Balon - Fisz translation in German

Balon

Ona mówi, że gdy złoszczę się to zamieniam się w wielki nadymany balon,
Jej wielkie, piękne oczy nie mogą kłamać.
Spoglądam w lustro jakby nie było na szyi wielki, czerwony balon,
Balon ogromny, wcale nie sympatyczny, a rozmiar wcale nie skromny
Nadyma się, nadyma i straszy,
Gdy wyszedłem na ulicę z tym balonem na karku
Nie wyróżniałam się wcale, bo wszyscy mają swoje balony,
W które wypompowują swój gniew i żale.
Miałem kiedyś kolegę, który przed wyjściem na ulicę
Ćwiczył przed lustrem groźne miny, aha... bo chciałby bały się go
Dzieci, mamusie, starsze panie i dziewczyny.
Widziałem go już z daleka, bo na swym karku
Nosił olbrzymią napuchniętą banię,
Lecz dumny był z siebie, gdy widział strach i przerażenie
W oczach napotkanych ludzi.
Ja mówię do niego, że mnie nie przestraszysz,
Bo to tylko moja litość budzi,
A on ćwiczył dalej swój twardzielski chód
I nadymał się i puszył jak najbardziej mógł,
Bo chciał zasłynąć z tego, że ma serce zimne jak lód.
Ja mówię: "Nie wtrącaj się, nie wracaj do moich nut."
Ja jak najszybciej z mojego balonika chce wypuścić powietrze
Więc, po co mi ta sroga mina, wiem, że są takie dni,
Że coś we mnie się gotuje, by później gwiżdżeć zupełnie jak czajnik,
A ja pytam:, "Dlaczego i po co?" Po co mi ta wredna gęba i ta sroga mina,
Twarz raz blada raz zupełnie sina, czerwona nadęta taki balon przypomina
To niczym efekty specjalne wyniesione prosto z kina,
Już bardziej życzliwa jest ta gęba manekina.

Po co mi ta sroga mina, a patrzę się w lustro
Moja twarz wielki nadymany balon przypomina
Oj oj oj oj
Oj oj oj oj
Po co mi ta sroga mina, patrzę się w lustro
Moja twarz wielki nadymany balon przypomina oj oj oj oj

Z mojego domu wyniosłem tyle miłości i ciepła,
Więc sroga mina tutaj jest zbędna, nie pasuje wcale, a wcale...
Więc gdy piszę swoje linijki, nie ma w nich złości nawet miedzy wierszami oj oj oj oj
Lecz tak wielu kopie nawet leżącego swoimi ciężkimi butami oj oj oj oj
Coraz łatwiej dostać w czerep chodząc nocami nieznajomymi osiedlami oj oj oj oj
Od tak zupełnie za nic, już się nie zna granic,
Więc dla ludzi poupychanych w blokach z betonowych płyt.
Ja tez tam byłem z rodziną klepałem biedę,
Lecz nigdy nie było we mnie zawiści dla tych, którym wiodło się lepiej, aha
Więc dla ludzi w betonowych blokach głowa do góry,
Więcej miłości, a wtedy cuda spadają z nieba jak deszcz z chmury.
Ja w to wierzę i zawsze wierzyłem, więc nie będę tylko prochem i pyłem
I chwastem, co przeszkadza innym wzrastać, ja nie jestem z tych,
Lecz słyszę na roku jakiś hałas i zgrzyt,
Lecą butelki jakieś brzdęki, gwizd, łamane żebra,
Ja to widziałam, bo właśnie wtedy na przystanku po drugiej stronie stałem,
A tak sobie myślałem:, "Po co i dlaczego?"
F.I.S.Z. jak długo żyję nie rozumię tego,
Ja jestem pełen miłości jak rasta,
Zamiast pięści używam mikrofonu czy flamastra,
Nie chcę za nic w świecie odgrywać roli chwasta,
A srogim mina mówię, więc stop i basta.
Nie mam jednak chęci oczyszczać z brudów jak do zębów pasta,
Niech robi to deszcz, co oczyści ulice mego miasta.
Nie używam pięści, noży, kijów nawet do wałka ciasta.
Srogim minom mówię stop i basta, aha
Srogim minom mówię stop i basta.

