Lyrics and translation Giannis Haroulis - Doxa Stis Patrides

Doxa Stis Patrides

Κι έκραζες βραχνά – το κράξιμό σου
δεν μπορώ να τ' απολησμονήσω –
κι έκραζες: Φωτιά! να κάψω την Παράδεισο!
κι έκραζες: Νερό! την Κόλαση να σβήσω!

Όσο ανάμεσα στους τόπους
είναι τόποι πιο ακριβοί
και σα χέρια και σα μάτια
παίρνουν την ψυχή

Όσο γίνεται απ' το μέλι
στην κυψέλη το κερί
κι όσο ζούνε μες τους φράχτες
τους στενούς τρανοί λαοί

Κι όσο αφέντες νόμοι δένουν
με δεσίματα λογής
και τ' ανθρώπου τα φτερούγια
και τα πόδια της φυλής'

Και στα κακοτόπια τ' άνανθα
και στους βράχους τους γυμνούς
σάμπως μες σε περιβόλια
σάμπως πέρα σε ουρανούς

Όσο θρέφουνε τους έρωτες
μίση, πόλεμοι, θυμοί
και φυλάνε τους παράδεισους
η φωτιά και το σπαθί

Όσο του ήλιου και οι αχτίδες
δε ζεσταίνουν όμοια και μαζί
πολυπρόσωπη, πολύψυχη τη Γη –
δόξα, δόξα στις πατρίδες!

Слава Отечествам

И ты кричала хрипло – твой крик
я не могу забыть –
и ты кричала: Огонь! сжечь бы мне Рай!
и ты кричала: Воды! потушить бы мне Ад!

Пока среди всех мест
есть места дороже других
и как руки, как глаза
захватывают душу

Пока из меда в улье
делают воск
и пока живут в тесных заборах
великие народы

И пока законы-хозяева связывают
разными узами
крылья человека
и ноги племени

И в бесплодных пустошах
и на голых скалах
словно в райских садах
словно в небесах

Пока питают любовь
ненависть, войны, гнев
и охраняют райские кущи
огонь и меч

Пока лучи солнца
не греют одинаково и вместе
многоликую, многодушную Землю –
слава, слава отечествам!