Pomarańcze w Jeruzalem - Jarosław Jar Chojnacki translation in German

Pomarańcze w Jeruzalem

To miało być tylko na chwilę
Zwyczajny przystanek w podróży
Rozmowa w dworcowej kafejce
O tak, by się czas nam nie dłużył
Był wieczór i każde z nas gnało
Daleko gdzieś tam do swych domów
I nagle czas stanął zdumiony
A świat pobiegł szybko do przodu

Pomarańcze w Jeruzalem
Miały ciepły zapach zmierzchu
A my w sobie zasłuchani
W hoteliku na przedmieściu
Zaskoczeni, że tak nagle
Że we dwoje gdzieś w nieznane
Twoje oczy były wtedy tak cudownie niekochane

Wszystko było takie proste
Każdy uśmiech, każde słowo
Po raz pierwszy od tak dawna
Byłem sobą, tylko sobą
Stary landszaft, zapach wosku
A na oknie kilka kwiatów
Twoje dłonie były wtedy
Jak przeczucie innych światów

To miało być tylko na chwilę
I miało przeminąć bez echa
Bo gdzieś tam za górą, za morzem
Na ciebie i na mnie ktoś czekał
I nagle głos jakiś powiedział
Że czasu niewiele zostało
A ja rozmarzony wciąż miałem
I nocy i ciebie za mało

Pomarańcze w Jeruzalem
Nagle miały smak agrestu
W głowie czułem tylko zamęt
Dzień się budził na przedmieściu
Później było krótkie 'żegnaj'
A po chwili zrozumiałem
Że bez ciebie już nie umiem
Zimno było w Jeruzalem

Biegłem cały pogubiony
Ponad ziemią, ponad niebem
Uciekałem, uciekałem i od ciebie, i od siebie
Biegłem cały pogubiony
Ponad ziemią, ponad niebem
Uciekałem, uciekałem i od ciebie, i od siebie

Czas zaciera tamte chwile
Z każdym dniem jesteśmy dalej
Może kiedyś cię odnajdę
Na uliczkach Jeruzalem

Orangen in Jerusalem

Es sollte nur ein Augenblick sein
Nur eine Reiseunterbrechung
Ein Gespräch im Bahnhofscafé
Nur damit die Zeit nicht zu lang uns wird
Es war Abend und jeder von uns hetzte
Weit, weit weg zu seinem Zuhause
Und plötzlich blieb die Zeit verblüfft stehen
Und die Welt lief schnell vor uns davon

Orangen in Jerusalem
Hatten warmen Abendgeruch
In uns selbst versunken
Im Hotelchen am Stadtrand
Verwundert über dieses Plötzliche
Dass zu zweit wir aufbrachen ins Weite
Deine Augen waren damals so wundervoll ungeliebt

Alles war so einfach
Jedes Lächeln, jedes Wort
Zum ersten Mal so lange danach
War ich ich selbst, nur ich selbst
Altes Landschaftsbild, Wachsgeruch
Und am Fenster ein paar Blumen
Deine Hände fühlten sich damals an
Wie Ahnung anderer Welten

Es sollte nur ein Augenblick sein
Und spurlos verweht verhallen
Denn jenseits der Berge, jenseits des Meeres
Erwartet jemand Mich und Dich
Und plötzlich sprach eine Stimme
Dass nur wenig Zeit uns bliebe
Und ich, verträumt, hatte immer noch
Zu wenig Nacht und zu wenig Dich

Orangen in Jerusalem
Hatten plötzlich Stachelbeergeschmack
Ich spürte nur noch Wirrwarr im Kopf
Der Tag erwachte am Stadtrand
Dann kam ein kurzes ,Lebe wohl'
Und nach einer Weile begriff ich
Dass ich ohne dich nicht mehr kann
Kalt war es in Jerusalem

Ich rannte ganz verloren
Über Erde, über Himmel
Ich lief davon, ich lief davon, von dir und von mir selbst
Ich rannte ganz verloren
Über Erde, über Himmel
Ich lief davon, ich lief davon, von dir und von mir selbst

Die Zeit wischt jene Augenblicke aus
Mit jedem Tag sind wir uns entfernter
Vielleicht werde ich dich eines Tages finden
In den Gässchen von Jerusalem