Oblawa III - Jacek Kaczmarski translation in Russian

Oblawa III

Obławy już przeżyłem dwie, dziękuję dosyć
Zjeżona sierść, zbłąkany wzrok, zmętniała myśl
Wciąż czuję obce wonie obce słyszę głosy
I innym wilkom nie dowierzam nie od dziś
Lecz jakże trudno jest polować samotnikom
Z łownego zwierza oczyszczono cały las
Zwęszyłem łup do ziemi głodny pysk przytykam
Wtem straszny ból i stokroć odeń gorszy trzask
Strzeżcie się wilki, strzeżcie się przynęty
Strzeżcie się wilki, strzeżcie lidzkiej łaski
Zastawił na was wróg zawzięty potrzaski
Już moja prawa łapa tkwi w żelaznych szczękach
I jej nie wyrwę choćbym wszystkich użył sił
A królik w pętli moja zguba i przynęta
Czerwone oczy przerażone we mnie wbił
Ale i jemu śmierć pisana, on nie winien
Ten co zastawił wnyki to dopiero wróg
To z jego marnie zginę rąk, jak zwierzę ginie!
Dostanę pałką w łeb nim warknąć będę mógł!
Strzeżcie się wilki! Strzeżcie się przynęty!
Strzeżcie się wilki! Strzeżcie ludzkiej łaski!
Zastawił na was wróg zawzięty
Potrzaski!
Żałosny koniec - śmierć haniebna - nie dla wilka,
Niech królik mdleje w pętli, czeka na swój los!
Moja pieśń życia jeszcze dla mnie nie zamilkła!
Niejedna przestrzeń jeszcze mój usłyszy głos!
Na własnej łapie szczęk zaciskam straszny uchwyt
Ona nie moja już! W niewoli musi zgnić;
Już pęka kość i własnej krwi mam pełne żuchwy...
Jednym szarpnięciem się uwalniam, żeby żyć!
Strzeżcie się wilki! Strzeżcie się przynęty!
Strzeżcie się wilki! Strzeżcie ludzkiej łaski!
Zastawił na was wróg zawzięty
Potrzaski!
Słuchajcie głosu Trójłapego, choć z daleka:
Krew szybko wsiąka w ziemię, strach zabija czas!
Słuchajcie bracia! Wyje do was wilk - kaleka,
Trzeba odrzucić to co w nas zniewala nas!
I po dziś dzień naganiacz, strzelec, czy kłusownik,
Przyzwyczajony do czytania tropów map,
Przez zęby mówi
Oto jest wilk wolny!
Kiedy na śniegu ujrzy ślady trojga łap!
Strzeżcie się wilki! Strzeżcie się przynęty!
Strzeżcie się wilki! Strzeżcie ludzkiej łaski!
Zastawił na was wróg zawzięty
Potrzaski!

Облава III

Две облавы я пережил, довольно, благодарю.
Взъерошен мех, затравлен взгляд, затуманена мысль.
Чужие запахи всё чую, чужие голоса слышу,
И прочим волкам не доверяю уж давно.
Но как же трудно одиночке охотиться,
Когда весь лес от дичи вычищен дотла.
Учуял добычу, к земле голодной мордой припадаю,
И вдруг — ужасная боль, и треск ещё страшней.
Берегитесь, волки, берегитесь вы приманки,
Берегитесь, волки, человеческой «доброты»,
Расставил враг заклятый капканы,
В железных челюстях зажата лапа уж моя.
И не освобожу её, хоть все приложу силы.
А кролик в петле — моя погибель и приманка,
В меня вонзил он красные, полные ужаса глаза.
Но и ему смерть суждена, он не виновен,
Тот, кто расставил силки, — вот настоящий враг.
От его подлой руки я, как животное, погибну!
Дубиной в голову получу, прежде чем взвыть смогу!
Берегитесь, волки! Берегитесь вы приманки!
Берегитесь, волки! Человеческой «доброты»!
Расставил враг заклятый
Капканы!
Жалкий конец — позорная смерть — не для волка,
Пусть кролик чахнет в петле, ожидая свой удел!
Моя песнь жизни ещё для меня не умолкла!
Не один простор ещё мой голос услышит!
На собственной лапе сжимаю капкан — страшная хватка,
Она не моя уже! В неволе ей гнить суждено.
Уже хрустит кость, и собственной крови полна пасть моя...
Одним рывком себя освобождаю, чтобы жить!
Берегитесь, волки! Берегитесь вы приманки!
Берегитесь, волки! Человеческой «доброты»!
Расставил враг заклятый
Капканы!
Слушайте голос Трёхлапого, хоть издалека:
Кровь быстро впитывается в землю, страх убивает время!
Слушайте, братья! Воет к вам волк-калека,
Нужно отбросить то, что нас порабощает!
И по сей день загонщик, стрелок или браконьер,
Привыкший читать следы на картах,
Сквозь зубы цедит:
Вот он, волк свободный!
Когда на снегу увидит следы трёх лап!
Берегитесь, волки! Берегитесь вы приманки!
Берегитесь, волки! Человеческой «доброты»!
Расставил враг заклятый
Капканы!