Lyrics and translation Karian - Dzieci sztuki

Dzieci sztuki

Słyszę "dzień dobry", choć pora spać, żywię stan obojętny
Żyję na jawię wciąż, ginąc w snach, pozwól mi poznać werdykt
Pod maską dzierżę tło 33 złych lat
Zranił mnie groźny świat, który sam cierpi
Uciekający wzrok goniący lepsze ja, nieporuszona twarz pustych obietnic
Atrament ścieka mi z kącików ust
Po raz kolejny najadłem się wstydu
Nie mam zamiaru szczędzić podłych słów
Emocje Kariana to nie mój wybór
Nie mój wybór, nie mój wybór, nie mój wybór
Nie mój wybór

Nieszczęśliwe dzieci sztuki, krwawiące po to by napędzać serca
Łatwo przychodzą nam trudy w zalewie moralnych plam
Wszędzie roi się od ludzi, myślami jestem w opuszczonych miejscach
Uwielbiam ciągle się gubić, pozwól, że zostanę sam

Plejady błyszczą rzucając na nas powikłania
Świetlana przyszłość gasnąca w osiedlowych bramach
Coś nam nie wyszło, pozdrawiam Cię po sumie starań
Pozwól mi zasnąć mała, pozwól mi zasnąć dziś
Kulisy nikną, znów kino to komediodramat
Żyjemy szybko, pragniemy sztuki w pustych ramach
Mijam to wszystko, zatrzymam się dla porównania
Nie będę wiecznie ganiał, ja chcę po prostu, po prostu być (być)
Po prostu, po prostu być

Nieszczęśliwe dzieci sztuki, krwawiące po to by napędzać serca
Łatwo przychodzą nam trudy w zalewie moralnych plam
Wszędzie roi się od ludzi, myślami jestem w opuszczonych miejscach
Uwielbiam ciągle się gubić, pozwól, że zostanę sam

Дети искусства

Слышу "доброе утро", хоть пора спать, питаю состояние безразличия
Живу наяву всё время, погибая во снах, позволь мне узнать вердикт
Под маской храню фон 33 плохих лет
Ранил меня грозный мир, который сам страдает
Убегающий взгляд, гонящийся за лучшим мной, неподвижное лицо пустых обещаний
Чернила стекают с уголков моих губ
В очередной раз я насытился стыдом
Не намерен жалеть подлых слов
Эмоции Кариана — не мой выбор
Не мой выбор, не мой выбор, не мой выбор
Не мой выбор

Несчастные дети искусства, истекающие кровью, чтобы питать сердца
Легко даются нам трудности в потоке моральных пятен
Везде кишит людьми, мыслями я в заброшенных местах
Обожаю постоянно теряться, позволь мне остаться одному

Плеяды блестят, бросая на нас осложнения
Светлое будущее гаснет в подъездных арках
Что-то у нас не вышло, приветствую тебя после всех стараний
Позволь мне уснуть, милая, позволь мне уснуть сегодня
Кулисы исчезают, снова кино — это трагикомедия
Живём быстро, желаем искусства в пустых рамах
Прохожу мимо всего этого, остановлюсь для сравнения
Не буду вечно бегать, я хочу просто, просто быть (быть)
Просто, просто быть

Несчастные дети искусства, истекающие кровью, чтобы питать сердца
Легко даются нам трудности в потоке моральных пятен
Везде кишит людьми, мыслями я в заброшенных местах
Обожаю постоянно теряться, позволь мне остаться одному