Lyrics and translation Herman Van Veen - Een Vriend Zien Huilen (Voir Un Ami Pleurer)

Natuurlijk wordt alom gestredenen zwijgt voor velen de muziek,
De tederheid is overleden
En de illusies zijn doodziek.
Natuurlijk laat zich alles kopen
Voor wie er maar het meeste biedt
En worden bloemen stukgelopen
Maar een vriend zien huilen... kan ik niet.

Natuurlijk hebben wij verloren
En wacht de dood ons aan het eind,
Met onze schouders ver naar voren
Staan wij nog amper overeind.
Natuurlijk zijn we vaak bedrogen
En liggen vogels in het riet
Die voor het laatst hebben gevlogen
Maar een vriend zien huilen... kan ik niet.

Worden er steden stukgesmeten
Door kinderen van vijftig jaar
Dan wordt het leed weer gauw vergeten
Voor nieuw verdriet of nieuw gevaar.
En de stations vol met verdwaalden,
Al te ver heen voor elk verdriet,
Geen enk'le waarheid die het haalde,
Maar een vriend zien huilen... kan ik niet.

Natuurlijk spiegels zijn integer:
Geen moed genoeg om jood te zijn,
Niet elegant genoeg voor neger,
Geen licht, alleen maar valse schijn.
In eigen kilheid zo gevangen
Dat men voor liefde zich verschuilt,
Zo aan het eind van elk verlangen,
Maar dan een vriend te zien... die huilt.

Конечно, по многим причинам музыка молчит.
Нежность умерла.
А иллюзии смертельно надоели.
Конечно, ты можешь купить все.
Для тех, кто предлагает больше всего.
И цветы сломаны.
Но видеть, как плачет друг... я не могу.

Конечно, мы проиграли.
И смерть ждет нас в конце,
Наши плечи далеко вперед.
Мы едва держимся на ногах.
Конечно, нас часто обманывают.
И птицы лежат в камышах.
Кто последний улетел
Но видеть, как плачет друг... я не могу.

Города разрушены.
Дети пятидесяти лет
Тогда страдания вскоре будут забыты.
Ради нового горя или новой опасности.
И станции полны потерянных,
Слишком далеко для каждого горя,
Ни единой правды, которая сделала бы это,
Но видеть, как плачет друг... я не могу.

Конечно, зеркала целы:
Не хватает смелости быть евреем,
Не хватает элегантности для негра.
Никакого света, только ложная видимость.
Пойманные в ловушку собственной холодности.
Тот, кто прячется от любви,
Так что в конце каждого желания,
Но затем, чтобы увидеть друга... он плачет.