Lyrics and translation Filipek - Klaustrofobia

Klaustrofobia

Oksymorony i antytezy zagłuszam braggą
Zdrowy rozsądek, chore ambicje, cały mój świat to jeden paradoks
Nie mam już nerwów, czuję to każdym tym chromosomem
Jak wola walki, gdy widzę ludzi, błaga mnie tutaj o lobotomię
Byłem normalny, dziś się tak nie nazwę
Banda wariatów, ja obok nich,
prawie jak w Locie nad kukułczym gniazdem
Cały ten rap to skok na bungee, spadam przez niego na łeb na szyję
Gdybym się odciął byłoby gorzej i dobrze wiem, że nie przeżyję
Frustracja to dziwne słowo,
jest z Tobą źle, kiedy ta kurwa determinuje Ci osobowość
Może i chciałbym coś zmienić
Miałem zdobywać szczyty, a mam przyziemne problemy
Znowu uciekam we własne ja, zamknięty w sobie, nie wiem co zrobić
Do tego stopnia wyalienowany, że nawet ostatnio wóda nie wchodzi
Nie wierzę własnym oczom, przy obserwacjach świata
Jezus już mnie uprzedził, uważaj na Judasza
Mam klaustrofobię, zamknięty od wewnątrz, szukam ucieczki tu
Chcę się otworzyć, a strach przed ludźmi, psuje mi każdą z prób
Znam cztery ściany, a każda z nich jest moim towarzyszem
Boję się tego, że tak zostanie, gdy w końcu zrobię research
Wracam o 5, śpię do 15, tak całe życie
Różnica godzin sprawia, że myślę, że stylem bycia trafiłem w dychę
Znów robię research kto jest
zaufany, a kto świecił mordą na Instagramie
Gdy były tany i pijackie stany i nie pogadamy
A słowo przepraszam jest dla mnie kurwa, jak harakiri
Jak mam trzymać pion, gdy wszyscy wokół już wychylili
To mi się wkręca jak kumplom wizje po kwasach
Muszę się tu wykrzyczeć jak fryzjer Midasa
Przed snem liczę swe błędy, zamiast owieczek
Alkohol przeszkadza mi w dobrym obliczeniu
Mam dyskalkulię, jest ich za dużo przecież
Liczyłem tylko te, te po przebudzeniu
Zapach sukcesu przyprawiał o malignę
Zrobiłem dezynfekcję swym własnym egoizmem
Jestem jak Rosja, duma mnie ogranicza
Dla Ciebie buc, dla swoich chłop z Milicza
Mam klaustrofobię, zamknięty od wewnątrz, szukam ucieczki tu
Chcę się otworzyć, a strach przed ludźmi, psuje mi każdą z prób
Znam cztery ściany, a każda z nich jest moim towarzyszem
Boję się tego, że tak zostanie, gdy w końcu zrobię research

Клаустрофобия

Оксимороны и антитезы глушу бражкой,
Здравый смысл, больные амбиции, весь мой мир — один парадокс.
Нервов больше нет, чувствую это каждой хромосомой,
Как воля к борьбе, когда вижу людей, умоляющих меня о лоботомии.
Был нормальным, теперь себя так не назову,
Банда психов, я рядом с ними,
Почти как в "Пролетая над гнездом кукушки".
Весь этот рэп — прыжок с тарзанки, лечу вниз головой.
Если бы я отрезал себя, было бы хуже, и я знаю, что не выживу.
Фрустрация — странное слово,
С тобой плохо, когда эта дрянь определяет твою личность.
Может, я и хотел бы что-то изменить,
Мечтал покорять вершины, а имею приземленные проблемы.
Снова бегу в себя, запертый внутри, не знаю, что делать.
Настолько отчужден, что даже водка не лезет.
Не верю своим глазам, наблюдая за миром,
Иисус уже предупреждал меня: берегись Иуды.
У меня клаустрофобия, заперт изнутри, ищу здесь спасения.
Хочу открыться, но страх перед людьми рушит каждую попытку.
Знаю четыре стены, и каждая из них — мой товарищ.
Боюсь, что так и останется, когда наконец разберусь.
Возвращаюсь в 5, сплю до 15, так всю жизнь.
Разница во времени заставляет меня думать, что я попал в десятку своим образом жизни.
Снова разбираюсь, кто
надежный, а кто светил мордой в Instagram,
Когда были танцы и пьяные состояния, и мы не поговорим.
А слово "извини" для меня, блин, как харакири.
Как мне держаться, когда все вокруг уже перебрали?
Это вкручивается мне в голову, как друзьям видения после кислоты.
Мне нужно выкричаться здесь, как парикмахер Мидаса.
Перед сном считаю свои ошибки, вместо овечек.
Алкоголь мешает мне в правильном подсчете.
У меня дискалькулия, их слишком много, ведь.
Считал только те, что после пробуждения.
Запах успеха вызывал тошноту.
Провел дезинфекцию собственным эгоизмом.
Я как Россия, гордость меня ограничивает.
Для тебя — хам, для своих — парень из Милича.
У меня клаустрофобия, заперт изнутри, ищу здесь спасения.
Хочу открыться, но страх перед людьми рушит каждую попытку.
Знаю четыре стены, и каждая из них — мой товарищ.
Боюсь, что так и останется, когда наконец разберусь.