Lyrics and translation Goin' Through - Den Antecho (301 kai Simera)

Den Antecho (301 kai Simera)

Και αν νομίζεις πως μπορείς να γλιτώσεις
σε γελάσανε ποντίκι θα πληρώσεις με δόσεις,
πάρε γόμα ή blanco φυλακές για να σβήσεις
και σφουγγάρι με χλωρίνη το WC να γυαλίσεις

Το κεφάλι ψηλά το κορμί τεντωμένο
η πατρίδα σε καλεί σε ζήτα αφοσιωμένο
να 'χεις κότσια γερά να τιμάς με ανδρεία
όπως κάναν οι πρόγονοι πολεμώντας στην Τροία.

Κι όταν πιάσουν τα κρύα θα σε τρέξω ποντίκι
θα σε στείλω στα ΛΟΚ να σε φάνε οι λύκοι
αραλίκι κομμένα τα αστεία μαζί μου
θα βαράς προσοχή όταν ακούς τη φωνή μου

Μπορεί το μάτι σου απλά να γυαλίζει
πεισμώνω όταν κάποιος μου φωνάζει και βρίζει
πωρώνομαι στ' αλήθεια σαν καλός center for
από ποντικαράς γίνομαι Ι4

Πόσο ακόμα εδώ, μόνη μου στο στρώμα αυτό
πότε θα 'ρθει η στιγμή δεν έχω άλλη υπομονή.
Δεν αντέχω, (δεν την παλεύω με τίποτα)
κοντά μου να μη σ' έχω (μέρες μετράω αντίστροφα)
στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ' τα σύνορα)
μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)

Μην ψάχνεις για βύσμα δε γλιτώνεις το κλύσμα
ο στρατός ψάχνει άντρες να 'χουν κότσια και πείσμα
να 'χουν μπόι δυο μέτρα και ποντίκια πρησμένα
όχι άλλους γιωτάδες με τα αυτιά κρεμασμένα.

Στρατιώτης σημαίνει να 'σαι πάντοτε βράχος
Και περήφανος κυρίως άμα είσαι και βλάχος
Να αντέχεις να κάνεις θυσίες συνεχεία
Και να 'σαι οπλισμένος με μεγάλη ανέχεια.

Να μάθεις να βαράς προσοχή και να ξέρεις
Να μην μιλάς ακόμα κι αν φριχτά υποφέρεις
Στα βρόμικα τους σχέδια καμία αντίρρηση
Στρατός άπλα μια ακόμα επιχείρηση.

Δεν περνάν οι μέρες σαν αν κόλλησαν οι δείκτες
Δεν αντέχω στη σκοπιά μακριά σου τις νύχτες
Νομίζω απ' τα κουνούπια μ' έχει πιάσει φαγούρα
Μήπως φταίει το χακί ή μήπως φταίει η καψούρα;
Ποσό ακόμα εδώ, μόνη μου στο στρώμα αυτό
ποτέ θα 'ρθει η στιγμή δεν έχω άλλη υπομονή.
Δεν αντέχω, (δεν την παλεύω με τίποτα)
κοντά μου να μη σ' έχω (μέρες μετράω αντίστροφα)
στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ' τα σύνορα)
μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)

Και να τη η στιγμή της μεγάλης αλήθειας
Εκεί που πάντοτε χρειάζεσαι μια χείρα βοήθειας
Εκεί που χρειάζεσαι στ' αλήθεια τους φίλους
Εκεί που συνηθίζεις να κοιμάσαι με ψύλλους.

Εκεί που σου μαθαίνουν ν' αγαπάς την Ελλάδα
Εκεί που μεσημέρι πάντα τρως φασολάδα
Εκεί που ξενυχτάς όσο οι άλλοι κοιμούνται
Εκεί που οι χούντες συνήθως γεννιούνται

Δεν αντέχω, (δεν την παλεύω με τίποτα)
κοντά μου να μη σ' έχω (μέρες μετράω αντίστροφα)
στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ' τα σύνορα)
μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)

Сегодня 301-й день (Den Antecho (301 kai Simera))

И если ты думаешь, что сможешь уйти от этого,
тебя обманули, малышка, ты будешь платить по частям,
возьми ластик или корректор, чтобы стереть тюремные стены,
и губку с хлоркой, чтобы отмыть туалет.

Голову выше, тело напряжено,
Родина зовет тебя, требует преданности,
чтобы у тебя были крепкие яйца, чтобы ты чтил с мужеством,
как делали предки, сражаясь в Трое.

А когда наступят холода, я погоняю тебя, малышка,
отправлю тебя в спецназ, пусть волки тебя съедят,
с меня хватит шуточек,
ты будешь стоять по стойке смирно, когда услышишь мой голос.

Может, твои глаза просто блестят,
я упрямлюсь, когда кто-то кричит и ругается на меня,
я зверею, правда, как хороший центрфорвард,
из крысёнка превращаюсь в И4.

Сколько еще здесь, один на этой кровати,
когда наступит этот момент, у меня больше нет терпения.
Не выношу (не могу с этим бороться),
не иметь тебя рядом (дни считаю в обратном порядке),
бегу к тебе в объятия (далеко-далеко за границу),
без тебя не могу (301-й день сегодня).

Не ищи блат, от клизмы не уйдешь,
армии нужны мужчины с яйцами и упорством,
ростом два метра и опухшими ногами,
а не другие слабаки с висячими ушами.

Быть солдатом - значит всегда быть скалой,
И гордым, особенно если ты еще и деревенщина,
Терпеть и постоянно идти на жертвы,
И быть вооруженным большой нуждой.

Научиться отдавать честь и знать,
Не говорить, даже если ужасно страдаешь,
Никаких возражений против их грязных планов,
Армия - просто очередная операция.

Дни не проходят, словно стрелки застыли,
Не выношу на посту ночей без тебя,
Кажется, от комаров начался зуд,
Может, это форма, а может, тоска,
Сколько еще здесь, один на этой кровати,
когда наступит этот момент, у меня больше нет терпения.
Не выношу, (не могу с этим бороться),
не иметь тебя рядом, (дни считаю в обратном порядке),
бегу к тебе в объятия (далеко-далеко за границу),
без тебя не могу (301-й день сегодня).

И вот он, момент истины,
Там, где всегда нужна рука помощи,
Там, где действительно нужны друзья,
Там, где привыкаешь спать с блохами.

Там, где тебя учат любить Грецию,
Там, где в обед всегда ешь фасоль,
Там, где не спишь, пока другие спят,
Там, где обычно рождаются хунты.

Не выношу (не могу с этим бороться),
не иметь тебя рядом (дни считаю в обратном порядке),
бегу к тебе в объятия (далеко-далеко за границу),
без тебя не могу (301-й день сегодня).