Lyrics and translation Herman Van Veen - Intercontinentaal

Intercontinentaal

Ik ben de stem van het geweten
Ik maak me nooit erg populair
Het liefste zou men mij vergeten
Met mij wordt niemand miljonair
Toen de blanken kwamen
Hoorden we dat wij arm waren
Waren we plotseling achterlijk en dom
Toen de blanken kwamen
Werden we zomaar onderdanen
Mochten we naar de nonnen om te leren waarom
Ik ben de stem van het geweten
Niet langer leende jij je oor
Maar ruilde vrouwen voor geweren
En dreef toen handel in ivoor
Toen de zwarten voor ons werkten waren ze gelukkig
Zonder dat gezeur om zelfbestuur
We bouwden ziekenhuizen; brachten orde, rust en vrede
Want discipline lag niet in hun natuur
Ik ben de stem van het geweten
Jij dacht bij alles wat je deed
Als het je uitkwam aan de bijbel
Maar meer nog aan je portemonnee
Ik ben de stem van het geweten
Voor mij is iedereen gelijk
Of je nou blank of bruin of zwart bent
Of je straatarm bent of rijk
Ik ben de stem van het geweten
Men werkt met teer of smeert met stroop
Of tracht met angst mijn keel te snoeren
Maar zolang ik leef is er nog hoop

Межконтинентальный

Я — голос совести твоей,
Не добиваюсь популярности,
Меня б забыла ты скорей,
Со мной не станешь ты богатой.
Когда пришли сюда белые,
Услышали мы, что мы нищие,
Вдруг отсталыми стали, глупыми вроде,
Когда пришли сюда белые,
Вдруг стали мы подданными,
К монахиням отправили нас, чтоб поняли, что к чему.
Я — голос совести твоей,
Ты больше слушать не хотела,
Меняла женщин на ружья,
Торговала потом слоновой костью умело.
Когда черные на нас работали, они были счастливы,
Без этого нытья о самоуправлении,
Мы строили больницы, несли порядок, мир и покой,
Ведь дисциплина не лежала в их естестве, в их стремлении.
Я — голос совести твоей,
Ты думала обо всем, что делала,
Когда удобно, о библии своей,
Но больше — о своем кошельке, без предела.
Я — голос совести твоей,
Для меня все равны,
Будь ты белая, коричневая или черная,
Будь ты бедна или богата, без сомнения.
Я — голос совести твоей,
Работают дегтем, льют патоку,
Пытаются страхом заткнуть мне рот,
Но пока я жив, есть надежда, дорогу покажу тебе я, без упрека.