Lyrics and translation Juice Leskinen - Vahdinvaihto

Vahdinvaihto

Aikaa on "aikaa on", si-iitä kun viirit liehui.
Kulkueissaan "kulkueissaan", kansakuntaa paimentain,
Toivoto-on mies "toivoton mies", joukkojen johdossa riehui.
Putosi lehdet "putosi lehdet puitten" puitten kuolevain.
Kutsu käy "kutsu käy", no-u-sen varjoista valoon.
Torikokoukseen "torikokoukseen", vallasta mies syrjäytetään.
Ne haaveet ei näy "ne haaveet ei näy", kaunotar aiheuttaa haloon,
Juhannukseen vaeltaa hän, kenties jälleensyntymään.
[Soolo]
Veretön kuu "veretön kuu", kapteeni valvooko juhlaa,
Katsooko hän "katsooko hän", naiseen armahtavaan.
Siihen kauneuteen "kauneuteen", lu-o-nto saaliinsa tuhlaa,
Ja kallellapäin hän toivoo että uskollisuus palkitaan.
Naisen ajellaan pää "sen ajellaan pää", tä-ähdet toisiaan surmaa.
Satakieli soi "kieli soi", seuraa sanansaattajaa.
Kuljen portaikkoon "portaikkoon", joka katsojat hurmaa,
Ohitse tuon suihkulähteen missä veri kuohuaa.
Pääsen jaloillein "pääsen jaloillein", pakenen jäähtynyttä laavaa.
Avointa haavaa valtimolla tatuointi suojelee.
Saarnaajineen "saarnaajineen", no-i-dat hokee vihkikaavaa.

Kukat jotka sulle annoin tuskin mitään merkitsee.
Peilisalissaan "peilisalissaan", alokkaat laattojaan peilaa,
Loputon tie "loputon tie", kellot torneissa soi.
Tyhjyyteen "tyhjyyteen", na-i-nen muistoista seilaa,
Siellä laulu enkelkuoron, menneet päivät purppuroi.
[Soolo]
Aamun koi "aamun koi", kahden yön perään mies herätetään,
Kahleet katkee "kahleet katkee", kukkii ainut omenapuu.
Nainen kyselee "kyselee", jo-osko mies tuntee ketään.
Mies vetää naisen päälleen, nainen mieheen kietoutuu.
Tietäkäätte siis "tietäkäätte siis", ka-i-kki toisin organisoituu.
Vuorenne siirsiin "vuorenne siirsiin", nyt ne seisoo sijoillaan.
Häätö tulee "häätö tulee", päittenne menoksi se koituu,
Ellei ryhti riitä siihen että vahdit vaihdetaan.
Rauhanmaan "rauhanmaan", juhlavasti valaisemme,
Kiellämme yön "kiellämme yön", emme suostu kuolemaan.
Ihantee-e-naan "ihanteenaan", he-i-llä on totuutemme,
Jota julistamme miekoin rouvan ynnä kuninkaan.

Смена караула

Времени вагон, с тех пор как реяли знамёна.
Шествиями своими, пас народ вожак,
Безнадёжный мужик во главе войска зачах.
Опадала листва с деревьев умирающих.
Зов идёт из тенистой рощи на свет.
На площади, с поста своего, муж низложен будет.
Не видны те мечты, красавица страстью манит,
К Иванову дню она идёт, быть может, к перерождению.
[Соло]
Бледная луна, капитан, наблюдаешь ли за пиром,
Смотришь ли ты на женщину, что полна сострадания.
В ту красоту добычу свою он бросает,
И рискуя, он надеется, что верность будет вознаграждена.
Голову женщины бреют, звёзды друг друга убивают.
Язык-сплетник глотает гонца-молву.
Иду я по лестнице, что восхищает всех,
Мимо фонтана того, где кровь бурлит.
Встаю на ноги, убегаю от остывшей лавы.
Открытую рану на артерии защищает татуировка.
Со своими проповедниками ведьма обряд проводит.

Цветы, что тебе подарил, почти ничего не значат.
В зеркальном зале новобранцы в плитках отражаются,
Бесконечная дорога, на башнях бьют часы.
В пустоту, по воспоминаниям о женщине он плывёт,
Там песнь ангельского хора пурпуром окрашивает прошлые дни.
[Соло]
Утренний мотылёк, после двух ночей мужчина пробуждён,
Оковы падают, цветёт единственная яблоня.
Женщина спрашивает, знает ли мужчина кого-нибудь.
Мужчина притягивает к себе женщину, женщина обвивается вокруг мужчины.
Так знайте же, теперь всё будет по-другому.
В свои горные твердыни, теперь они стоят на месте.
Изгнание грядет, вам на головы оно падёт,
Если осанки не хватит, чтобы смену караула произвести.
Землю мира торжественно осветим,
Ночь запретим, не согласимся мы умереть.
В идеале своём, у них есть наша правда,
Которую мы провозглашаем мечами, во имя госпожи и короля.