Lyrics and translation Herman Van Veen - Een Vriend Zien Huilen

Een Vriend Zien Huilen

Natuurlijk wordt alom gestredenen zwijgt voor velen de muziek,
De tederheid is overleden
En de illusies zijn doodziek.
Natuurlijk laat zich alles kopen
Voor wie er maar het meeste biedt
En worden bloemen stukgelopen
Maar een vriend zien huilen kan ik niet.
Natuurlijk hebben wij verloren
En wacht de dood ons aan het eind,
Met onze schouders ver naar voren
Staan wij nog amper overeind.
Natuurlijk zijn we vaak bedrogen
En liggen vogels in het riet
Die voor het laatst hebben gevlogen
Maar een vriend zien huilen kan ik niet.
Worden er steden stukgesmeten
Door kinderen van vijftig jaar
Dan wordt het leed weer gauw vergeten
Voor nieuw verdriet of nieuw gevaar.
En de stations vol met verdwaalden,
Al te ver heen voor elk verdriet,
Geen enk′le waarheid die het haalde,
Maar een vriend zien huilen kan ik niet.
Natuurlijk spiegels zijn integer:
Geen moed genoeg om jood te zijn,
Niet elegant genoeg voor neger,
Geen licht, alleen maar valse schijn.
In eigen kilheid zo gevangen
Dat men voor liefde zich verschuilt,
Zo aan het eind van elk verlangen,
Maar dan een vriend te zien die huilt.

Видеть, как плачет друг

Конечно, повсюду идет борьба, и для многих музыка молчит,
Нежность скончалась,
А иллюзии смертельно больны.
Конечно, всё можно купить,
Для того, кто больше предложит,
И цветы растоптаны,
Но видеть, как плачет друг, я не могу.
Конечно, мы проиграли,
И смерть ждет нас в конце,
С сутулыми плечами,
Мы едва держимся на ногах.
Конечно, нас часто обманывали,
И в камышах лежат птицы,
Которые совершили свой последний полет,
Но видеть, как плачет друг, я не могу.
Разрушают города
Дети пятидесяти лет,
И горе быстро забывается
Перед новым горем или новой опасностью.
И вокзалы полны потерянных,
Слишком далеких от всякой печали,
Ни одна истина не достигла цели,
Но видеть, как плачет друг, я не могу.
Конечно, зеркала честны:
Не хватает мужества быть евреем,
Недостаточно элегантности для негра,
Нет света, только ложный блеск.
В собственной холодности так замкнуты,
Что от любви прячемся,
Так, в конце каждого желания,
Но видеть плачущего друга...