Lyrics and translation Jan Dulles - Hart Van Mijn Gevoel

De contouren in het land vervagen met de mist.
Het schemer word verdrongen, de nacht word uitgewist.
In een doolhof van emoties is de tijd voorbij gegaan.
En dan loop ik naar je kamer waar jouw spullen niet meer staan.
Ik pak de eerste krant en ik blader er doorheen.
En als ik koffie wil gaan zetten, zet ik teveel voor mij alleen.
Ik moet wennen aan de leegte die jij hier alchterliet ik.
Ik had zoveel idealen maar zonder jou heb ik ze niet.
Het is net of ik mezelf veloren ben, het is net of ik mijn diepste dalen ken.
In het hart van mijn gevoel zou ik jou nooit vergeten.
In het hart van mijn gevoel mis ik je lach.
Had ik kunnen weten dat het leven zonder jou me breken zou.
Vanaf de eerste dag.
Mijn werk is blijven liggen maar ik voel me uitgeteld.
Het lichaam lam geslagen als door de griep geveld.
In alledaagse dingen schuilt een groot verdriet.
Ik moet opnieuw beginnen maar zover ben ik nog niet.
Het is net of ik mezelf veloren ben, het is net of ik mijn diepste dalen ken.
In het hart van mijn gevoel zou ik jou nooit vergeten.
In het hart van mijn gevoel mis ik je lach.
Had ik kunnen weten dat het leven zonder jou me breken zou.
Vanaf de eerste dag.

Очертания местности расплываются в тумане.
Сумерки подавлены, ночь стерта.
В лабиринте эмоций прошло время.
А потом я иду в твою комнату, где больше нет твоих вещей.
Я беру первую газету и листаю ее.
И когда я хочу сварить кофе, я делаю слишком много для себя.
Я должен привыкнуть к пустоте, которую ты оставил здесь.
У меня было так много идеалов, но без тебя у меня их нет.
Как будто я сам велорен, как будто я знаю свои самые глубокие долины.
В глубине души я никогда не забуду тебя.
В глубине души я скучаю по твоей улыбке.
Я должен был знать, что жизнь без тебя сломает меня.
С самого первого дня.
Моя работа осталась, но я чувствую себя истощенным.
Тело ягненка поражено, как будто его свалил грипп.
В повседневных вещах есть великая печаль.
Я должен начать все сначала,но я еще не так далеко.
Как будто я сам велорен, как будто я знаю свои самые глубокие долины.
В глубине души я никогда не забуду тебя.
В глубине души я скучаю по твоей улыбке.
Я должен был знать, что жизнь без тебя сломает меня.
С самого первого дня.