Lyrics and translation LEX - Katadiki

Katadiki

Πρέπει να μείνουμε ενωμένοι λέει η διαφήμιση
Περιμέναμε μαλάκες για επιβίωση
Προσπαθώντας ν' αποφύγω την ταπείνωση
Δεν αδικώ όσους δεν άντεξαν στην πίεση

Κι αναζητώ σ' άλλα επίπεδα τη λύτρωση
Μιλάω με πεθαμένους όταν γράφω κουπλέ
Έχω τον Biggie να κοζάρει πίσω απ' τον καναπέ
Να με μαλώνει για κανόνες που δεν τήρησα ποτέ
Προσπαθώντας σαν τον Cash να περπατάω στη γραμμή
Άμα δεν είμαι καλλιτέχνης, είμαι για κλινική
Grand Theft Auto σε μια plasma που ήρθε δίχως κουτί
Κι ο ψηλός χρεώθηκε για ένα δερμάτινο (τι;)
Ο Pun θα στράβωνε άμα μ' άκουγε σ' αυτή τη στροφή
Γιατί οι εικόνες στο κεφάλι μού γαμάν τη ροή
Ψάχνω τρόπους να ενώσω στίχο με μουσική
Και μια να φέρνει 2 αυγά όταν ξυπνάω το πρωί
Το χέρι τρέμει όταν σπάει και ρίχνει χασίς
Δεν πειράζει, άσ' το να πέσει για όσους φύγαν νωρίς
Ποια είναι αυτή η δικαιοσύνη που όλο ψάχνεις να βρεις;
Λες και νοιάστηκε κανείς τι θα απογίνουμε εμείς
Τόσα φίδια που σα φίλους σου θα εμπιστευτείς
Τόσες καριόλες εκεί έξω, μία θα ερωτευτείς
Τόσα όνειρα χαμένα για να απογοητευτείς
Είναι τα πάντα ενάντια μας, παίξ' το να πληρωθείς
Καλοκαίρι '14, αδερφούλη το ζεις
Περιμένω τον Ιούλιο σαν παραθεριστής
Γιατί όταν μένω από τα πάντα έχω ανάγκη από ένα κίνητρο
Μαζεύω φράγκα να ποντάρω στο Παγκόσμιο Κύπελλο

Η πόλη μου, Θεσσαλονίκη A.K.A. Καταδίκη
Οι μέρες μου κυλάνε δίχως νόημα
Φοβάμαι μη γλιστρήσω από τον έβδομο σκόπιμα
Αυτό το λέω πρόβλημα
Έχω σχέδιο διαφυγής κι ίσως τα καταφέρω
Να πάω σε πόλεις που ούτε καν μπορώ να προφέρω
Λέω Buenos Aires, Rio de Janeiro
Είπα, Buenos Aires, Rio de Janeiro

Τι κοιτάς ρε; εδώ τα πράγματα είναι σκάρτα
Προτού καν οι πρώτοι παλιοί κατέβουν από τ' άστρα
Άνθρωποι ικανοί, δεν έχουν φράγκα ούτε για νοίκι
Παιδιά από επαρχία βγάζουν δρόμο Σαλονίκη
Οι μικροαστοί φωνάζουν πως ο κόσμος τους ανήκει
Κι αρνούνται να πιστέψουν όσα το κουτί δε δείχνει
Είμαστε όλοι κολλημένοι, ε; ποιος εγκαταλείπει;
Άσε μας να διηγηθούμε ιστορίες απ' την κρύπτη
Σκοτεινές σα voodoo απ' τα πέρα του ωκεανού
Τρέμει το βλέφαρο του αριστερού μου ματιού
Σαν κάποιο αρχέγονο να μας γυρεύει παντού
Ως το μέλλον στον καιρό του μολυσμένου ουρανού
Που αλλάζει χρώμα με το πάτημα ενός μόνο κουμπιού
Ταμπέλες neon, διαφημίσεις ψηφιακού οργασμού
Στρατοί φονιάδων στην υπηρεσία του νέου Θεού
Τα ίδια κόζια όπως τα ξες, ανασφάλεια και stress
Κι η φωνή ενός μαλάκα να φωνάζει εντολές
Σκλαβοπάζαρα που κάποιοι ονόμασαν δουλειές
Με το κεφάλι σου σκυφτό τηρείς τις περγαμηνές
Συμπλοκές, αίμα στα πεζοδρόμια, μαχαιριές
Σίδα ένα φίλο μου στον ύπνο μου να πέφτει απ' αυτές
Είδα την έτσι στην πλατεία μ' ένα φλώρο προχθές
Γιατί ο πόνος είναι αόρατος μα οι ουλές φανερές
Το όραμα μου, πανικός, 40+ πυρετός
Παραλήρημα, λιακάδα και δε βλέπω το φως
Όσοι δε βλέπουν ό,τι βλέπω, λένε "τι βλέπει αυτός;"
Μα είναι τιμή μου να είμ' αυτός που τα βλέπει αλλιώς

