Włóczędzy - Jacek Kaczmarski feat. Przemyslaw Gintrowski & Zbigniew Łapiński translation in German

Włóczędzy

Wchodzimy z twarzami zdrowymi od mrozu
Siadamy przy ogniu tańczącym z radości
Ścieramy z nadgarstków odciski powrozów
Wołamy o wino i chleb, i tłustości
Spod ścian patrzą na nas w milczeniu miejscowi
Napięci, na wszystko gotowi

Wchłaniamy łapczywie wielkimi kęsami
Łykamy alkohol aż warczy nam w grdykach
Bekniemy czasami, pierdniemy czasami
Aż z ław w ciepło wzbija się woń wędrownika
I płynie pod ściany miejscowych jak ręka
Co mówi – przestańcie się lękać
(Co mówi – przestańcie się lękać)
(Co mówi – przestańcie się lękać)

Śpiewamy piosenki o drodze i pracy
O braku pieniędzy i braku miłości
Podnoszą się ze snu miejscowi pijacy
Słuchają oczami rozumnej przeszłości
Ktoś wstanie, podejdzie, zapyta – kto my?
– My dzieci wolności, bezdomne my psy

Przysiądą się stawiać i pytać nieśmiało
Gdzie dobrze, gdzie lepiej, a gdzie pieniądz rośnie?
I plączą się cienie pod niską powałą
I coraz jest ciaśniej i duszniej, i głośniej
Bo oto włóczędzy z przeszłością swą mroczną
Dla ludu się stają wyrocznią
(Dla ludu się stają wyrocznią)
(Dla ludu się stają wyrocznią)

Mówimy o wojnach w dalekich krainach
Zmyślamy bogactwa zdobyte, stracone
Słuchają jak mszy, dolewają nam wina
I dziewki przysiądą się też, ośmielone
Do ognia dorzuci przebiegły gospodarz
Noc długa korzyści mu doda

Rozgrzani, snujemy niezwykłą opowieść
Zazdroszcząc im tego, że tacy ciekawi
Choć mają, co każdy tak chciałby mieć człowiek
A za – byle co – już gotowi zastawić
By włóczyć się, szukać i błądzić jak my
I żyć bez wytchnienia, bez nocy i dni
(I żyć bez wytchnienia, bez nocy i dni)
(I żyć bez wytchnienia, bez nocy i dni)

Pijemy i każdy już ma coś na oku -
Ten nocleg w piekarni, ten pannę piersiastą
Świt znajdzie nas znowu za miastem na stoku
Gdzie nikt tak naprawdę nic nie ma na własność
A wam pozostanie piosenka i sny
"My dzieci wolności, bezdomne my psy..."
...dzieci wolności...
...dzieci wolności...
...psy...
...dzieci wolności...
...psy...
...dzieci wolności...
...psy...

Die Landstreicher

Wir treten ein, die Gesichter gesund von Frost,
Setzen uns ans Feuer, das vor Freude tanzt,
Wischen von den Handgelenken die Abdrücke der Stricke,
Rufen nach Wein und Brot und Fettem,
Von den Wänden schauen uns schweigend die Einheimischen an,
Angespannt, zu allem bereit.

Wir verschlingen gierig mit großen Bissen,
Schlucken Alkohol, bis es in unseren Kehlen knurrt,
Rülpsen manchmal, pupsen manchmal,
Bis aus den Bänken in die Wärme der Duft des Wanderers aufsteigt,
Und zu den Einheimischen an den Wänden fließt wie eine Hand,
Die sagt – hört auf, euch zu fürchten,
(Die sagt – hört auf, euch zu fürchten)
(Die sagt – hört auf, euch zu fürchten)

Wir singen Lieder vom Weg und von der Arbeit,
Vom Mangel an Geld und vom Mangel an Liebe,
Die einheimischen Trinker erwachen aus ihrem Schlaf,
Sie hören mit den Augen einer verständigen Vergangenheit zu,
Einer steht auf, kommt näher, fragt – wer sind wir?
– Wir sind Kinder der Freiheit, wir heimatlosen Hunde.

Sie setzen sich dazu, spendieren und fragen schüchtern,
Wo es gut ist, wo es besser ist, und wo das Geld wächst?
Und Schatten verwickeln sich unter der niedrigen Decke,
Und es wird immer enger, stickiger und lauter,
Denn siehe, die Landstreicher mit ihrer dunklen Vergangenheit,
Werden für das Volk zum Orakel,
(Werden für das Volk zum Orakel)
(Werden für das Volk zum Orakel)

Wir erzählen von Kriegen in fernen Ländern,
Erfinden gewonnene und verlorene Reichtümer,
Sie hören zu wie einer Messe, schenken uns Wein nach,
Und auch die Mägde setzen sich dazu, ermutigt,
Der gewiefte Wirt legt Holz ins Feuer,
Die lange Nacht wird ihm Gewinn bringen.

Erwärmt erzählen wir eine unglaubliche Geschichte,
Beneiden sie darum, dass sie so neugierig sind,
Obwohl sie haben, was jeder Mensch so gerne hätte,
Und für – irgendetwas – schon bereit sind, es zu verpfänden,
Um umherzuziehen, zu suchen und zu irren wie wir,
Und ohne Ruhe zu leben, ohne Nächte und Tage,
(Und ohne Ruhe zu leben, ohne Nächte und Tage)
(Und ohne Ruhe zu leben, ohne Nächte und Tage)

Wir trinken, und jeder hat schon etwas im Auge -
Der eine eine Übernachtung in der Bäckerei, der andere eine vollbusige Maid,
Die Morgendämmerung findet uns wieder außerhalb der Stadt am Hang,
Wo niemand wirklich etwas besitzt,
Und euch bleiben das Lied und die Träume,
"Wir Kinder der Freiheit, wir heimatlosen Hunde..."
...Kinder der Freiheit...
...Kinder der Freiheit...
...Hunde...
...Kinder der Freiheit...
...Hunde...
...Kinder der Freiheit...
...Hunde...