Lyrics and translation Giannis Haroulis - Odipori

Παλιά, για κάθε ταξιδιώτη υπήρχε σκιερό δεντρί
όπου μπορούσε όποιος κι αν ήταν να ξεκουράσει το κορμί.
Άκουγε ο άνθρωπος στα φύλλα του ανέμου τη βαθιά πνοή
κι όταν σηκώνονταν να φύγει η κούρασή του είχε χαθεί.

Κι αν ήταν πλούσιος ή και πένης, είτε γυναίκα είτε παιδί
το ίδιο πρόθυμα δεχόταν να τους φυλάξει απ' τη βροχή.
Πλάτανοι, καρυδιές, σφενδάμια, φλαμούρια και βελανιδιές
'παίρναν του κόσμου την παράνοια και ημερεύαν τις ψυχές.

Όμως με του καιρού το διάβα οι οδοιπόροι χάθηκαν,
της καλοπέρασης κωθώνια γινήκαν και τρελάθηκαν.
Κι όσο γλυκύς ήταν ο ύπνος κάτω από τα φυλλώματα,
τόσο σκληρό 'ναι το κρεβάτι για τα καημένα σώματα.

В прежние времена для каждого путешественника здесь было тенистое дерево
где бы кто бы это ни был, тело могло отдохнуть.
Услышал, как человек в простынях ветра глубоко вздохнул
и когда он поднялся, чтобы уйти, его усталость исчезла.

И если бы он был богат или хотя бы Пеннивайз, будь то жена или ребенок
он охотно согласился бы охранять их от дождя.
Платаны, грецкие орехи, Клены, Липы и Дубы
они избавили мир от паранойи и сделали души счастливыми.

Но из-за погоды Путники заблудились,
из добродушной котонии они превратились и сошли с ума.
И так же сладко, как спать под листвой,
вот насколько жестка кровать для бедных тел.