Lyrics and translation Fer de Lance feat. Cara & Dj Moya - Filaki

Filaki

Κρανίου τόπος, ο δρόμος κι ο λόγος, ο φόβος της 'μέρας
Κι ο πόνος της αγάπης δολοφόνος όντως
Δύσκολος τρόπος, δύσκολος καιρός και καιροσκόπος
Ο διπλανός κερδοσκόπος κι εγώ μόνος
Η δύναμή μας πηγάζει
Απ' τη φωνή που κραυγάζει
Κι ο ήλιος όταν μας κοιτάζει δίνει το σήμα, θ' αργήσεις, ξεκίνα!
Η πόλη μας η Αθήνα, το σπίτι μας έχει Ήλιο
Που κι η νύχτα κι αν μας βρει δεν ψαρώσαμε απ'τη βιτρίνα. Χα-
-μένος, ανακατεμένος μέσα στους πολλούς
Δεν ξεχωρίζω για να βαδίζω ευτυχισμένος
Αλυσοδεμένος βαθιά μες σ' εκείνο το μέρος
Που στο τέλος το βέλος σε καρφώνει και τέλος. Τέλος
Κενό που δε γεμίζει, ο άνθρωπος
Δεν παίρνει ό,τι του αξίζει, θα το δεις
Μυθομανείς κι ομορφολογάδες αδειάζουν αράδες μέχρι να πειστείς
Μέχρι να σβήσεις, να πέσεις, να μαγευτείς. Γράφουν'
Κείμενα βαριά, κάνουν μεγαλεπήβολα σχόλια
Όλοι ά-φεντες με προνόμια
Ξεπερνάνε τα όρια και στα παραθυρόφυλλα, στα πρόθυρα
Κι ο κόσμος πεθαίνει στα πεζοδρόμια
Δεν μιλάς ο πιο μεγάλος φόβος μου
Είναι να μας ξεχνάς
Να θυμάσαι που ξεκίνησες,
Να γνωρίζεις πού πας
Η λύπη είναι μισή όταν αγαπάς
Κι ανίκητοι άνθρωποι που επιμένουνε
Βαδίζουνε, ελπίζουνε κι επιλέγουνε

Η φυλακή είναι φυλακή, η μοίρα θα 'ναι πάντα εκεί
Κι εσύ φύλα τη
Κρίνονται ανίκανοι να τρέξουνε τη μηχανή
Περιμένω, δε θα φανεί μες το σκοτάδι αστραπή
Τα παίζω λίγα-λίγα κι αν όλα αυτά που είδα
Αλλάξανε σιγά-σιγά, δειλά-δειλά και μπήκα
Επιτυχία θα 'ναι να 'μαστε μαζί
Και δυνατοί σε κάθε βήμα, σε κάθε χαρά και σε κάθε κύμα

Φυγή για τους δειλούς στο δέλεαρ
Είναι θηλιές που στένευαν
Στέρευαν τα πνεύματα από ιδανικά
Όσο τα πλούτη σας έρεαν
Ανέπνεαν το θάνατο παιδιά
Εκεί που όχι μόνο μπετό μα ολόκληρες ζωές κατέρρεαν
Έτσι έμαθα, κυριευμένοι από χαρτιά και κέρματα
Αναπαράγουμε, αναζητάμε και πιστεύουμε ψέμματα
Γεμάτες τσέπες, άδεια πνεύματα
Γράφω για κείνα τα πέτρινα απογεύματά. Αααα-
-πάνω στο χώμα που μ'αίμα ποτίζανε πέφτανε κάλυκες
Εχθρός ο ρατσισμός, κρύβει το φως, εσύ το κάλυπτες
Κι αλήθεια μας πονάει γιατί ξυπνάει ανασφάλειες
Πες μου ποτ'ήρθες, πότε έφυγες, πότε χάθηκες
Κρησφύγετα, ναρκωτικά, μπάτσοι και χρήματα
Γεμάτα μυαλά με προβλήματα, νεκρές ψυχές στα κύματα ή στα κάτεργα
Ζούμε σε κελιά χωρίς κάγκελα
Γεννιόμαστε, μαθαίνουμε ή πεθαίνουμε αναπάντεχα
Γιατί ο καθένας μας κουβαλάει το φορτίο του
Μέχρι να βρει λιμάνι να το μοιραστεί
Ξέρω ο καθένας από μας κάνει τον κύκλο του
Για να χτίσει όσα στο ταξίδι θα πάρει μαζί
Γιατί ο καθένας μας κουβαλάει το φορτίο του
Μέχρι να βρει λιμάνι για να εκφραστεί
Απ'την αυγή ως το γέρμα, από την καρδιά ως το δέρμα
Ως το τέρμα, πλάθουμε τον πολεμιστή

