Lyrics and translation Fi Vita Sigma feat. Mani & Rio - Pos Na Simvainei

Pos Na Simvainei

Το παιδί του ουρανού κάτω από τ' αστέρι
Στα μαγικά του μέρη να ταξιδεύει με
Το γιο της δράκαινας, μόνο ο δρόμος ξέρει
Τον είδε λέει να πέφτει από τα σύννεφα
Χωρίς τα δυο του μάτια όμως πάντα βλέπει
Γκρεμίζει κάστρα λέει πως να συμβαίνει
Ο νους του ρέει κάτω απ' το φως της σελήνης
Τα πάντα σκοτεινά, μόνο η μάνα ξέρει
Έχουμε στήσει γιορτή γύρω από τ' αστέρι
Έχω γυρίσει τη γη σ' ένα μεσημέρι, μα

Μόνο η μάνα ξέρει, τι σημαίνει αγάπη
Την είδε λέει να πέφτει από τα σύννεφα
Δαίμονας δίχως σώμα, το βλέμμα έρημος
Όλα γυρίζουν ρόδα κάτω απ' την πανσέληνο
Αιωρείται κενός και ανασαίνει αργά
Ανατέλλει ξανά πίσω από το τέμενος

Μόνο η μάνα ξέρει
Πως να συμβαίνει να κρατά νεκρά τα δυο της βρέφη
Να κατεβαίνει μα
Τα δυο νεκρά όνειρά της να καταστρέψει
Στη φωτιά θα γεννηθούν ξανά
Πυρακτωμένοι κι είναι
Μονάχα οι δυο τους μένουν κάτω από τη στέγη του ουρανού
Τυφλοί κοιτούν ψηλά, πως να συμβαίνει
Το φως τους κυνηγά
Πάνω απ' τα επίπεδα της ίριδάς σας γεννιούνται κάτω απ' τ' αστέρι

Μόνο η μητέρα ξέρει
Πως να συμβαίνει να κρατά νεκρά τα δυο της βρέφη
Να κατεβαίνει μα
Τα δυο νεκρά όνειρά της να καταστρέψει
Στη φωτιά θα γεννηθούν ξανά
Πυρακτωμένοι κι είναι
Μονάχα οι δυο τους μένουν κάτω από τη στέγη του ουρανού
Τυφλοί κοιτούν ψηλά, πως να συμβαίνει
Το φως τους κυνηγά
Μέσα στ' απόλυτο σκοτάδι που σηκώθηκε, κάτω απ' τ' αστέρι

Έχω τη δύναμη μαζί μου
Σας έδειξα τον δρόμο δεν θα φύγετε μαζί μου
Δεν ξέρω πως να πέσω έχω τη δύναμη μαζί μου
Δεν πέφτω χαμηλά κι έχω μια δίμετρη μαζί μου

Μονομαχώ και ανακατεύομαι
Με μια λεπτή γραμμή απ' το φως αυτοκαταστρέφομαι
Όμως οι αισθήσεις μου δραπέτευσαν τη φυλακή μου
Κλείνω τα μάτια μου και τηλεμεταφέρομαι
Και δεν ακούγεται κανείς
Δεν ξέρω να σ' αγγίξω ή δεν μ' ακούμπησε κανείς
Το βλέπεις όπως θέλεις μα είναι οι λόγοι προφανείς
Ζωή δεν βγαίνει μέσα από τον κώλο μηχανής
Έχω οργανώσει το κόλπο σωστά
Θα μπω κομμάτια στη στροφή και θα φύγω μπροστά
Είμαι το λάθος ενός κόσμου που καίγεται αργά
Και που αναπνέεις έχω τόσο μεγάλη καρδιά
Κατρακυλάμε στην Αθήνα ακόμα
Ίσα που βρήκα τον εαυτό μου κόβω MC's ακόμα
Να δεις τι σου 'χω για μετά μα κόβω MC's ακόμα
Θέλετε κόντρα με το bong μάγκες αλήθεια τώρα;

Πάμε τον γύρο του θανάτου
Πέτα μαζί μου για τον κύκλο του θανάτου
Ο σατανάς με ζωγραφίζει στον καμβά του
Δεν βρήκα δρόμο μα πατώ στα βήματά του
Μόνο απ' τη γη μου απογειώθηκα
Μεταμορφώθηκα σε γη και αφομοιώθηκα
Κοντά στο τέλος μα έχω σώσει κι αρχίζω ξανά
Γράφω το στίχο ανάποδα μιλώ σε κώδικα

Μόνο η μάνα ξέρει
Πως να συμβαίνει να κρατά νεκρά τα δυο της βρέφη
Να κατεβαίνει μα
Τα δυο νεκρά όνειρά της να καταστρέψει
Στη φωτιά θα γεννηθούν ξανά
Πυρακτωμένοι κι είναι
Μονάχα οι δυο τους μένουν κάτω από τη στέγη του ουρανού
Τυφλοί κοιτούν ψηλά, πως να συμβαίνει
Το φως τους κυνηγά
Πάνω από τα επίπεδα της ίριδάς σας γεννιούνται κάτω απ' τ' αστέρι

