Lyrics and translation Giannis Haroulis - Odipori

Odipori

Παλιά, για κάθε ταξιδιώτη υπήρχε σκιερό δεντρί
όπου μπορούσε όποιος κι αν ήταν να ξεκουράσει το κορμί.
Άκουγε ο άνθρωπος στα φύλλα του ανέμου τη βαθιά πνοή
κι όταν σηκώνονταν να φύγει η κούρασή του είχε χαθεί.

Κι αν ήταν πλούσιος ή και πένης, είτε γυναίκα είτε παιδί
το ίδιο πρόθυμα δεχόταν να τους φυλάξει απ' τη βροχή.
Πλάτανοι, καρυδιές, σφενδάμια, φλαμούρια και βελανιδιές
'παίρναν του κόσμου την παράνοια και ημερεύαν τις ψυχές.

Όμως με του καιρού το διάβα οι οδοιπόροι χάθηκαν,
της καλοπέρασης κωθώνια γινήκαν και τρελάθηκαν.
Κι όσο γλυκύς ήταν ο ύπνος κάτω από τα φυλλώματα,
τόσο σκληρό 'ναι το κρεβάτι για τα καημένα σώματα.

Путник

Раньше, милая, для каждого путника было тенистое дерево,
где любой, кто бы он ни был, мог отдохнуть.
Слушал человек в листьях глубокое дыхание ветра,
и когда вставал, чтобы уйти, усталость его исчезала.

И был ли он богат или беден, женщина или ребенок,
одинаково охотно дерево принимало их, защищая от дождя.
Платаны, орехи, клены, липы и дубы
забирали безумие мира и успокаивали души.

Но со временем путники исчезли,
стали сосудами благополучия и сошли с ума.
И каким сладким был сон под листвой,
таким жестким стало ложе для бедных тел.