Η φυλακή είναι φυλακή, η μοίρα θα'ναι πάντα εκεί
Κι εσύ φύλα τη
Κρίνονται ανίκανοι να τρέξουνε τη μηχανή
Περιμένω δεν θα φανεί μες το σκοτάδι αστραπή
Τα παίζω λίγα-λίγα κι αν όλα αυτά που είδα
Αλλάξανε σιγά-σιγά, δειλά-δειλά και μπήκα
Επιτυχία θα'ναι να'μαστε μαζί
Και δυνατοί σε κάθε βήμα, σε κάθε χαρά και σε κάθε κύμα

Тюрьма

Место черепа, дорога и слово, страх перед днем
И боль любви, убийца на самом деле
Трудный путь, трудное время и конъюнктурщик
Спекулянт рядом, а я один
Наша сила исходит
Из голоса, который кричит
И солнце, когда смотрит на нас, подает знак, ты опоздаешь, начни!
Наш город Афины, в нашем доме есть Солнце
Даже если нас настигнет ночь, мы не испугались витрины. Ха-
-отичный, перемешанный среди многих
Я не выделяюсь, чтобы идти счастливым
Прикованный глубоко в том месте
Где в конце концов стрела пронзает тебя и конец. Конец
Пустота, которую не заполнить, человек
Не получает того, чего заслуживает, увидишь
Вруны и болтуны несут чушь, пока ты не поверишь
Пока ты не погаснешь, не упадешь, не будешь очарован. Пишут
Тяжелые тексты, делают амбициозные комментарии
Все мошенники с привилегиями
Переходят границы и на подоконниках, на пороге
А люди умирают на тротуарах
Ты не говоришь, мой самый большой страх
Что ты забудешь нас
Помни, где ты начала
Знай, куда идешь
Чаша наполовину полна, когда любишь
И непобедимые люди, которые настаивают
Идут, надеются и выбирают

Тюрьма есть тюрьма, судьба всегда будет рядом
И ты береги ее
Их считают неспособными управлять машиной
Жду, не появится ли во тьме молния
Я играю понемногу, и хотя все, что я видел
Изменилось тихо-тихо, робко-робко, и я вошел
Успех будет в том, чтобы быть вместе
И быть сильными на каждом шагу, в каждой радости и в каждой волне

Побег для трусов - искушение
Это петли, которые сужались
Духи иссякали от идеалов
Пока ваши богатства текли рекой
Дети вдыхали смерть
Там, где рушились не только бетонные, но и целые жизни
Так я узнал, управляемые бумагами и прибылью
Мы воспроизводим, ищем и верим в ложь
Полные карманы, пустые души
Я пишу о тех каменных вечерах. Аааа-
-на землю, которую поливали кровью, падали гильзы
Расизм - враг, он скрывает свет, ты его покрывала
И правда причиняет нам боль, потому что пробуждает неуверенность
Скажи мне, когда ты пришла, когда ушла, когда пропала
Убежища, наркотики, полицейские и деньги
Головы, полные проблем, мертвые души на волнах или на каторге
Мы живем в камерах без решеток
Мы рождаемся, учимся или умираем неожиданно
Потому что каждый из нас несет свой груз
Пока не найдет гавань, чтобы им поделиться
Я знаю, каждый из нас совершает свой круг
Чтобы построить то, что он возьмет с собой в путешествие
Потому что каждый из нас несет свой груз
Пока не найдет гавань, чтобы выразить себя
От зари до старости, от сердца до кожи
До конца мы лепим воина

Тюрьма есть тюрьма, судьба всегда будет рядом
И ты береги ее
Их считают неспособными управлять машиной
Жду, не появится ли во тьме молния
Я играю понемногу, и хотя все, что я видел
Изменилось тихо-тихо, робко-робко, и я вошел
Успех будет в том, чтобы быть вместе
И быть сильными на каждом шагу, в каждой радости и в каждой волне