Lyrics and translation Liberty - ทำไม

ทำไม

ทำไมเมื่อไรที่นึกถึงวันเก่าๆต้องปวดหัวใจ
ทำไมตัวฉันไม่ยอมรับความจริงทั้งที่เราได้เลิกกัน
ฉันต้องทำอย่างไร ใจถึงจะปล่อยเธอไป

ทำไมห้ามใจไม่คิดเรื่องในอดีตใจกลับเผลอไป
เรื่องราวความหลังเมื่อตอนที่ฉันยังมีเธอยืนอยู่ใกล้ๆ
อยู่ในบางมุมของหัวใจ ต้องคอยมาย้ำให้ฉันยังไม่ลืม

คงมีวันหนึ่งความรู้สึกแบบนี้จะจางไป
คงมีสักวันใจจะพร้อมให้ใครเดินเข้ามา
แต่ตอนนี้อ่อนล้า เรื่องราวชีวิตยังชินกับภาพเดิม

ทำไมเหตุการณ์คราวนั้นยังทำให้ฉันรู้สึกเสียใจ
ทำไมภาพเธอต้องเป็นความสุขบนความเศร้าใจ
เวลาที่ทำอะไร ที่ไหนที่เคยมีเธอ

ทำไมส่วนหนึ่งลึกๆเหมือนมีบางอย่างได้ขาดหายไป
ส่วนหนึ่งที่เคยเติมเต็มความรู้สึก เธอทำให้ฉันได้เข้าใจ
เวลานี้มันสาย ฉันเองควรลืมเธอไป

คงมีวันหนึ่งความรู้สึกแบบนี้จะจางไป
คงมีสักวันใจจะพร้อมให้ใครเดินเข้ามา
แต่ตอนนี้อ่อนล้า เรื่องราวชีวิตยังชินกับภาพเดิม

เมื่อไหร่ความทุกข์นี้มันจะเริ่มเจือจางหายไป
เมื่อไหร่ตัวฉันจะยอมรับใครเข้ามาสักที
เมื่อไหร่ความเหงาที่เจ็บปวด จะมีทางที่มันรักษาได้สักที

ฉันคงไม่ได้เรียนรู้ความเจ็บปวด จากสิ่งที่ได้ทำ
ถ้ามันไม่ตอกย้ำ ถ้ามันไม่เจ็บช้ำ ถ้ามันไม่สาย

ทำไมตัวฉันนั้นยังมีเธออยู่เต็มหัวใจ
ทำไมชีวิตฉันยังไม่เคยลืมเธอซักที
ทำไมตัวฉันที่เคยพบความสุข กลับกลายต้องเป็นความทุกข์เมื่อไม่มีเธออยู่ใกล้ๆ

เมื่อไหร่ตัวฉันจะยอมรับใครเข้ามาสักที
เมื่อไหร่ความเหงาที่เจ็บปวด จะมีทางที่มันรักษาได้สักที

Почему

Почему, когда я вспоминаю о прошлом, мне так больно?
Почему я не могу принять правду, что мы расстались?
Что мне делать, чтобы отпустить тебя?

Почему я не могу перестать думать о прошлом, мои мысли сами возвращаются туда?
К воспоминаниям о том времени, когда ты была рядом.
Они живут в уголке моего сердца, постоянно напоминая, что я не забыл.

Наверное, когда-нибудь эти чувства утихнут.
Наверное, когда-нибудь мое сердце будет готово впустить кого-то другого.
Но сейчас я слишком слаб, моя жизнь все еще следует старому сценарию.

Почему то, что случилось тогда, до сих пор причиняет мне боль?
Почему воспоминания о тебе — это счастье, смешанное с грустью?
Каждый раз, когда я что-то делаю, в любом месте, где мы были вместе.

Почему где-то глубоко внутри я чувствую, что чего-то не хватает?
Той части, которая когда-то наполняла меня, ты помогла мне это понять.
Сейчас уже поздно, я должен забыть тебя.

Наверное, когда-нибудь эти чувства утихнут.
Наверное, когда-нибудь мое сердце будет готово впустить кого-то другого.
Но сейчас я слишком слаб, моя жизнь все еще следует старому сценарию.

Когда эта боль начнет утихать?
Когда я наконец смогу принять кого-то в свою жизнь?
Когда найдется лекарство от этой мучительной тоски?

Я бы не узнал, что такое боль, от того, что сделал.
Если бы это не повторялось снова и снова, если бы не было так больно, если бы не было слишком поздно.

Почему ты до сих пор занимаешь все мои мысли?
Почему я никак не могу тебя забыть?
Почему я, познавший счастье, теперь страдаю без тебя рядом?

Когда я наконец смогу принять кого-то в свою жизнь?
Когда найдется лекарство от этой мучительной тоски?