Aftab Beh Aftab - Leila Forouhar translation in German

Aftab Beh Aftab

آفتاب به آفتاب پای پیاده
به راه می افتم جاده به جاده
با کوله باری از خستگی ها
دنبال شهر دل بستگی ها

یه شهر خالی از نارفیقی
بدون حس عاشق فریبی
با اینکه مقصد معلومه اما
یه قلب عاشق نمی شه پیدا

آفتاب به آفتاب پای پیاده
به راه می افتم جاده به جاده

مهتاب به مهتاب که بر می گردم
می بینم حتی پیدا نکردم
اونی که می شناخت قبله نورو
اما نمی شناخت راه عبورو
تو جاده های بدون عابر
بدون رد پای مسافر
تو جاده های بی روشنایی
که مونده خالی از آشنایی

تا هم سفر نیست وقت سفر نیست
گذشتن از این راه بی خطر نیست
با من در این راه نمی شه همراه
نه چشم خورشید نه صورت ماه

آفتاب به آفتاب پای پیاده
به راه می افتم جاده به جاده

مهتاب به مهتاب که بر می گردم
می بینم حتی پیدا نکردم
اونی که می شناخت قبله نورو
اما نمی شناخت راه عبورو
تو جاده های بدون عابر
بدون رد پای مسافر
تو جاده های بی روشنایی
که مونده خالی از آشنایی

تا هم سفر نیست وقت سفر نیست
گذشتن از این راه بی خطر نیست
با من در این راه نمی شه همراه
نه چشم خورشید نه صورت ماه

آفتاب به آفتاب پای پیاده
به راه می افتم جاده به جاده
با کوله باری از خستگی ها
دنبال شهر دل بستگی ها
دلبستگی ها دل بستگی ها

Von Sonne zu Sonne

Von Sonne zu Sonne, zu Fuß,
mache ich mich auf den Weg, Straße um Straße,
mit einem Rucksack voller Müdigkeit,
auf der Suche nach der Stadt der Zuneigung.

Eine Stadt, leer von Falschheit,
ohne das Gefühl trügerischer Liebe.
Obwohl das Ziel klar ist,
ist ein liebendes Herz nicht zu finden.

Von Sonne zu Sonne, zu Fuß,
mache ich mich auf den Weg, Straße um Straße.

Von Mond zu Mond, wenn ich zurückkehre,
sehe ich, dass ich nicht einmal gefunden habe,
den, der die Gebetsrichtung des Lichts kannte,
aber den Weg des Durchgangs nicht kannte.
Auf Straßen ohne Passanten,
ohne die Spur eines Reisenden,
auf Straßen ohne Licht,
die leer von Vertrautheit geblieben sind.

Solange es keinen Reisegefährten gibt, ist es nicht Zeit zu reisen,
diesen Weg zu überqueren ist nicht ohne Gefahr.
Mit mir auf diesem Weg kann nicht zusammen sein,
weder das Auge der Sonne noch das Gesicht des Mondes.

Von Sonne zu Sonne, zu Fuß,
mache ich mich auf den Weg, Straße um Straße.

Von Mond zu Mond, wenn ich zurückkehre,
sehe ich, dass ich nicht einmal gefunden habe,
den, der die Gebetsrichtung des Lichts kannte,
aber den Weg des Durchgangs nicht kannte.
Auf Straßen ohne Passanten,
ohne die Spur eines Reisenden,
auf Straßen ohne Licht,
die leer von Vertrautheit geblieben sind.

Solange es keinen Reisegefährten gibt, ist es nicht Zeit zu reisen,
diesen Weg zu überqueren ist nicht ohne Gefahr.
Mit mir auf diesem Weg kann nicht zusammen sein,
weder das Auge der Sonne noch das Gesicht des Mondes.

Von Sonne zu Sonne, zu Fuß,
mache ich mich auf den Weg, Straße um Straße,
mit einem Rucksack voller Müdigkeit,
auf der Suche nach der Stadt der Zuneigung,
Zuneigung, Zuneigung.