Lyrics and translation Jacek Kaczmarski feat. Przemyslaw Gintrowski & Zbigniew Łapiński - Syn marnotrawny

Syn marnotrawny

Jestem młody, nie mam nic i mieć nie będę
Wokół wszyscy na wyścigi się bogacą
Są i tacy, którym płacą nie wiem za co
Ale cieszą się szacunkiem i urzędem
Bo czas możliwości, wszelakich ostatnio nam nastał

Mogę włóczyć się i żyć z czego popadnie
Mogę okraść kantor, kościół czy przekupkę
Żyć z nierządu albo doić chętną wdówkę
Paradować syty i ubrany ładnie
A chyłkiem jak złodziej o zmroku wymykam się z miasta

Mogłem uczyć się na księdza lub piekarza
Duch i ciało zawsze potrzebują strawy
Na wojaka mogłem iść i zażyć sławy
Co wynosi i przyciąga bo przeraża
A młodość to ponoć przygoda, a wojsko to szkoła

Mogłem włączyć się do bandy rzezimieszków
Niepodzielnie rządzić lasem lub rozstajem
Zostać mnichem i dalekie zwiedzać kraje
Rozgrzeszając niespokojne dusze z grzeszków
A chyłkiem przez życie przemykam i drżę, gdy ktoś woła

Jestem młody, jestem nikim, będę nikim
Na gościńcach zdarłem buty i kapotę
Nie obchodzi mnie, co ze mną będzie potem
Tylko chciałbym gdzieś odpocząć od paniki
Co goni mnie z miejsca na miejsce o głodzie i chłodzie

Ludzie, których widzę, stoją do mnie tyłem
Ten pod bramą leje, ów na pannę czeka
Nawet pies znajomy na mój widok szczeka
Sam się z życia nader sprawnie obrobiłem
Więc chyłkiem powracam do domu o zmroku jak złodziej

Jakaś ciepła mnie otacza cisza wokół
Padam z nóg i czuję ręce na ramionach
Do nóg czyichś schylam głowę, jak pod topór
Moje stopy poranione świecą w mroku
Lecz panika, nie wiem skąd, wiem, jest już dla mnie skończona
Lecz panika, nie wiem skąd, wiem, jest już dla mnie skończona

Блудный сын

Я молод, у меня ничего нет и не будет,
Все вокруг наперегонки богатеют.
Есть и такие, кому платят, не знаю за что,
Но они пользуются уважением и занимают должности.
Ведь время возможностей, самых разных, недавно для нас настало.

Могу скитаться и жить чем попало,
Могу ограбить обменник, церковь или торговку,
Жить распутством или доить охотную вдову,
Щеголять сытым и нарядно одетым,
А тайком, как вор, в сумерках выскальзывать из города.

Мог учиться на священника или пекаря,
Дух и тело всегда нуждаются в пище.
Мог пойти в солдаты и вкусить славы,
Которая возвышает и притягивает, потому что ужасает.
А молодость – это, мол, приключение, а армия – это школа.

Мог вступить в банду разбойников,
Безраздельно властвовать лесом или перекрёстком,
Стать монахом и дальние страны посещать,
Отпуская грехи беспокойным душам,
А тайком по жизни пробираюсь и дрожу, когда кто-то зовёт.

Я молод, я никто, и буду никем.
На дорогах износил ботинки и пальто.
Меня не волнует, что будет со мной потом,
Только хотел бы где-нибудь отдохнуть от паники,
Которая гонит меня с места на место в голоде и холоде.

Люди, которых я вижу, стоят ко мне спиной.
Этот у ворот писает, тот девушку ждёт.
Даже знакомая собака при виде меня лает.
Сам себя из жизни весьма ловко обчистил.
Поэтому тайком возвращаюсь домой в сумерках, как вор.

Какая-то тёплая тишина окружает меня.
Падаю с ног и чувствую руки на плечах.
К чьим-то ногам склоняю голову, как под топор.
Мои израненные ноги светятся в темноте.
Но паника, не знаю откуда, знаю, для меня уже закончена.
Но паника, не знаю откуда, знаю, для меня уже закончена.