Lyrics and translation In Team - Pemergianmu

Pemergianmu

Kau masih tersenyum mengubat lara
Selindung derita yang kau rasa
Senyuman yang mententeramkan
Setiap insan yang kebimbangan

Hakikatnya, tak tertanggung lagi derita
Di pangkuan isterimu Humaira?
Menunggu saat ketikanya
Di angkat rohmu bertemu Yang Esa

Tangan dicelup di bejana air
Kau sapu di muka mengurangkan pedih
Beralun zikir menutur kasih
Pada umat dan akhirat

Dan tibalah waktu ajal bertamu
Penuh ketenangan jiwamu berlalu
Linangan air mata syahdu
Iringi pemergianmu

Oh sukarnya untuk umat menerima
Bahkan payah untuk Umar mempercaya
Tetapi iman merelakan jua
Bahawa manusiakan mati akhirnya

Tak terlafaz kata mengungkap hiba
Gerhanalah seluruh semesta
Walaupun kau telah tiada
Bersemarak cintamu selamanya

Dan tibalah waktu ajal bertamu
Penuh ketenangan jiwamu berlalu
Linangan air mata syahdu
Iringi pemergianmu

Oh sukarnya untuk umat menerima
Bahkan payah untuk Umar mempercaya
Tetapi iman merelakan jua
Bahawa manusiakan mati akhirnya

Ya Rasulullah
Kau tinggalkan kami warisan yang abadi
Dan bersaksilah sesungguhnya
Kami merinduimu

Твой уход

Ты всё ещё улыбаешься, исцеляя боль,
Скрывая страдания, что ты испытываешь.
Улыбка, которая успокаивает
Каждого человека, охваченного тревогой.

В действительности, невыносимы больше страдания
В объятиях твоей жены Хумайры?
Ожидая того момента, когда
Твоя душа вознесётся, чтобы встретить Единого.

Рука, опущенная в сосуд с водой,
Ты проводишь ею по лицу, уменьшая боль.
Звучит зикр, изливая любовь
К общине и загробной жизни.

И вот приходит время, смерть стучится в дверь,
Полное спокойствия, твоя душа уходит.
Потоки слёз, исполненных печали,
Сопровождают твой уход.

О, как трудно общине принять это,
Даже Умару трудно поверить,
Но вера всё же смиряется с тем,
Что каждый человек в конце концов умирает.

Невыразимы словами скорбь и печаль,
Словно затмение охватило всю вселенную.
Хотя тебя уже нет с нами,
Твоя любовь будет сиять вечно.

И вот приходит время, смерть стучится в дверь,
Полное спокойствия, твоя душа уходит.
Потоки слёз, исполненных печали,
Сопровождают твой уход.

О, как трудно общине принять это,
Даже Умару трудно поверить,
Но вера всё же смиряется с тем,
Что каждый человек в конце концов умирает.

О, Посланник Аллаха,
Ты оставил нам вечное наследие.
И засвидетельствуй,
Мы скучаем по тебе.