Lyrics and translation Hector - Nostalgia Osa 2

Nostalgia Osa 2

Mä ajassa oudosti liidän,
Tää untako on vaiko ei.
Mä paikasta paikkaan näin kiidän
Ja varjoni tunne mua ei.

Oli mäntyjen tuoksut ja juhannusyö
Ja äitini lempeä niin;
Oli suolainen ilma ja tähtien vyö,
Ne hetkessä pois pyyhittiin...

Nään kartalla pikkuisen pallon,
Sen nimi on Tellus tai Maa,
Ja sisällä pikkuisen kallon
Käy ihminen taisteluaan.

Tätä nostalgiaa joka päivä hän saa,
Joka luulee ja ihmettelee.
Kohta halkeaa maa, mitä nähdä hän saa,
Joka taivaalle tuijottelee?

On helppoa hiljainen olla
Ja tyytyä puolikkaisiin,
Tai luopua vain sovinnolla
Jos vahvemmat vaativat niin...

On taivaalla kuu, siellä pellejä nään,
Jotka vilkuttaa lapsille maan.
Moni nälkäinen suu ilman velliä jää,
Kuussa sirkusta laajennetaan...

En ymmärrä mikä on oikein
Tai väärin tai tuomittavaa...
Mikä munista oiskaan se soikein,
Jos miljoonaa tutkia saan?

Mutta tiedän mä sen, että ei ihminen
Yksin muuttaa voi kuin itseään!
Kautta helvettien tiedän kulkevan sen,
Joka eilistä jää etsimään...

Tätä nostalgiaa joka päivä hän saa,
Joka luulee ja ihmettelee.
Kohta halkeaa maa, mitä nähdä hän saa,
Joka taivaalle tuijottelee?

Ностальгия Часть 2

Странно паря во времени,
Сон ли это или нет.
Я с места на место так лечу,
И моя тень не чувствует меня.

Был аромат сосен и ночь на Ивана Купалу
И моя мама такая нежная;
Был соленый воздух и пояс из звезд,
В одно мгновение их стерли...

Вижу на карте маленький шарик,
Имя ему Теллус или Земля,
И внутри маленького черепа
Человек ведет свою битву.

Эту ностальгию он получает каждый день,
Тот, кто верит и удивляется.
Скоро земля разверзнется, что же он увидит,
Тот, кто смотрит в небо?

Легко быть тихим
И довольствоваться половиной,
Или сдаться по доброй воле,
Если так требуют сильные...

В небе луна, там я вижу клоунов,
Которые машут детям земли.
Много голодных ртов останутся без каши,
На Луне расширяют цирк...

Я не понимаю, что правильно
Или неправильно, или достойно осуждения...
Какое из яиц окажется самым овальным,
Если мне дадут изучить миллион?

Но я знаю одно: человек не может
Изменить никого, кроме себя!
Сквозь ад, я знаю, идет тот,
Кто ищет вчерашний день...

Эту ностальгию он получает каждый день,
Тот, кто верит и удивляется.
Скоро земля разверзнется, что же он увидит,
Тот, кто смотрит в небо?