم هایِ دنیا آشنایی
تو غمِ من را نمیدانی، نمیدانم کجایی تو
تمام یاد بودِ عشق ما را باد ها بُرده
ببین اینجا نشسته، عاشقی تنها و افسرده
که بی تو چینیِ عمرش ترک خورده
که بی تو چینیِ عمرش ترک خورده

Hanooz (Romantische Version)

Immer noch weinst du, die du dich von mir entfernt hast
Dir geht es gut, ich bin am Boden zerstört, deine Abwesenheit macht mich schwer krank
Du sagtest mir, ich solle gehen, quäle mich nicht länger mit deiner Liebe.
Aber ich, aber ich liebe dich
Du bist die Glut meines Instruments, die Hymne meiner Worte
Du bist die Sonne, du bist das Mondlicht, die Pracht meines Himmels
Du sagtest mir, ich solle von diesem verrückten Spiel lassen
Aber ich, aber ich liebe dich
Aber ich liebe dich, obwohl du treulos bist
Du sagtest mir, dass du mit den Sorgen der Welt vertraut bist
Du kennst meinen Kummer nicht, ich weiß nicht, wo du bist
Alle Erinnerungen an unsere Liebe hat der Wind davongetragen
Sieh her, hier sitzt ein Liebender, einsam und deprimiert
Dessen Lebensporzellan ohne dich Risse bekommen hat

Alle Tage ohne dich habe ich allein vergeudet
Du weißt nicht, was ich erlebt habe, wie ich ohne dich zurechtkam
Durch jede Stadt und jedes Land bin ich in Gedanken an dich gereist
Und das Sein war ein Ghasel, und ich habe es ohne dich auswendig gelernt
Du bist die Glut meines Instruments, die Hymne meiner Worte
Du bist die Sonne, du bist das Mondlicht, die Pracht meines Himmels
Du sagtest mir, ich solle gehen, quäle mich nicht länger mit deiner Liebe.
Aber ich, aber ich liebe dich
Aber ich liebe dich, obwohl du treulos bist
Du sagtest mir, dass du mit den Sorgen der Welt vertraut bist
Du kennst meinen Kummer nicht, ich weiß nicht, wo du bist
Alle Erinnerungen an unsere Liebe hat der Wind davongetragen
Sieh her, hier sitzt ein Liebender, einsam und deprimiert
Dessen Lebensporzellan ohne dich Risse bekommen hat
Dessen Lebensporzellan ohne dich Risse bekommen hat