Η πόλη μου, Θεσσαλονίκη A.K.A. Καταδίκη
Οι μέρες μου κυλάνε δίχως νόημα
Φοβάμαι μη γλιστρήσω από τον έβδομο σκόπιμα
Αυτό το λέω πρόβλημα
Έχω σχέδιο διαφυγής κι ίσως τα καταφέρω
Να πάω σε πόλεις που ούτε καν μπορώ να προφέρω
Λέω Buenos Aires, Rio de Janeiro
Είπα, Buenos Aires, Rio de Janeiro

Приговор

«Мы должны оставаться вместе», – вещает реклама,
А мы, как дураки, ждали выживания,
Пытаясь избежать унижения,
Не виню тех, кто не выдержал давления.

И я ищу искупления на других уровнях,
Говорю с мертвецами, когда пишу куплеты,
Biggie пялится из-за дивана,
Ругает меня за правила, которых я никогда не соблюдал.
Пытаюсь, как Cash, идти по грани,
Если я не художник, то мне место в клинике.
Grand Theft Auto на плазме без коробки,
А высокий влез в долги из-за кожаной куртки (чего?).
Pun скривился бы, услышав меня в этом куплете,
Потому что образы в голове портят мой флоу.
Ищу способы соединить текст с музыкой,
И чтобы, просыпаясь утром, две яичницы на столе.
Рука дрожит, кроша и сыпя гашиш,
Не беда, пусть упадет за тех, кто ушел рано.
Что за справедливость ты все ищешь?
Как будто кого-то волнует, что с нами станет.
Столько змей, которым ты доверишься, как друзьям,
Столько дур там, в одну из них ты влюбишься.
Столько потерянных мечтаний, чтобы разочароваться.
Все против нас, играй, чтобы получить свое.
Лето '14, братан, ты живешь,
Жду июля, как курортник,
Потому что, когда у меня ничего не остается, мне нужна мотивация.
Коплю бабки, чтобы поставить на Чемпионат мира.

Мой город, Салоники, он же Приговор,
Мои дни текут бессмысленно,
Боюсь, что нарочно сорвусь с седьмого этажа,
Это я называю проблемой.
У меня есть план побега, и, возможно, я справлюсь,
Уеду в города, названия которых даже выговорить не могу.
Говорю: Буэнос-Айрес, Рио-де-Жанейро,
Я сказал: Буэнос-Айрес, Рио-де-Жанейро.

На что ты смотришь? Тут все хреново,
Еще до того, как первые старики спустились со звезд.
Талантливые люди, у которых нет денег даже на аренду,
Ребята из провинции выбиваются на улицы Салоник.
Мещане кричат, что мир принадлежит им,
И отказываются верить тому, что не показывают по телику.
Мы все застряли, да? Кто сдается?
Позвольте нам рассказать истории из склепа,
Темные, как вуду из-за океана,
Дрожит веко моего левого глаза,
Как будто какой-то первобытный дух ищет нас повсюду,
Вплоть до будущего, во времена отравленного неба,
Которое меняет цвет одним нажатием кнопки.
Неоновые вывески, реклама цифрового оргазма,
Армии убийц на службе у нового Бога.
Все то же дерьмо, как ты знаешь, неуверенность и стресс,
И голос какого-то мудака, выкрикивающего приказы.
Невольничий рынок, который некоторые называют работой,
С опущенной головой ты соблюдаешь пергаменты.
Столкновения, кровь на тротуарах, ножевые ранения,
Видел во сне, как мой друг падает от них,
Видел ее позавчера на площади с каким-то хлюпиком.
Потому что боль невидима, но шрамы видны.
Мое видение, паника, жар 40+,
Бред, солнце светит, а я не вижу света.
Те, кто не видят того, что вижу я, говорят: «Что он видит?»
Но для меня честь видеть все иначе.

Мой город, Салоники, он же Приговор,
Мои дни текут бессмысленно,
Боюсь, что нарочно сорвусь с седьмого этажа,
Это я называю проблемой.
У меня есть план побега, и, возможно, я справлюсь,
Уеду в города, названия которых даже выговорить не могу.
Говорю: Буэнос-Айрес, Рио-де-Жанейро,
Я сказал: Буэнос-Айрес, Рио-де-Жанейро.