Rozmowa - Jacek Kaczmarski feat. Przemyslaw Gintrowski & Zbigniew Łapiński translation in German

Rozmowa

Pan śpiewak, świat widzi ponuro
Wciąż tylko o stosach i grobach
Pan wiesza, poddaje torturom
Głos pana to wieczna żałoba
Że trwają pan za złe ma murom
A mnie się to życie podoba!

Proszę pani, ja życie lubię
W jego prawdzie i w jego złudzie
Ale człowiek dąży ku zgubie
Wiedzieć o tym nie chcą ludzie

Człowiek dąży ku zgubie
Wiedzieć o tym nie chcą ludzie

Właśnie, ludzie. Niech pan pomyśli
Starczy im prawdziwych przepaści
A najgorsze jeszcze się przyśni
W cierpieniu wszyscy są właśni
Pan mówi, że życie to czyściec
A oni pragnęliby baśni

Proszę pani, przecież to robię
Opowiadam baśnie, choć smutne
Kim by był niepojęty człowiek
Bez braci Grimm prawdy okrutnej?

Kim by był niepojęty człowiek
Bez braci Grimm prawdy okrutnej?

Właśnie, prawda. O co pan pyta?
Obcy panu brak wątpliwości
To pan śpiewa, co pan przeczytał
Po prostu świat w książkę uprościł
Pan gra, kiedy wszechświat zgrzyta
Pan przeczy człowieczej miłości!

Proszę pani, cierpieć się staram
Starczy spytać żony i dzieci
Kocham, miłość księga stara
Którą warto Bogu polecić

Kocham, miłość księga stara
Którą warto Bogu polecić

Właśnie, Bóg. Pan Boga nie lubi
Ale mówi, że wciąż Go szuka
W pańskich trwogach można się zgubić
Pojąć sztukę pańską to sztuka
Pan publicznie z losem się czubi
Jaka z tego dla nas nauka?

Proszę pani, proszę nie czekać
Na nauki, tezy i wnioski
Jestem egzemplarz człowieka
A to znaczy diabli, czyśćcowy i boski

Jestem egzemplarz człowieka
Diabli, czyśćcowy i boski

Das Gespräch

Der Herr Sänger sieht die Welt düster,
Immer nur von Scheiterhaufen und Gräbern,
Sie hängen, unterziehen der Folter,
Ihre Stimme ist ewige Trauer.
Dass sie andauern, halten Sie den Mauern für übel,
Und mir gefällt dieses Leben!

Meine Dame, ich mag das Leben,
In seiner Wahrheit und in seiner Illusion,
Aber der Mensch strebt dem Verderben zu,
Das wollen die Leute nicht wissen.

Der Mensch strebt dem Verderben zu,
Das wollen die Leute nicht wissen.

Eben, die Leute. Denken Sie doch mal nach,
Ihnen reichen die wirklichen Abgründe,
Und das Schlimmste wird noch geträumt,
Im Leiden sind alle eigen,
Sie sagen, das Leben sei ein Fegefeuer,
Und sie würden sich ein Märchen wünschen.

Meine Dame, das tue ich doch,
Ich erzähle Märchen, wenn auch traurige,
Wer wäre der unbegreifliche Mensch,
Ohne der Gebrüder Grimm grausame Wahrheit?

Wer wäre der unbegreifliche Mensch,
Ohne der Gebrüder Grimm grausame Wahrheit?

Eben, Wahrheit. Wonach fragen Sie?
Ihnen ist der Mangel an Zweifeln fremd,
Sie singen das, was Sie gelesen haben,
Sie haben die Welt einfach in ein Buch vereinfacht,
Sie spielen, wenn das Universum knirscht,
Sie leugnen die menschliche Liebe!

Meine Dame, ich bemühe mich zu leiden,
Fragen Sie nur meine Frau und Kinder,
Ich liebe, die Liebe ist ein altes Buch,
Das es wert ist, Gott zu empfehlen.

Ich liebe, die Liebe ist ein altes Buch,
Das es wert ist, Gott zu empfehlen.

Eben, Gott. Sie mögen Gott nicht,
Aber Sie sagen, dass Sie Ihn immer suchen,
In Ihren Ängsten kann man sich verlieren,
Ihre Kunst zu verstehen, ist eine Kunst,
Sie hadern öffentlich mit dem Schicksal,
Welche Lehre ziehen wir daraus?

Meine Dame, bitte warten Sie nicht
Auf Lehren, Thesen und Schlussfolgerungen,
Ich bin ein Exemplar eines Menschen,
Und das bedeutet teuflisch, fegefeuerhaft und göttlich.

Ich bin ein Exemplar eines Menschen,
Teuflisch, fegefeuerhaft und göttlich.