Lyrics and translation Grigoris Bithikotsis feat. Manolis Hiotis - Drapetsona - Remastered

Drapetsona - Remastered

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά

Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή
μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
κάθε παράθυρό του κι ουρανός

Κι όταν ερχόταν η βραδιά
μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Драпецона - Ремастированная версия

Построено кровью, каждый камень - это боль,
каждый гвоздь - горечь и рыдание.
Но когда мы возвращались вечером с работы,
я и ты, моя любимая, - мечты, поцелуи.

Дул ветер и шел дождь,
но это была гавань, объятия и сладкий ответ.
Ах, наш маленький домик, и у него была душа.

Забери наш венок, забери нашу герань,
в Драпецоне у нас больше нет жизни.
Держи меня за руку, пойдем, моя звезда,
мы будем жить, пусть даже мы бедные.

Одна кровать и колыбель в углу,
в дырявой крыше - звезды и птицы.
Каждая дверь - пот и вздохи,
каждое окно - небо.

И когда наступал вечер,
в узком переулке резвились дети.
Ах, наш маленький домик, и у него было сердце.

Забери наш венок, забери нашу герань,
в Драпецоне у нас больше нет жизни.
Держи меня за руку, пойдем, моя звезда,
мы будем жить, пусть даже мы бедные.