Po co mi ta sroga mina, a patrzę się w lustro
Moja twarz wielki nadymany balon przypomina oj oj oj oj
Po co mi ta sroga mina, a patrzę się w lustro
Moja twarz wielki nadymany balon przypomina oj oj oj oj

Ballon

Sie sagt, wenn ich wütend werde, verwandle ich mich in einen großen aufgeblasenen Ballon,
Ihre großen, schönen Augen können nicht lügen.
Ich schaue in den Spiegel, als ob auf meinem Hals ein großer, roter Ballon wäre,
Ein riesiger Ballon, gar nicht sympathisch, und die Größe gar nicht bescheiden
Er bläst sich auf, bläst sich auf und macht Angst,
Als ich mit diesem Ballon am Hals auf die Straße ging
Ich fiel überhaupt nicht auf, denn alle haben ihre Ballons,
In die sie ihre Wut und ihren Kummer pumpen.
Ich hatte mal einen Kollegen, der, bevor er auf die Straße ging,
Vor dem Spiegel finstere Mienen übte, aha... weil er wollte, dass sie Angst vor ihm hätten
Kinder, Mütterchen, ältere Damen und Mädchen.
Ich sah ihn schon von weitem, denn auf seinem Nacken
Trug er eine riesige geschwollene Blase,
Aber er war stolz auf sich, wenn er Angst und Schrecken sah
In den Augen der Leute, denen er begegnete.
Ich sage zu ihm, dass du mich nicht erschrecken wirst,
Denn das weckt nur mein Mitleid,
Und er übte weiter seinen harten Gang
Und blies sich auf und plusterte sich, so sehr er konnte,
Denn er wollte dafür berühmt werden, ein Herz kalt wie Eis zu haben.
Ich sage: "Misch dich nicht ein, komm nicht zu meiner Musik zurück."
Ich will so schnell wie möglich die Luft aus meinem kleinen Ballon lassen
Also, wozu diese strenge Miene, ich weiß, es gibt solche Tage,
Dass etwas in mir kocht, um später zu pfeifen, genau wie ein Kessel,
Und ich frage: "Warum und wozu?" Wozu dieses fiese Gesicht und diese strenge Miene,
Das Gesicht mal blass, mal ganz blau, rot aufgeblasen erinnert es an so einen Ballon
Das ist wie Spezialeffekte direkt aus dem Kino,
Da ist das Gesicht einer Schaufensterpuppe schon freundlicher.

Wozu diese strenge Miene, und ich schaue in den Spiegel
Mein Gesicht erinnert an einen großen aufgeblasenen Ballon
Ei ei ei ei
Ei ei ei ei
Wozu diese strenge Miene, ich schaue in den Spiegel
Mein Gesicht erinnert an einen großen aufgeblasenen Ballon ei ei ei ei

Aus meinem Zuhause habe ich so viel Liebe und Wärme mitgebracht,
Also ist eine strenge Miene hier überflüssig, passt überhaupt nicht, ganz und gar nicht...
Also, wenn ich meine Zeilen schreibe, gibt es keine Wut darin, nicht mal zwischen den Zeilen ei ei ei ei
Aber so viele treten selbst auf den Liegenden mit ihren schweren Stiefeln ei ei ei ei
Immer leichter kriegt man eins auf den Schädel, wenn man nachts durch fremde Siedlungen geht ei ei ei ei
Einfach so, für gar nichts, man kennt keine Grenzen mehr,
Also für die Leute, eingepfercht in Blöcken aus Betonplatten.
Ich war auch dort mit meiner Familie, wir lebten in Armut,
Aber es gab nie Neid in mir auf die, denen es besser ging, aha
Also für die Leute in den Betonblöcken: Kopf hoch,
Mehr Liebe, und dann fallen Wunder vom Himmel wie Regen aus einer Wolke.
Ich glaube daran und habe immer daran geglaubt, also werde ich nicht nur Staub und Asche sein
Und kein Unkraut, das andere am Wachsen hindert, ich bin keiner von denen,
Aber ich höre an der Ecke Lärm und Knirschen,
Flaschen fliegen, irgendein Geklirre, Pfiffe, gebrochene Rippen,
Ich habe das gesehen, denn genau dann stand ich an der Haltestelle auf der anderen Seite,
Und ich dachte mir so: "Wozu und warum?"
F.I.S.Z., solange ich lebe, verstehe ich das nicht,
Ich bin voller Liebe wie ein Rasta,
Statt Fäusten benutze ich ein Mikrofon oder einen Filzstift,
Ich will um nichts in der Welt die Rolle des Unkrauts spielen,
Und zu strengen Mienen sage ich deshalb: Stopp und basta.
Ich habe aber keine Lust, vom Schmutz zu reinigen wie Zahnpasta,
Lass das den Regen machen, der die Straßen meiner Stadt reinigen wird.
Ich benutze keine Fäuste, Messer, Stöcke, nicht mal für ein Nudelholz.
Strengen Mienen sage ich Stopp und basta, aha
Strengen Mienen sage ich Stopp und basta.

Wozu diese strenge Miene, und ich schaue in den Spiegel
Mein Gesicht erinnert an einen großen aufgeblasenen Ballon ei ei ei ei
Wozu diese strenge Miene, und ich schaue in den Spiegel
Mein Gesicht erinnert an einen großen aufgeblasenen Ballon ei ei ei ei