Lyrics and translation Harout Pamboukjian - Mer Siro Ashoune

Դու կարծում ես այդ անձ|րևն է արտաս|վում
պատուհա|նիդ, G C E Այդ ափսոսանքի խոս|քերն են գլորվում
հատիկ–հա|տիկ։ | Am A Dm Գլորվում են ու
հո|սում են, ապա|կուց թափվում են |ցած, F E Այ
ս խոսքերը, որ լս|վում են իմ երգի մեջ ուշա|ցած։ Ու՞մ է պետք
խոստովանանքդ, ափսոսանքդ ուշացած, Սերը քո մի հանելուկ էր ու գ
աղտնիք էր չբացված։ Դա գուցե աշնան
կատակն էր, տերևներն էին դեղնած, Ծառուղում լուռ
արտասվում էր մի աղջիկ′ մենակ կանգնած։
C Dm G C C7 Մեր սիրո ա|շունը էլ եր|բեք
չի կրկն|վի, | F A7 Dm Եվ անցյալն ա|մեն
անգամ աշ|նան հետ կայցելի, G7 C E Ու պատուհանի
դ լուռ կարտաս|վի... | Am E Am Ու պատուհա|նիդ լուռ կարտաս|վի։ Ես
հիմա նոր հասկանում եմ' անցյալը ետ չես
բերի, Այս ամենը հատուցումն է իմ գործած հ
ին մեղքերի։ Այն աղջիկը և աշունը բախտն
էր իմ, որ կորցրի, Դա ջահել իմ խենթություն
ն էր, որ երբեք ինձ
չեմ ների։ Ես գիտեմ′ երջանկությունը մի անգամ է
այցելում, Իսկ հետո, երբ հեռանում է, այցետոմսն է իր թողն
ում։ Ու հետո, ամբ
ողջ կյանքում մեր մենք նրան ենք որոնում, Այն հասցեն, որ նա թողնում է, եր
բեք ոչ ոք չի գտնում։
Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կ
րկնվի, Եվ ա
նցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի...
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի։

Ты думаешь, что это человек?
беда / нид, G C E скатываются в эту жалость
- Атик-ха / ТИК. / Am a Dm катится на U
Хо / сеют, а затем|Кац сливаются |вниз, F E Ай
слова о том, что в моей песне ушло. Кому нужно
признайся, сожалею, запоздалая, любовь была твоей загадкой и
беда была не вскрыта. Это может быть осенью
это была шутка, листья пожелтели, молча на Аллее
плакала одна девушка, стоящая одна.
C Dm G C C7 наша любовь а / собака и Бек
не цирк / ви, / F A7 Dm и прошлое а / мен
даже в Аш / NaN посетит с G7 C E и окном
г. тихий Картас|ви... |Am E Am и беда|нид молча Картас / ви. Я
теперь я только понимаю-прошлое не позади
все это-возмездие за то, что я
о грехах. Это девушка и осень повезло
это было мое, что я потерял, это было мое безумие
было, что никогда не было меня
не простю. Я знаю, что счастье-это один раз
посещает, а потом, когда уходит, посещает его
кому? И потом, ЭКО
на протяжении всей нашей жизни мы ищем его, тот адрес, который он оставляет
Бек никто не находит.
Осень нашей любви никогда не будет
и вот
всепоглощающий каждый раз посетит осень и молча выскочит на окно...
И молча окошко выскочит.