Lyrics and translation Jan Rot - Afscheid

Afscheid

Je bent nog zo dichtbij, maar je hebt ons al verlaten
Vreemd dat nu jouw lichaam daarin verborgen ligt
Iemand houdt een toespraak, 't valt niet mee om nu te praten
Iemand laat ons lachen en een leest een gedicht
Dan klinkt er de muziek en we voelen hete tranen
Doodgaan doen we allen, maar waarom uitgerekend jij?

Toen je werd geboren, begon een kaars te branden
Ontvlamde tot een laaiend vuur en nu is het gedoofd
Wij hebben jou verloren, we geven jou uit handen
Maar niemand van ons hier die het al helemaal gelooft
En wat ons hier ook heeft gebracht
Het einde kwam als altijd onverwacht

"Is het gastenboek getekend? U kunt nu afscheid nemen..."
We lopen langs de kist, binnensmonds een laatste groet
Bij koffie en de cake klinken jouw humor en problemen
En we horen van wildvreemden hoe ze jou hebben ontmoet
En we pakken onze jassen, want het leven gaat toch verder
En we zeggen tot elkaar: "Nou tot ziens en hou je groot..."
En we denken allemaal: we mogen jou nooit meer vergeten
Pas als wij vergeten zijn, dan pas ben je dood

Als je wordt geboren, begint een kaars te branden
Een vlammetje of laaiend vuur totdat het wordt gedoofd
Wij hebben jou nu verloren, we geven jou nu uit handen
Maar niemand van ons hier die het al echt helemaal gelooft
En wat ons hier ook had gebracht
Het einde komt toch altijd onverwacht
Mooi mens, rust zacht

Farewell

You're still so close, but you've already left us
Strange that your body is now hidden within
Someone is giving a speech, it's not easy to talk now
Someone is making us laugh and someone is reading a poem
Then the music plays and we feel hot tears
We all die, but why you, of all people?

When you were born, a candle began to burn
It ignited into a blazing fire and now it's extinguished
We have lost you, we are giving you up
But none of us here truly believes it
And whatever brought us here
The end came as always unexpectedly

"Is the guest book signed? You can now say goodbye..."
We walk past the coffin, a silent final greeting
Over coffee and cake, your humor and problems are heard
And we hear from strangers how they met you
And we grab our coats, because life goes on
And we say to each other: "See you later and take care..."
And we all think: we must never forget you
Only when we forget you, then you'll truly be dead

When you are born, a candle begins to burn
A small flame or a blazing fire until it is extinguished
We have lost you now, we are giving you up now
But none of us here truly believes it
And whatever brought us here
The end always comes unexpectedly
Beautiful woman, rest in peace