Lyrics and translation Googoosh - Baaghe Bi Bargi

Baaghe Bi Bargi

از تو که حرف می زنم به یاد تو هرچی می گم ترانه می شه
باغ بی برگی ما گل می کنه ، دریایی از جوانه می شه
همه دریچه ها رو به سپیده شعر آفتابی می خونن
بی هراس گزمه های شهر جادو ، شبا مهتابی می خونن

ای همه بودنم از تو همه گفتنم از تو
وقتی حرف می زنم از تو ، جون می گیره تنم از تو
جون می گیره تنم از تو
تو که عشق لایزالی ، جاری آب زلالی
آفریننده ممکن ، از نهایت محالی
آفریننده ممکن ، از نهایت محالی

از تو که حرف می زنم به یاد تو هرچی می گم ترانه می شه
باغ بی برگی ما گل می کنه ، دریایی از جوانه می شه
کلمات گم شده توی کتابا دوباره معنا می گیرن
موجای غریب و دور ، از هم و تنها لهجه دریا می گیرن

تو بگو تا که بجوشم ، روح خود را نفروشم
آبی آینه ها را از تو لاجرعه بنوشم
از تو لاجرعه بنوشم
ای همیشه رو به رویم تو بگو تا که بگویم
بشکن از معجزه عشق قفل سنگین گلویم
قفل سنگین گلویم

از تو که حرف می زنم به یاد تو هرچی می گم ترانه می شه
باغ بی برگی ما گل می کنه ، دریایی از جوانه می شه
کلمات گم شده توی کتابا دوباره معنا می گیرن
موجای غریب و دور ، از هم و تنها لهجه دریا می گیرن

Сад без листвы

Когда говорю о тебе, вспоминая тебя, всё, что ни скажу, песней становится,
Наш сад без листвы расцветает, морем из ростков становится.
Все окна навстречу заре, стихи солнечные поют,
Не боясь стражи городской, волшебством ночи, лунным светом поют.

О, всё моё существование от тебя, всё, что я говорю – о тебе.
Когда говорю о тебе, оживает моя душа от тебя,
Оживает моя душа от тебя.
Ты – любовь непреходящая, поток чистой воды,
Творец невозможного, из запредельной дали,
Творец невозможного, из запредельной дали.

Когда говорю о тебе, вспоминая тебя, всё, что ни скажу, песней становится,
Наш сад без листвы расцветает, морем из ростков становится.
Слова, затерянные в книгах, вновь обретают смысл,
Чужие и далёкие волны, одинокие, обретают язык моря.

Скажи, чтобы кипела я, душу свою не продавала,
Воду волшебную зеркал из твоих ладоней пила,
Из твоих ладоней пила.
О, всегда предо мной, ты скажи, чтобы сказала я,
Разомкни волшебством любви тяжёлый замок на устах моих,
Тяжёлый замок на устах моих.

Когда говорю о тебе, вспоминая тебя, всё, что ни скажу, песней становится,
Наш сад без листвы расцветает, морем из ростков становится.
Слова, затерянные в книгах, вновь обретают смысл,
Чужие и далёкие волны, одинокие, обретают язык моря.