Lyrics and translation Liberty - ทำไม

ทำไมเมื่อไรที่นึกถึงวันเก่าๆต้องปวดหัวใจ
ทำไมตัวฉันไม่ยอมรับความจริงทั้งที่เราได้เลิกกัน
ฉันต้องทำอย่างไร ใจถึงจะปล่อยเธอไป

ทำไมห้ามใจไม่คิดเรื่องในอดีตใจกลับเผลอไป
เรื่องราวความหลังเมื่อตอนที่ฉันยังมีเธอยืนอยู่ใกล้ๆ
อยู่ในบางมุมของหัวใจ ต้องคอยมาย้ำให้ฉันยังไม่ลืม

คงมีวันหนึ่งความรู้สึกแบบนี้จะจางไป
คงมีสักวันใจจะพร้อมให้ใครเดินเข้ามา
แต่ตอนนี้อ่อนล้า เรื่องราวชีวิตยังชินกับภาพเดิม

ทำไมเหตุการณ์คราวนั้นยังทำให้ฉันรู้สึกเสียใจ
ทำไมภาพเธอต้องเป็นความสุขบนความเศร้าใจ
เวลาที่ทำอะไร ที่ไหนที่เคยมีเธอ

ทำไมส่วนหนึ่งลึกๆเหมือนมีบางอย่างได้ขาดหายไป
ส่วนหนึ่งที่เคยเติมเต็มความรู้สึก เธอทำให้ฉันได้เข้าใจ
เวลานี้มันสาย ฉันเองควรลืมเธอไป

คงมีวันหนึ่งความรู้สึกแบบนี้จะจางไป
คงมีสักวันใจจะพร้อมให้ใครเดินเข้ามา
แต่ตอนนี้อ่อนล้า เรื่องราวชีวิตยังชินกับภาพเดิม

เมื่อไหร่ความทุกข์นี้มันจะเริ่มเจือจางหายไป
เมื่อไหร่ตัวฉันจะยอมรับใครเข้ามาสักที
เมื่อไหร่ความเหงาที่เจ็บปวด จะมีทางที่มันรักษาได้สักที

ฉันคงไม่ได้เรียนรู้ความเจ็บปวด จากสิ่งที่ได้ทำ
ถ้ามันไม่ตอกย้ำ ถ้ามันไม่เจ็บช้ำ ถ้ามันไม่สาย

ทำไมตัวฉันนั้นยังมีเธออยู่เต็มหัวใจ
ทำไมชีวิตฉันยังไม่เคยลืมเธอซักที
ทำไมตัวฉันที่เคยพบความสุข กลับกลายต้องเป็นความทุกข์เมื่อไม่มีเธออยู่ใกล้ๆ

เมื่อไหร่ตัวฉันจะยอมรับใครเข้ามาสักที
เมื่อไหร่ความเหงาที่เจ็บปวด จะมีทางที่มันรักษาได้สักที

Почему при воспоминании о былых временах требуется сердечная боль?
Почему я не принимаю тот факт, что мы расстались?
Мне нужно проявить мужество, чтобы отпустить ее.

Почему я не думаю о прошлом, мой разум ушел?
История о том времени, когда я был с ней, стоял рядом.
В каком-то уголке сердца, должно быть, ждало повторение мне тоже, не забывай

Должно быть, однажды это чувство исчезнет.
Может быть, когда-нибудь разум станет доступен каждому, кто войдет.
Но теперь история утомленной жизни тоже знакома с первоначальным образом

Почему то событие в то время тоже вызывает у меня грусть
Почему ты должен быть счастлив в печали?
Время, что, где, когда-нибудь у нее было

Зачем расставаться в глубине души, как будто чего-то не хватает?
Часть из них когда-либо чувствовала себя удовлетворенной, она заставила меня понять
На этот раз уже поздно, я должен забыть ее.

Должно быть, однажды это чувство исчезнет.
Может быть, когда-нибудь разум станет доступен каждому, кто войдет.
Но теперь история утомленной жизни тоже знакома с первоначальным образом

Когда это страдание ... оно начнет растворять потерянное.
Когда я приму кого угодно.
Когда одиночество болезненно, его нужно лечить.

Я не познал боли от того, что было сделано.
Если это не подчеркивание, если это не больно, если еще не слишком поздно...

Почему у меня все еще есть ее полное сердце
Почему моя жизнь не забыла ее?
Почему я когда-нибудь найду счастье, которое окажется несчастным без нее рядом?

Когда я приму кого угодно.
Когда одиночество болезненно, его нужно лечить.