Lyrics and translation Lasse Mårtenson - Kaikki paitsi purjehdus on turhaa

Kaikki paitsi purjehdus on turhaa

Kaikki paitsi purjehdus on turhaa,
Koko elämän se sisältää.
Aallonpohjan, aallonharjan myrskyn mustan pilvikarjan.
Vaan myös paljon tyyntä lempeää.
Kaikki paitsi purjehdus on turhaa. Ihminen kuin vene itse on.
Kaipaa aina kaukorantaa,
Minkä jaksaa myötään kantaa, veistämä oman kohtalon.

Kaikki paitsi purjehdus on turhaa,
Siinä koko inhimillisyys.
Niin kuin oikut ihmismielen,
Kuiskeissa ois tuulen kielen, tuolla petos täällä ystävyys.

Kaikki muu kuin purjehdus on turhaa, omaa kuvaamme se heijastaa.
Matka alkaa purjein valkein,
Tuhansien tuulten palkein, vuoden tummentavat takilaa.
Mutta kerran pääset päähän sateenkaren, siellä päättyy yksinäisen tie.
Kerran viimein rantaan rakkauden saaren, maininki niin levollinen vie.

Kaikki paitsi purjehdus on turhaa. Tähdet ikuisina kimmeltää,
Meille merkkeinä ne loistaa, samaa sanomaansa toistaa.
Mikään ei lie kovin tärkeää.

Sillä kerran pääset päähän sateenkaareen
Siellä päättyy yksinäisen tie.
Kerran viimein rantaan rakkauden saaren maininki niin levollinen vie.
(Outro)

Всё, кроме плавания, - суета

Всё, кроме плавания, - суета,
Всю нашу жизнь оно вмещает.
Дно морское, гребень волны, тучи черные, как вороны.
Но и много тихого приволья.
Всё, кроме плавания, - суета. Человек, как лодка сам по себе.
Ищет дальние берега,
Что по силам по теченью нести, судьбу свою сам творя.

Всё, кроме плавания, - суета,
В этом вся человечность наша.
Словно прихоти души людской,
В шепоте бы языком ветров, здесь обман, а там любовь.

Всё, кроме плавания, - суета, отражает саму суть нашу.
Путь начнется под парусом белым,
Тысячи ветров дыханьем вея, годы потемнят снасти.
Но однажды ты доберешься до конца радуги, где кончится путь одиночества.
Однажды, наконец, к берегу острова любви, рябь морская так безмятежно несет.

Всё, кроме плавания, - суета. Звезды вечно нам светят,
Как маяки для нас сияют, одно и то же твердят.
Ничто на свете не так уж важно.

Ведь однажды ты доберешься до конца радуги,
Там кончится путь одиночества.
Однажды, наконец, к берегу острова любви рябь морская так безмятежно несет.
(Outro)