Μόνο η μητέρα ξέρει
Πως να συμβαίνει να κρατά νεκρά τα δυο της βρέφη
Να κατεβαίνει μα
Τα δυο νεκρά όνειρά της να καταστρέψει
Στη φωτιά θα γεννηθούν ξανά
Πυρακτωμένοι κι είναι
Μονάχα οι δυο τους μένουν κάτω από τη στέγη του ουρανού
Τυφλοί κοιτούν ψηλά, πως να συμβαίνει
Το φως τους κυνηγά
Μέσα στ' απόλυτο σκοτάδι που σηκώθηκε, κάτω από τ' αστέρι

Έχω τη δύναμη μαζί μου
Σας έδειξα τον δρόμο δεν θα φύγετε μαζί μου
Δεν ξέρω πως να πέσω έχω τη δύναμη μαζί μου
Δεν πέφτω χαμηλά κι έχω μια δίμετρη μαζί μου

Как это возможно

Дитя небес под звездой,
В свои волшебные края путешествует со мной.
Сын дракона, только дорога знает,
Видела, как он падает с облаков, говорят.
Без глаз своих, но все равно он видит,
Крушит замки, как такое возможно, не пойму.
Разум его течет под светом луны,
Вокруг тьма, лишь мать его всегда поймет.
Мы устроили праздник вокруг звезды,
Я обогнул землю в полдень, но

Только мать знает, что такое любовь.
Видела, как он падает с облаков, говорят.
Демон бестелесный, взгляд его пустыня,
Все вращается колесом под полной луной.
Парит в пустоте, дышит еле слышно,
Восходит вновь за стенами храма.

Лишь мать знает,
Как это возможно - держать своих младенцев мертвыми,
Спускаться вниз, но
Две мертвые мечты свои разрушить в прах.
В огне родятся вновь,
Раскаленные докрасна.
Лишь вдвоем остались под сенью небес,
Слепые смотрят ввысь, как это возможно?
Свет их преследует
Над уровнями вашей радужки рождаются под звездой.

Лишь мать знает,
Как это возможно - держать своих младенцев мертвыми,
Спускаться вниз, но
Две мертвые мечты свои разрушить в прах.
В огне родятся вновь,
Раскаленные докрасна.
Лишь вдвоем остались под сенью небес,
Слепые смотрят ввысь, как это возможно?
Свет их преследует.
В кромешной тьме, что поднялась, под звездой.

Сила со мной,
Я показал вам путь, вы не пойдете со мной.
Не знаю, как упасть, сила со мной,
Не падаю я низко, двухметровая со мной.

Сражаюсь один на один, мешаюсь с толпой,
Тонкой гранью света себя разрушаю.
Но чувства вырвались из моей темницы,
Закрываю глаза и телепортируюсь прочь.
И никто не слышит,
Не знаю, коснуться тебя или никто меня не касался.
Понимай как хочешь, но мои слова ясны,
Жизнь не рождается из железной утробы.
Я все продумал,
Войду в поворот по частям, а выйду впереди.
Я ошибка мира, что медленно сгорает,
А у меня большое сердце, раз ты дышишь еще.
Все катимся в Афины,
Как нашел себя, так и режу МС,
Увидишь, что будет дальше, но я режу МС.
Хотите против бонга сразиться, ребята, серьезно?

Вперед, к кругу смерти,
Лети со мной к этому кругу,
Сатана рисует меня на своем холсте,
Не нашел пути, но иду по его стопам.
Лишь из земли моей взлетел,
Превратился в землю и слился с ней.
Близко к финалу, но я спасен и начинаю снова,
Пишу стихи задом наперед, говорю на языке богов.

Лишь мать знает,
Как это возможно - держать своих младенцев мертвыми,
Спускаться вниз, но
Две мертвые мечты свои разрушить в прах.
В огне родятся вновь,
Раскаленные докрасна.
Лишь вдвоем остались под сенью небес,
Слепые смотрят ввысь, как это возможно?
Свет их преследует
Над уровнями вашей радужки рождаются под звездой.

Лишь мать знает,
Как это возможно - держать своих младенцев мертвыми,
Спускаться вниз, но
Две мертвые мечты свои разрушить в прах.
В огне родятся вновь,
Раскаленные докрасна.
Лишь вдвоем остались под сенью небес,
Слепые смотрят ввысь, как это возможно?
Свет их преследует.
В кромешной тьме, что поднялась, под звездой.

Сила со мной,
Я показал вам путь, вы не пойдете со мной.
Не знаю, как упасть, сила со мной,
Не падаю я низко, двухметровая со мной.