Lyrics and translation Jacek Kaczmarski - Tren Spadkobierców

Tren Spadkobierców

Teraz, kiedy leżysz w czółnie pod całunem
Z obolem ojczyzny pod głazem języka
Wszelka rozmowa jest już niemożliwa
Bo wielka wrzawa po tej stronie rzeki
Gasną subtelne odcienie milczenia
Grzmot fajerwerków tłumi światła strunę
Odpływasz w płaski wizerunek rycin
Który umiałeś być Panem Cogito
Miastem, pamięcią i śladem na śniegu
Więc jakiż z Ciebie partner dla nas - żywych
Niezakończonych, więc jeszcze wszechmocnych
Nienasyconych piołunem zdobyczy?
Będziemy zatem rozszarpywać schedę
Słów przemyślanych, myśli przebolałych
Każdy dla siebie, każdy podług siebie
Tak się zbroimy Twoim arsenałem
Przeciwko sobie i przeciwko Tobie
Bo tylu nas przecież jest - a spadek jeden
Zsiwiałe drzewo z korą krwi Marsjasza
Pójdzie na opał traktatów o sztuce
Wyjałowionych z pamięci i bólu
Wierność skrzywdzonym, która nie przebacza
Ale potrafi współczuć i rozumieć
Przyjmie służbę w sztabach prokonsulów
Co ulepione - będzie potrzaskane
Co ukochane - spłynie w zapomnienie
Co da się pożreć - zostanie pożarte
Tylko żurawia krzyk trwogi nad ranem
Obudzi czyjeś bezsilne cierpienie
Jedyne Złote Runo czegoś warte

Поезд Наследников

Теперь, когда ты лежишь в ладье, под саваном,
С оболом родины под камнем языка,
Всякий разговор теперь невозможен,
Ибо велика суматоха по эту сторону реки.
Гаснут тонкие оттенки молчания,
Грохот фейерверков заглушает струны света,
Ты уплываешь в плоский образ гравюр,
Которым ты умел быть, Пан Когито,
Городом, памятью и следом на снегу.
Какой же ты собеседник для нас - живых,
Незавершенных, а значит, еще всемогущих,
Ненасытных полынью побед?
Мы будем, стало быть, раздирать наследство
Слов обдуманных, мыслей, выстраданных,
Каждый для себя, каждый по-своему.
Так мы вооружаемся твоим арсеналом
Друг против друга и против тебя,
Ведь нас так много, а наследство одно -
Седое дерево с корой крови Марсия.
Пойдет на растопку трактатов о искусстве,
Истощенных памятью и болью.
Верность обиженным, которая не прощает,
Но умеет сострадать и понимать,
Поступит на службу в штабы проконсулов.
Что слеплено - будет разбито,
Что любимо - канет в забвение,
Что можно сожрать - будет сожрано.
Только крик журавля тревоги на рассвете
Разбудит чье-то бессильное страдание -
Единственное Золотое Руно, чего-то стоящее.