Stare czasy (uff) - Nocny , Jan-Rapowanie translation in German

Stare czasy (uff)

Słowo, dałbym wiele, żeby nie być sobą
Żeby stać się inną osobą, wybrać losowo
A jest wiele osób, które chciałyby być mną i nie widzą wad
Życia, które jest na zewnątrz wspaniałe, a w środku wstrzykuje jad
Im więcej ludzi wokół mnie, tym bardziej się czuję tu kurwa samotny
Pierdole branże, wywiady, okładki oddam je skarbie za twój dotyk
Ludzie myślą, że mamy życie usłane różami, a nie widzą nic
Jak wejdziesz w kreacje obrazu to naprawdę ciężko jest potem z niej wyjść
Jak tam życie? Zajebiście? Tak szczerze to kurwa nie bardzo
Brzydzę się sobą i nie chcę już siebie takiego
Jak mnie tworzy miasto
Budzę się u niej, tyle że to nie ta, o której słyszałeś w numerach
Nie znam imienia, twarzy nie poznam
Bez spojrzeń się trzyma i siema
Potem usłyszę od 15 osób, że straciłem godność, że to lafirynda, że wszyscy już mówią
Nienawidzę ludzi i siebie, i Ciebie, i jebie szlugami, i wódą
Szlugami i wódą

Ktoś znów pyta mnie o zdjęcie
Kim ja kurwa jestem?
Pewnie, że możemy
Ale dla mnie to bezsens
Dla mnie to bezsens
Bo prawdopodobnie jesteś bardziej wartościowym gościem
Jak tak bardzo chcesz, to se wejdź w moje buty, proszę
Jestem więźniem twierdzy, którą sam chciałem zbudować
Linijka przerwy, bo kurwa nie zmieszczę tej frustracji już w żadnych słowach
Ludzie lubią gadać, gadać szczególnie o cudzych sprawach
Czuje się jak ściera, jak znów najebany rzygam przez okno Ubera

Odkąd jestem sam, to już pierdole rap
Ta płyta to mnie jebie i se pije, i se gram
Ta cała kariera to znaczy już dla mnie w tym momencie
Tyle co nic Ty dzieciak, nie wchodź w to
Skup się na tym, żeby kurwa żyć
To nie tak, że tu płaczę typku, choć ostatnie dni to jest dramat ciężki
Rzygam jak śmieć gdzieś na winklu i w sumie to życie mi pisze te wersy
Nie pytaj mnie o nią, bo nie znam jej już wcale
Pochleję, ogarnę i cóż
W sumie to nie wiem co dalej

Alte Zeiten (uff)

Wort, ich würde viel geben, um nicht ich selbst zu sein
Um eine andere Person zu werden, zufällig zu wählen
Es gibt viele Leute, die gern ich wären und keine Fehler sehen
Eines Lebens, das von außen grandios ist, aber innen Gift spritzt
Je mehr Menschen um mich herum, desto verdammt einsamer fühl ich mich
Scheiß auf die Branche, Interviews, Titelblätter, ich geb sie dir, Schatz, für deine Berührung
Leute denken, wir haben ein Leben voller Rosen, doch sie sehen nichts
Wenn du einmal in diese Rolle schlüpfst, ist es echt schwer, wieder rauszukommen
Wie geht's? Super? Ehrlich gesagt, verdammt noch mal nicht wirklich
Ich ekle mich vor mir und will nicht mehr so sein
Wie die Stadt mich formt
Ich wache bei ihr auf, nur ist es nicht die, von der du in den Songs gehört hast
Ich kenne den Namen nicht, werde das Gesicht nicht erkennen
Ohne Blicke bleibt sie und tschüss
Dann höre ich von 15 Leuten, ich hätte meine Würde verloren, dass sie eine Schlampe ist, dass alle schon reden
Ich hasse Menschen und mich, und dich, und kippe Kippen und Wodka
Kippen und Wodka

Jemand fragt mich wieder nach einem Foto
Wer zum Teufel bin ich?
Klar, können wir machen
Aber für mich ist es sinnlos
Für mich ist es sinnlos
Denn du bist wahrscheinlich ein wertvollerer Typ
Wenn du so sehr willst, dann schlüpf in meine Schuhe, bitte
Ich bin ein Gefangener der Festung, die ich selbst bauen wollte
Zeilenpause, denn verdammt, ich kriege diese Frustration nicht mehr in Worte gefasst
Leute reden gern, besonders über die Angelegenheiten anderer
Ich fühle mich wie ein Lappen, wenn ich wieder betrunken aus dem Uber-Fenster kotze

Seit ich allein bin, scheiß ich auf Rap
Dieses Album fickt mich, ich trink und zock
Diese ganze Karriere bedeutet für mich jetzt
So gut wie nichts, Kid, steig da nicht ein
Konzentrier dich verdammt noch mal darauf, zu leben
Es ist nicht so, dass ich hier heule, Alter, aber die letzten Tage sind echt hart
Ich kotze wie Müll irgendwo an der Ecke, und eigentlich schreibt mir das Leben diese Zeilen
Frag mich nicht nach ihr, ich kenn sie gar nicht mehr
Ich sauf, rappel mich zusammen und naja
Eigentlich weiß ich nicht, was jetzt kommt