Lyrics and translation Grigoris Bithikotsis feat. Manolis Hiotis - Drapetsona - Remastered

Drapetsona - Remastered

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά

Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή
μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
κάθε παράθυρό του κι ουρανός

Κι όταν ερχόταν η βραδιά
μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Drapetsona - Remastered

Chaque pierre et chaque chagrin est construit avec du sang
Chaque clou est du chagrin et du gémissement
Mais quand nous rentrions du travail le soir
toi et moi, nous avions des rêves, des baisers

Le vent hurlait et la pluie tombait
mais c'était un port, un câlin et une douce résistance
Ah, notre petite maison, elle aussi avait une âme.

Prends notre couronne, prends notre géranium
à Drapetsona, nous n'avons plus de vie
Prends ma main et allons-y, mon étoile
nous vivrons, même si nous sommes pauvres

Un lit et un berceau dans le coin
dans le toit troué, des étoiles et des oiseaux
Chaque porte est de la sueur et des soupirs
chaque fenêtre est le ciel

Et quand la nuit tombait
les enfants se déchaînaient dans la ruelle étroite
Ah, notre petite maison, elle aussi avait un cœur

Prends notre couronne, prends notre géranium
à Drapetsona, nous n'avons plus de vie
Prends ma main et allons-y, mon étoile
nous vivrons, même si nous sommes pauvres